Ik en Bewustzijn

Ik heb deze bijdrage uit augustus even naar voren gehaald vanwege een lopende discussie rond dit thema. Een andere recente discussie is n.a.v. de bijdrage "Het dagelijkse leven en het Zijn. Die kan je via de link onderaan direct oproepen.

Rob

....................................................................................

De kern van het Inzicht is dat 'ik' Bewustzijn ben.

De grote waarschuwing is dat dit inzicht nooit het eigendom van de 'ik' als 'persoon' kan zijn.

Ik lees -ook bij Advaitaleraren- dat je na het Inzicht het leven naar je hand kan zetten, immers je bent het Zijn zelf, en het Zijn is alles, dus je kan alles creëren......

Misverstand!

In Bewustzijn doemt een hoofdpersoon op, waarvan 'ik' delen van het lichaam kan zien, het lichaam kan voelen, ruiken & horen. 'Ik' wordt voortdurend begeleid door gedachten en emoties. Dat lichaam verschijnt in een wereld vol andere mensen, die van alles met 'mij' willen. Wat zij met 'mij' doen -lichamelijk of geestelijk- ervaar 'ik' via 'mijn' bewustzijn. 'Mijn' lichaam en al die anderen leven in een wereld die op dezelfde wijze op 'mij' in werkt. Ga 'ik' van uit.....

Dat ik -waar ik het in de eerste regel van de vorige alinea over heb- is dus het Bewustzijn, het Weten dat ik er ben, het Kennen, Aanwezigheid, of hoe je het ook noemen wilt. Wanneer ik zeg: "Ik zie", is het dát Ik wat ik bedoel. In feite is er sprake van Zien. Dat Zien vormt de kern van de centrale beleving van het leven. Als gedachte zet het zich om in de zin "Ik Ben".

Maar.... zeg ik: "Ik ben niets waard", of "Ik ben fantastisch" is dat ziende 'Ik' vergezeld van de resultaten van gedachten, van oordelen, van twijfels. Dan hebben we het niet meer over het zuivere Zien. De persoon, het kleine 'ik' is weer aan het woord.

Het zuivere Zien neemt bovenstaande feiten waar. Dat bemoeit zich ook niet met de inhoud van het Zien. Dat zuivere Zien, is wat wij zijn, en dat is geen persoonlijke eigenschap of persoonlijk bezit. Het kan nooit object van iets anders zijn. Daarom kan een persoon ook nimmer iets zeggen over dat Zien. Of zich de eigenschappen ervan verwerven. Of het gebruiken voor eigen gewin.

Wij kunnen in het moment van Zelfrealisatie alleen beseffen dat wij dat onkenbare Zien zijn, waarin 'ons' lichaam, 'onze' persoon en 'onze' wereld in verschijnen. Het Zijn onttrekt zich aan alle kenmerken van de wereld, zoals alle tegenstellingen, alle tijd, alle ruimte. Het Zijn is niet onderhevig aan zaken als geboorte en dood, als verleden en toekomst, als vreugde en lijden.

Het Zijn ìs gewoon wat wij in essentie zijn, altijd en eeuwig. Buiten tijd en ruimte, altijd Nu. Leven.

Daarna is het zoeken over.

Elk woord daarna, elk concept, elke zoekende of bevestigende impuls in een willekeurige richting, elke twijfel, is dan weer een object van het zien, dus dualiteit.

En die realisatie betekent het einde van onze zoektocht naar wie wij werkelijk zijn. En het betekent het einde van de zelfstandige persoon, die dacht iets te kunnen bereiken of vinden.

p.s.

Dus al die Guru's en leraren die je na de zgn. 'verlichting' (Ja, ooit komt die...) een rijk, probleemloos, glorieus en goddelijk leven beloven, waarbij al jouw wensen worden ingewilligd, kan je maar beter niet geloven. Zij projecteren hun eigen nog bestaande ego-wensen vanuit onvoldoende inzicht in waar het in Advaita om gaat.. Maar ja, ook díe hebben dus ook geen onafhankelijk persoonlijk zelfcentrum...... Alles wordt gezien en gedaan in het kader van het Spel des Levens.

