Meesterwerk???

.

In een commentaar deze week op mijn stuk over Robert Adams ging het o.m. over de waarde van de echte grote meesters, die Advaita echt begrepen lijken/leken te hebben en dat ook kunnen overbrengen aan degenen die begrijpen willen.

Het gevaar van zo'n oordeel (wat ik destijds ook zelf uitsprak) is dat er een 'ik' een mening heeft over een ander 'ik' dat er wel of niet in geslaagd is aan de kritische behoeften van de eerste zoekende 'ik' te voldoen. Dan is men onmiddellijk uit de Eenheid, welke Advaita als het Ultieme Bestaan beschrijft. De persoon is weer actief.

Zie je de valkuil?

Er bestaat helemaal geen persoonlijk 'ik' dat op zoek is en iets belangrijks meent te moeten vinden bij een ander meester-'ik'.

In nondualiteit is alles Een. Er is niet 'iets' dat een 'ander' aanzet tot inzicht. Er is niet iemand die heeft ingezien en zich als Verlicht beschouwt. Het maakt zelfs helemaal niet uit of je zoekende bent of dat je iets gevonden hebt. Je doet het niet, je bestaat niet als een onafhankelijk 'ik'.

Een trancedente- of verlichtingservaring is daarom geen bewijs voor het bereikt hebben van de ultieme staat. Het is maar -een tijdelijke- ervaring, die gezien wordt door Onkenbaar Bewustzijn, dat 'ons' is. En die Ultieme Staat is er (bij 'jou') vanaf het allereerste begin als Bewuste Tegenwoordigheid bij aanwezig. Iedereen is Dat! Dat is vrijheid!

Alles is wat het is. Zoals het is. En het overkomt niemand. Bij niemand is er niemand die wat doet of begrijpt. Er is begrijpen of niet-begrijpen. Maar aan dat begrijpen wordt geen enkele waarde gehecht binnen Eenheid. Want alles is ZichZelf.

Het script van zogenaamd 'ons leven' wordt niet door een 'ons' geschreven. Er is dan ook niemand die méér of minder is dan een ander. Want er bestaat geen persoonlijk iemand, en er is geen ander. Alles is één grote totaal geïntegreerde beweging van/binnen het Ene.

Jouw 'ik' is mijn 'ik' en gaan wij beiden eigenwijs op zoek naar ons ware 'ik' stuiten wij uiteindelijk alleen op Leegte. Of liever: op het besef dat-wat-je-bent zichzelf niet kan zien noch kennen. Je bent het Kennen zelf. Jouw gevoel van 'ik' te zijn is het allesomvattende Ik van Eenheid.

Er waren dus helemaal geen twee aparte 'ikken' op zoek.....

Elk onderscheid schept een schijn van niet-Eenheid, terwijl 'Een en niet-twee' altijd achter de zogenaamde gebeurtenissen Aanwezig is.

Dus alle adviezen van alle meesters aan alle leerlingen slaan dus nergens op.

Er zijn geen Meesters en leerlingen.

Niemand die het doet.


Foto: Senna, 2007