Wanneer je zou kunnen vertellen wie of wat je werkelijk bent, zodra je zou kunnen vertellen wat Bewustzijn (of het Kennen, of het Zelf) is, zou Het Dat al niet meer zijn. Het Wezenlijke zou tot object gemaakt zijn, het zou kleiner, beperkter geworden zijn dan het Alomvattende, dat het in feite is. Het gegeven dat de naam van de schepper in de Joodse traditie niet mocht worden uitgesproken, kan hier mee te maken hebben.
Dus elk idee, elk concept m.b.t. het Gemiste en zozeer Gewenste, doet afbreuk aan het Mysterie van het Levende Leven Nu, op dit moment, zelf. Het Mysterie IS, maar laat zich niet door jou of mij vangen. Wij zìjn het Leven. Het is ons. Elk moment. Nooit niet.
En toch is er die drang -in zowat ieder mens- van het zoeken. Voorwaar een rijke bron voor het ontstaan van allerlei geestelijk stromingen en van dwalingen.
Maar de zoektocht naar dat Onkenbare zal Niets opleveren.
Er zou iets uit dat oneindige Niets moeten worden afgesplitst om het Onbeschrijfelijke te kunnen beschrijven. Een zou tot twee moeten geraken, om daarna te beseffen dat Een niet te Kennen valt. Zijn=Zijn
Alleen al de daad van een wens te uiten naar uitleg en verklaring, zou een duaal universum veroorzaken. In den beginne was er het woord....
En dat nu is exact wat er gebeurd is, toen je heel jong jezelf als een ‘ik’ ontdekte. Je deed op dat moment niets fout, het overkwam je. Vanaf dat moment van het herkennen van ‘ik-ben’ was er onmiddellijk dat andere, de wereld buiten jezelf, de mensen buiten je zelf en je eigen Eenheid, welke je van af dat moment kwijt was.
Een was tot twee (tot oneindig) geworden en er was onmiddellijk die eenzaamheid.
En uiteraard deed ‘jij’ dat niet. Dat is het offer voor het bestaan van de manifestatie.
Hallo Rob,
BeantwoordenVerwijderenMet veel interesse lees ik telkens je stukjes op je weblog.
Dit keer reageer ik omdat ik voor de zoveelste keer weer de volgende zin tegenkom. "In den beginne was er het woord"
Het is iets wat me telkens weer verbaasd want wat ik vervolgens doe is de bijbel pakken en kijken of het er ook zo staat. Dan blijkt dit niet zo te zijn. Dus vraag ik me af waarom kom ik dit dan toch zo vaak tegen. Of moet ik er juist iets mee?
Verder wil ik nog even kwijt dat ik veel heb aan je site en weblog. Een steun in de rug noem ik het wel eens en soms zelfs ondanks dat ik weet dat jij het niet zo bedoeld hebt een beetje goeroe-achtig. Mogelijk dat het ook best mag in deze tijd om op gepaste wijze het internet met zijn vele mogelijkeheden als moderne goeroe toe te laten. Alhoewel ik best weet waar de echte goeroe zit! Voordat ik afsluit zou ik bijna vergeten je het beste te wensen voor het nieuwe jaar. Hoe ik dat meestal aanpak kun je zien op mijn eigen site onder "wensen" www.wimhein.nl
Het beste NU... Wim Hein
Dag Wim!
BeantwoordenVerwijderenIk ben niet zo Bijbelvast, maar hier is die dan: De apostel Johannes schrijft, “ In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.- Alle dingen zijn door het Woord geworden.” (Joh.1:1,3)
Vervang ten behoeve een wat gemakkelijker discussie het woord God voor het woord Zelf en dan zie je, dat zodra het Zelf (de (nonduale Stilte) ook maar één beweging maakt, dat deze beweging onmiddellijk kenbaar is. Dan er onmiddellijk dualiteit. Er is dan een 'iets' dat ziet, en 'iets' dat gezien wordt. Ik heb het er vaker over gehad omdat dat één van 'mijn' eerste grote openbaringen is geweest, die met de jaren steeds dieper in-zakt.
Besef dat wanneer je in Stilte bent, er niets anders is dan het Ervaren. Er is niets dat ervaart. Zodra er één oordeel is, een benoeming van de ervaring als fijn of onrustig, dan ben je al weer vol uit aan het (duaal) oordelen en afscheiden (en dus in de wereld).
Daarom zegt 'Sailor' Bob ook steeds: "Wat is er verkeerd aan dit moment.....tenzij je er over na gaat denken."
Tsja, dat over die guru...dat is dus ook maar een spel van Bewustzijn. Het ultieme inzicht is dat er bij jezelf geen zelfstandige persoon(lijkheid) is te vinden. Het Zien kan zichzelf niet zien. Niemand die het doet. Dus zodra iemand zich het guru-schap laat aanleunen bewijst hij nog steeds gelooft in afscheiding.....
Zoiets in de trant van: "Ik ben de meest bescheiden mens op aarde, ik ben kampioen bescheidenheid, ik ben uitermate trots op mijn bescheidenheid...."
De Amerikaanse zenmeester Don Gibson heeft er twee mooie boekjes over geschreven: Over de hond Uunk, die op zoek is naar verlichting....
Ik heb jouw site weer bekeken. Bovenmatig prachtig! 2008 kan al niet meer misgaan!
Hartelijke groet!
Rob