Foto: © This photo is public 'Nightshot' by uwajedi, www.flickr.com

Advaita en (psycho)-therapie

Dit onderwerp is denk ik te groot voor deze Blog. De stukjes hebben toch al de neiging wat te lang te worden. Maar goed. Toch maar een poging.

Is therapie zinvol, afgezet tegen wat Advaita ons leert, n.l. dat wij niet de persoon, het ego zijn, maar Datgene wat deze beziet?

Zodra je door hebt dat de werkelijke ‘jij’ degene is, die alles -wat jou over komt- voortdurend observeert, ervaart, ziet, is het de vraag of het wel zinvol is om alle geconstateerde tekortkomingen, frustraties, psychische pijn, trauma’s etc. op te lossen. Want we sleutelen dan aan een niet werkelijk bestaand zelf-centrum.

Want wie lost wat op? Wie werkt aan wie? Zoals J. Krishnamurti ooit zei: Wanneer er een wil is om aan zichzelf te werken, is er in feite sprake van het ene denkdomein (de therapeut), dat een ander domein (de getraumatiseerde) wil helen. Helen is zo nooit mogelijk, want je blijft actief in het objectief waarneembare -dus beperkte- domein van het denken. Het denken kan zichzelf nooit overstijgen, dus zichzelf ook niet genezen. Ergo, het denken is de oorzaak van alle trauma’s.

Zolang je dit niet ziet, is het zinvol om een effectieve therapie te volgen, totdat je plots inziet dat er gedurende heel dit proces een fundamentele laag van jouw wezen aanwezig is, welke bewust is van alles wat zich afspeelt. Mijn eigen -op dat gebied doorslaggevende- ervaring was, toen ik een paar jaar geleden op een moment van groot intens verdriet ineens klaar helder ‘mijzelf’ in dat grote verdriet ervoer. Ik zat er ineens met grote ogen naar te kijken. Ik was tot de bodem gegaan. Verder kon ik niet, want daar was louter ‘ikzelf’ aanwezig, en dat had niets met dat verdriet te maken.

Wat spontaan volgde was een uitbundige schaterlach die minutenlang duurde. Ik was bevrijd, en dat voelde ook letterlijk zo aan.

Het bereid zijn het verdriet te ervaren, kan dus van enorme waarde zijn. Er ontstaat daarin ruimte om te zien wat er -onontkoombaar- is. De intentie om van verdriet af te komen klinkt al weer heel anders. Dan is er een wil actief van de beperkte persoon, die iets weg wil hebben wat er is. Dan is er onmiddellijk strijd tussen dat-wat-is en degene die de werkelijkheid van Nu afwijst.

Ik denk dat vanaf het moment dat Advaita ofwel non-dualiteit begrepen is, de laatste vorm van therapie geen plaats meer kan hebben in jouw leven.


Foto: ©Harry van der Tuin, Amsterdam 2007

De valkuil

Ik kom nog maar eens terug op de vraag of er wat te doen valt om 'Het' te bereiken. Er woedt in de Advaita-boeken en op internet een stevige discussie tussen Oud-Advaita leraren en Neo-Advaita leraren over wat Verlichting is en wat je er voor moet/kan doen.

Neo-Advaitianen stellen dat je de bron al bent en dat het zoeken en oefeningen doen geheel zinloos is. Tony Parsons gaat daar heel ver in. Wanneer je het Ziet hoef je niets meer te doen.

Oud Advaitianen gaan er van uit, dat een intellectueel begrijpen van Advaita geen zelfrealisatie inhoudt. Je dient feitelijk te transformeren. Je moet het in één keer Zien, en wel in een zodanige mate dat het een Feit is. En zie je het niet, dan wordt het soms tientallen jaren ploeteren, zoals Alexander Smit ooit zei.

De opvattingen van Neo-Advaita zijn m.i. op zich juist. Mijn Blog is er een weergave van. Het Begrijpen is inderdaad een zaak van denken, van een persoon. Maar die persoon is juist in Advaita doorzien als niet-bestaand! Dus wie doet iets om Niets te worden?

De Weg is dus omgekeerd: Zonder zijn Bron kan een persoon NIETS. Het Gezochte zet de zoeker aan tot zoeken.

Alles gebeurt vanzelf, net als ademhalen of het kloppen van het hart, dus wanneer er een behoefte aan mediteren of mantra's reciteren is, gebeurt dat. En valt je een totale verschuiving toe van een individueel -door het denken ingepakt- bewustzijn naar een feitelijke toestand van Eenheidsbewustzijn, is dat wat er kennelijk te gebeuren stond.

Alleen het verhaal snappen transformeert je niet, maar wie zegt dat zulks voor die 'persoon' ook de bedoeling was? Wie faalt en wie heeft succes? Er is geen 'Wie!" Dat is toch de kern-boodschap? De persoon is een illusie, een misverstand.

Goed, het kan irritant zijn wanneer iemand zich als leraar opwerpt en dan toch allerlei onzin blijft uitkramen, maar wiens zorg is dat? Die leraar doet ook niet zichzelf. Het is allemaal het Goddelijke Spel dat gespeeld wordt.

Dus waar hebben ze het (in de discussie) over?

Oud Advaita heeft m.i. in principe ook gelijk. Het is -net als Zen- wellicht wat meer gericht op het opbouwen van voorwaarden, maar in wezen zie ik geen fundamenteel verschil. Er zijn mensen die kennelijk belangrijke eenheidservaringen hebben, maar het is maar helemaal de vraag wie dat resultaat bewerkstelligd heeft en wat de voorwaarden er toe waren. 'Sailor' Bob ontkent het belang van de zgn. Verlichtingservaringen. "Fijn voor hen" zei hij eens, "maar het is maar een ervaring". Hem gaat het er om dat je nooit de ervaring bent maar het (onkenbare) Ervaren.

En waar gaat men dan prat op met zo'n ervaring? Ook de Grote Verlichten laten soms gedrag zien, dat niet echt strookt met claims van Heiligheid.

Men vergeet vaak één ding: Zelfrealisatie staat los van de persoon!!

De persoon is een projectie van Bewustzijn, en kan zijn eigen projector niet opheffen of beïnvloeden. Het deeltje kan het Geheel niet omvatten.

Volgens mij kan je bij het on-kenbaar zijn van het Kennen ofwel Bewustzijn ofwel onze Bron daar dus verder totaal niets zinnigs over zeggen.

Je weet dat je weet omdat je wéét. En je weet dat je niet weet, omdat je maar voort blijft modderen, wat je ook naar buiten toe beweert. Dat is en blijft een zaak van het individu, dat uiteindelijk toch en vooral ondeelbaar (in-divide=onscheidbaar/ondeelbaar) van zijn Bron is.

Het enige zinvolle advies bestaat m.i. uit het doen van zelfonderzoek (waar bevindt zich mijn 'ik'?) en uit het zoveel mogelijk verblijven in het gevoel "Ik Ben".

Ongescheiden Zien

Nu is geen moment tussen zo-even en zo-met-een, tussen gisteren en morgen. Nu is het enige moment van bestaan. Er zijn geen partjes tijd die elkaar opvolgen vanuit een gekend verleden in de richting van een ongekende toekomst.

Het is altijd Heden.

In dat Heden zien we voortdurende verandering, opbouw en afbraak, groei en vernietiging, nieuw leven en dood.

Er is geen oefening mogelijk om het Nu te zijn. Wij zijn –in essentie- het Nu. Er is geen oefening om afscheiding op te heffen. Wij hoeven alleen te zien dat het zien op zich al ongescheiden bewustzijn is. Je weet dat je bestaat. Dat hoef je jezelf of mij niet in woorden te vertellen. De enige zekerheid is dat je bestaat. Dat is een Feit.

De verwarring ontstaat om dat je je geïdentificeerd hebt met een lichaam, met voorbijkomende gedachten, met de inhoud van het geheugen.

Het identificeren met gedachten en met het lichaam en met de gebeurtenissen die in een wereld worden ervaren, maken je een gevangene van onwerkelijkheid. Je beschouwt jezelf als jouw overtuigingen, jouw pijn, jouw misverstanden, jouw kleine en grote leed, wanneer je niet deze identificatie doorziet.

Wij maken geen deel uit van dit proces. Wij ZIEN dat proces. Wij zijn het gewaar, maar wij zijn er niet in verstrikt als afgescheiden individu. Die ogenschijnlijke afscheiding wordt ook gezien. Die zijn wij niet.

Dit inzicht zal indalen door dat steeds weer te realiseren, door het steeds weer te zien en te herkennen. Niet als verstandelijke kennis maar als feit an-sich. Door het te zien is het gezien, is het ontkracht, is het ontdaan van zijn vervalsende werking.

En dankzij het Zijn kan je (je gewaarzijn van) horen, denken, voelen, lopen, liggen, plezier of pijn etc. Het bestaan, het Zijn, het Zien is voorwaarde van al het andere.

En dat Zien ben je. Bestaan. Weten van jouw Zijn.

Weten

Je weet dat je 'er' bent, wanneer het zoeken van zelf opgehouden is.
Want het Zijn is in zichzelf voldoende.
Het is wat het is en heeft geen behoefte aan verdere conceptualisering door Zich-Zelf.
Het hoeft zichzelf niet te overtuigen van zijn eigen aanwezigheid.

Dit zijn onzinnige zinnen, want:
Er is geen scheiding in Zijn.
Dus er is ook geen beweging naar voleinding.
Alle scheiding is het misverstand van het Object dat zich Subject waant
in een objectieve wereld.
Dat onderscheid is er niet.
Alles is Een en geen Twee
Niemand dus die zichzelf kan ontdekken.

De beginzin: "Je weet dat je 'er' bent" is dus onzin.
Er is geen apart 'je' dat 'er' kan zijn.
Er is alleen Kennen, Waarnemen Nu.
En alles verschijnt daar in.
En dat Kennen is wat je bent.
Niets om te bereiken,
Open (ruimte-gelijkend) Gewaarzijn.

Het Nut

Iemand vroeg mij laatst wat het nut is van het weten dat je het Zien bent, dat je geen persoon bent.

Alles wat je ziet is een ding, een verschijnsel, iets dat aan ons verschijnt. Een tijdelijk iets, dat onderworpen is aan de wetten van dualiteit. Alles wat aan Ons ofwel het Zien verschijnt, heeft een begin en einde. Zodra er een ding (bvb ons lichaam) is, is het gedoemd te verdwijnen. Maar dat wat het lichaam ervaart is geen ding. Wij zijn niet Iets. Wij zijn onkenbaar Ervaren. Het Ervaren onttrekt zich aan de wereld van ruimte en tijd. Het is de observator van de wereld van tegenstellingen, maar maakt er zelf geen deel van uit en het is er derhalve ook niet aan onderworpen.

Kortom, dat wat wij werkelijk zijn, gaat nooit verloren. Hoe kan niet-iets immers verloren gaan? Dus er is geen dringende behoefte meer aan rimpelcrêmes, aan verjongingspillen en aan het invriezen van ons lichaam na onze dood. Want wanneer 'wij' dood gaan, blijken Wij niet (in) het lichaam te zijn....

Daarom wordt in het Oosten zoveel waarde toegekend aan de zoektocht, immers door het vinden zou je je vrijwaren na de dood van het weer opnieuw herboren moeten worden in een nieuw leven. Verlichting betekent het einde van het Rad van Wedergeboorten.

Maar goed, dit brengt ons weer in een wereld van Tijd, waar een groot ideaal in een Nabije Toekomst wordt gepostuleerd. Advaita zet je niet aan tot een dergelijke zoektocht. Advaita wil je er van laten doordringen dat je al het Gezochte bent, en dat je deze waarheid slechts behoeft te zien en dat geen zoektocht nodig is.

Het Inzicht gaat vervolgens zelf aan het werk, want de werking daarvan heeft niets met enige inspanning van de zogenaamde persoon van ons van doen.

Op afstand bediend.....

Deze batterij aan afstandsbedieningen heb ik nodig om in mijn woonkamer mijn tv, video- en audio-apparatuur te bedienen. En dan moet ik nog voor mijn cassettedek en platenspeler uit mijn stoel komen.

De afstandsbediening van mijn leven (incl. lichaam, denken & voelen) is onvindbaar. Maar er moet er tenminste één zijn. Daarvoor is er n.l. teveel toeval in mijn leven. Maar zoals gezegd: ik kan het knopje nergens vinden. Eén ding is daarom zeker. Ik bedien mijn afstandsbediening niet. Er is geen instantie in mij, die de hoofdaannemer is van dit gecompliceerde bedrijf, dat mens heet. Ik doe het niet. Ik wordt gedaan, en mijn Ware 'Ik' is al die tijd Kennend en Bewust aanwezig. Maar ook die Kennende en Bewuste Aanwezigheid heb ik nooit kunnen betrappen op één duidelijke traceerbare actie of reactie in of op mijn leven.

Dit vormt dus het Mysterie van mijn bestaan en dat Mysterie leeft mij. Er is geen onderscheid, en er is geen afstand tussen mij en Mysterie. Het Mysterie kan alleen op dit moment geleefd worden, ofwel het leeft zichzelf.

Geen enkele andere vraag en geen enkele andere verklaring over het wat en waarom voldoet.

Het dagelijkse leven en het Zijn

'Het denken weet niets en het Zijn zegt niets'

In wat laatste postings kwamen we -daartoe recent uitgedaagd- op de vraag hoe het dagelijkse leven en het Zijn op elkaar aansluiten. Hebben we het dan over aparte werelden? Heeft het zin om de inzichten van Advaita te vertalen naar het dagelijkse leven?

Feit is dat het dagelijkse leven, de wereld van objecten, pas gekend kan worden doordat er bewustzijn is. Feit is ook dat de wereld van objecten nooit los kan staan van dit Gewaarzijn. Zij treden tegelijk op. Ervaring en ervaren gaan gelijk op. Je weet dat je er bent, omdat je wéét dat dat je er bent. Er is bewustzijn via zien, horen, voelen, ruiken, tasten en proeven van een persoon die leeft in een wereld van verschijnselen. Bewustzijn bevat alle beweging. De beweging gaat door, bewustzijn blijft. Jij bent die stille 'ongrond' van alle bewegingen en dus niet die -geobserveerde-persoon, die zelf deel uit maakt van de objectieve wereld.

Alle beweging bestaat bij gratie van Bewustzijn.

Elke vraag en elke discussie over het dagelijkse leven vinden plaats in Bewustzijn en worden gekend door Bewustzijn. Wanneer het object (de persoon) zich als subject gaat gedragen (ik doe het!) dan ontstaat het grote misverstand. Door eenvoudig de persoon te zien in al zijn handelingen en motieven, wordt de persoon als vals subject door-zien. In alles is de combinatie van lichaam en persoonlijkheid object van het Zien. Het ware 'Ik' dat alles ziet, is niet de persoon, is niet het denken, maar het Zien zelf.

Het object kan dus nooit de bron van het leven zijn.

Wat alles mogelijk maakt is het Zien, en dat Zien ofwel het Zijn onttrekt zich aan alle waarneming. Het Zien maakt geen deel uit van de immer veranderende Wereld, waarvan de persoon een onlosmakelijk onderdeel van uit maakt. Het Zijn denkt ook niet. Het Zijn doet dus ook geen enkele poging om te begrijpen. Het is louter wat Het is.

Wat de wereld is en hoe de wereld werkt blijft dus voor eeuwig een mysterie.

De wereld kan zijn Bron niet kennen en blijft dus een mysterie. En Dat wat de wereld ziet, is ook een mysterie. Het maakt geen deel uit van die wereld. Het is onvindbaar, onervaarbaar, wat er ook over beweerd wordt. Het is geen ding, geen Iets, een Niet-Iets. Niets. En kan het Niets iets (de wereld) begrijpen? Er is geen apart Niets dat iets objectiefs ziet. In wezen is er alleen zien, ervaren, eeuwig Nu. Alles is Een, alles is Bewustzijn.

Het Niets heeft geen middelen om zichzelf te kennen dus blijft ook voor eeuwig een mysterie

Dus al die pogingen om als persoon (die niet blijkt te bestaan) Non-dualiteit als handig hulpmiddel te betrekken bij het regelen en verbeteren van 'jouw' leven en de wereld in het algemeen is dus onzin. Er is alleen wat er Nu is en er is niets wat vanuit de ervaringen van een zogenaamd verleden een gewenste toekomst voor zichzelf kan scheppen.



Foto Rainbow, ©Rob Ek, 2006

Even de grote meester van de helderheid zelf aan het woord

Ik spreek niet tot enig lichaam

Ik spreek niet tot enige geest

Ik spreek tot dat IK BEN dat IK BEN

Tot die Aanwezige-Aandacht die zich

door de geest vertaalt als de gedachte Ik Ben

Uitsluitend dit en niets anders

Wat je in essentie bent is de zelfstralende, zuivere intelligentie. Alleen al het idee van stralen houdt een beweging in. Bewegen is energie. Dus, ik noem het ‘zuivere intelligente energie”.

Het straalt door jouw ogen. Je kan niet zeggen wat het is, en je kan het ook niet ontkennen. Het is ‘geen ding’. Het kan niet geobjectiveerd worden. Het drukt zich uit als dat levende, vibrerende gevoel van aanwezigheid, dat door de geest wordt vertaald als de gedachte ´Ik ben`. De eerste gedachte ´Ik ben´ is niet de werkelijkheid. De geest of een gedachte kan nooit dichter in de buurt van de werkelijkheid komen, omdat de werkelijkheid niet te bevatten is door de geest. Het is geen ding. Is het zonder de gedachte ‘Ik ben’ dan bewegingsloos? Is het stilte? Of is er een levendigheid mee verbonden, een zelfstralende natuur? Al deze uitdrukkingen zijn mentale concepten of verwijzingen er naar, maar het netto resultaat is, dat je weet dat je bent. Het is niet een dode, lege, bewegingsloze stilte. Het gaat er niet om de geest stil te houden, maar om te zien dat wat vooraf gaat aan de geest precies het levende zelf is. Het is erg subtiel.

Wanneer je ziet dat Dat is wat je bent, dan laat die fijnzinnigheid zich ervaren. Dat is de spontane vreugde. Nisargadatta zegt dat prachtig. Hij drukt het uit in het negatieve: “Er is niets verkeerds meer”. Wij denken dat wij iets moeten bereiken en dan daarin te verblijven. Realiseer je dat je het nooit hebt verlaten. Het is moeiteloos. Je hoeft niet te proberen of te streven of te grijpen of vast te houden. Je bent Dat.

Bob Adamson.

Vertaling van mij van het voorwoord tot het eerste boek van Sailor Bob: 'What's Wrong With Right-Now, Unless You Think About It (Duality Press). Eerder geplaatst in Juli 2006.

Ik ben

Ik besta.

Daar van ben ik heel zeker. Dit besef kan mij nooit worden afgenomen.

Wij denken dat de gedachte "Ik ben" staat voor wie wij in essentie zijn. Maar waarin verschijnt die gedachte? Wie neemt die gedachte waar?
Er moet dus iets eerder aanwezig zijn dan de gedachte, anders was er geen weten van de gedachte "Ik ben".
Die Eerste Instantie, die tevens de Laatste is, is Aanwezig Bewustzijn. Ik ben er, ik besta, en ik weet -ook zonder gedachten- dat ik besta.
Dit moet wel de voorwaarde van alle bestaan zijn, want zonder deze permanent aanwezige achtergrond zou er geen weten zijn van een 'ik' en een wereld.

Die Eerste Instantie is tevens de Laatste, want dit objectloze Zijn is ontraceerbaar voor ons. Wij zijn in onze essentie geen object, wij zijn dàt dat objecten bevat en waarneemt. Wij bestaan zonder woorden, zonder gedachten. Wanneer er geen woorden en gedachten zijn, is er vol-uit Zijn. Wij vallen niet uit elkaar zonder gedachten.

Zodra er de eerste gedachte "Ik ben" is, is er onmiddelijk een Ander. De wereld buiten mij. De gedachte "Ik ben" is de Zondeval. Daarmee zijn wij afgescheiden geraakt van het Paradijs van onze Natuurlijke Staat. Een Staat zonder denken, zonder afscheiding, zonder af-zonde-ring. Wij vallen uit de Eenheid in Dualiteit, de wereld van verschillen en tegenstellingen.

Hoewel de Natuurlijke Staat immer in ons aanwezig is als louter onze Bewuste Aanwezigheid raken wij al denkend en identificerend met ons 'ik' snel verloren in de wereld van de veranderingen, die naast genot ook veel lijden met zich meebrengt. Wordt het ons teveel, dan wenkt onze Natuurlijke Staat ons terug via het verlangen naar die verloren gegane Oerstaat.

Die terugweg kan alleen maar leiden naar die objectloze, gedachtenloze Oerstaat, die ons werkelijke Wezen is.

Concepten

Het vreemde is dat er al eeuwen gestoeid wordt om de Bron van het Leven te vinden met behulp van concepten en dat die concepten vervolgens weer eeuwenlang bestudeerd en bediscussieerd worden, en er zelfs gruwelijke oorlogen om gevoerd werden en worden, terwijl het echte, directe, actuele Leven al die tijd (Nu) onmiddelijk aanwezig is. Voor alles en iedereen. Ook die aan het ruzieën zijn.....

Foto: Nuns by Ulybug

Een ode aan de grote meester

Van zijn eigen hand. Uiteraard.

The Nisargadatta Song of Beyond I Am: Selections from I Am That

...you are not this, there is nothing of yours in this, except the little point of 'I am' ... . 'I am this, I am that' is dream, while pure 'I am' has the stamp of reality on it. You have tasted so many things -- all came to naught. Only the sense 'I am' persisted -- unchanged. Stay with the changeless among the changeful, until you are able to go beyond.

When the 'I am myself' goes, the 'I am all' comes. When the 'I am all' goes, 'I am' comes. When even 'I am' goes, reality alone is...

By knowing what you are not, you come to know your Self. The way back to your Self is through refusal and rejection. One thing is certain: the real is not imaginary, it is not a product of the mind. Even the sense 'I am' is not continuous, though it is a useful pointer; it shows where to seek, but not what to seek. Just have a good look at it. Once you are convinced that you cannot truthfully say anything except 'I am', and that nothing that can be pointed at, can be your Self, the need for the 'I am' is over -- you are no longer intent on verbalizing what you are. All you need is to get rid of the tendency to define yourself. All definitions apply to your body only and to its expressions. Once this obsession with the body goes, you will revert to your natural state, spontaneously and effortlessly. ... . We discover it by being earnest, by searching, enquiring, questioning daily and hourly, by giving one's life to this discovery.

Gewoon volhouden dus....

Het gewone leven????

Ja, wat doe je wanneer je non-dualiteit ten diepste begrepen hebt?

Of liever, wanneer je zonder enige twijfel het Zijn bènt in plaats van die druktemaker die elke dag jouw ontwaken begeleidt? Dan doe je niets, want je wordt gedaan. Er is geen onafhankelijke persoon die zich kan vrij voelen van de dwingende kracht van het Leven.

En toch moet er elke dag weer van alles worden gedaan....

Vóór dat moment van radicale ommekeer, en zelfs lang er na, kan de illusie van de doener weer proberen het heft over te nemen. Het Zijn en de ervaring een autonome persoon liggen zo dicht bij elkaar dat geen scheermesje ze kan scheiden. Je ervaart dan alle handelen als het gewoon zelf doen, want je verschilt in essentie niet van het Zelf, het ultieme 'ik'-gevoel. Maar er zijn er ook, die ervaren dat ze 'op een afstandje' toekijken naar het gedoe van de wereld, inclusief zichzelf.

Bij velen die het licht hebben gezien, lees je van het heen en weer pendelen tussen die Natuurlijke Staat en de persoon die zwaar onder druk staat van de door hem ervaren wereld. De eigen beperkingen, de partner, de kinderen, het werk, de baas, de hypotheek en ga zo maar door. Die wereld is of lijkt dan weer in alle facetten echt.

In wezen is na het Begrip je ook duidelijk dat er geen onafhankelijk ‘je’ is en dat ook momenten van terugval en verwarring ook deel van het Spel des Levens moet zijn. 'Je' moet het Spel serieus nemen, omdat de bron van alle actie het Zijn zelf is. Dat is immer aanwezig als de Kennende Ruimte die alle bewegingen mogelijk maakt.

Je bent niet afgescheiden, dus wie doet het? Het kan een erg verwarrende periode zijn. Ga maar op zoek waar dat ‘je’ zit. Je treft alleen objectieve ervaringen aan. Maar je weet dat je werkelijk Aanwezigheid geen objectkarakter heeft, zelfs geen subjectkarakter. Jij bent het kijken. Wat je ziet is nooit de Waarheid en het Zien is onvindbaar. Er is alleen Zien, ofwel Zijn, ofwel Bewuste Aanwezigheid. En dat kan je nooit pakken of zien. Zodra er een gedachte of een handeling is is de doener weer actief. Met dat inzicht ontstaat er dan een subtiel gewaarzijn van die stille achtergrond.

Hoe je je van binnen voelt en wat de ervaring je ook biedt, die van een Verlichte of van een pendelaar of van een nog immer zoekende, het maakt niet meer uit uit. Je hebt doorzien dat allen hetzelfde alomvattende Ene zijn en dat jij nu de Enige bent die het allemaal zelf vanuit jouw positie ziet. Voor de rest weet je niets.

En voor de rest: doe wat bij je hoort inclusief alle fouten...

Foto: Japan by :©Delphine www.Flickr.com

Onzin

Eigenlijk is deze Blog onzin, evenals die rijen boeken, periodieken, satsangs, retraites etc.

Je bent de Waarheid, en de Waarheid kan zichzelf niet kennen. Dus er valt niets te zoeken. De Waarheid zou uit zichzelf moeten treden om zichzelf te bezien. Ogenschijnlijk lijkt de mens die tijdelijke afsplitsing, maar ons wezen ìs de vormloze Waarheid zelf. Wat Nu is, is alles wat er is. Er is geen instantie die daar 'achter' een geheimzinnig spel speelt.

Er is dus geen zoeker die iets kan doen, er is geen leraar die ook maar iets kan overdragen, er is geen hogere staat om te bereiken.

Doorslaggevend is enkel de beweging Nu van de Waarheid zelf, waarbij wij ons moeten realiseren dat de Waarheid onkenbaar is, niet als 'Ding' te observeren valt en niet met woorden te vatten is. Er is niemand die de Waarheid kan verleiden of opjutten.

Wij zitten ingeklemd tussen de onkenbaarheid van ons eigen Zijn en de onbeheersbaarheid van het duale leven, dat zich voor onze zintuigen Nu ontrolt. Er is geen Wij.

Er is alleen maar Zien.

Foto: © by vitorgroba

Zijn!

Eigenlijk is het zo simpel:

Stop het investeren in 'doen': in denken, in willen, in hopen, in terugzien, in zoeken wat ooit iets moet opleveren dat beter is dan nu.........er is alleen Nu. Met alles wat daar in is.

Besluit om te 'Zijn'

Geen identificatie met een gekoesterd of verworpen zelfbeeld, geen gehechtheid aan een oordeel van de buitenwereld gekoppeld aan jouw naam, geen vasthouden aan een benauwd zelfcentrum, geen verantwoording voor wie je denkt te zijn..... Laat alle denken over jouzelf vallen. Leef!

Open aanwezig zijn in wat zich dan ook aan dient.


Foto:© nocturama@arte-redes.com

Jij

Het Grote Onbekende, het zo naarstig Gezochte is degene die naar dit plaatje zit te kijken. Die stille altijd aanwezige achtergrond van alle bewegingen van en in jou en van en in de wereld. Zien, Aanwezigheid, Bewustzijn: Jij.....

Natuur

Heb je je ooit gerealiseerd dat de Natuur -met zijn oneindige complexiteit in zowel het grote als in het kleine- feilloos functioneert zonder woorden en dus zonder denken???


Foto: © This photo is public; Daisy by SteveF; www.Flickr.com

Voor een vriend, die er midden in viel....

Ze noemen het:

Stilte, Ruimte, Binnen, Atman, ‘Ik-ik’, Bewustzijn, Satori, Zijn, Aandacht, Kennendheid, Wie Ik ben, Leegte, Non-dualiteit, Verlichting, Zelfrealisatie, Geest, Gevoel, Onkenbare, Essentie van Werkelijkheid, Mystieke Unie, Boeddha, Silencio, Meditatie, Waarheid, Dzogchen, bewuste Aanwezigheid, Leven, Liefde, God, Allah, Nirvana, Leegte, Advaita Vedanta, Eén Smaak, Contemplatie, Ik ben die Ben, Silenzio, Eeuwigheid, Nu, Onkenbare, Samadhi, Nietsheid, Tao, Goddelijke Eenheid, Koninkrijk van Hemel, Essentie, Transpersoonlijk, Mystiek, Zelf, het Onbenoembare ??

Let even heel goed op.

Blijf er helemaal bij.

Een zachte, liefdevolle, innerlijke vrede en stilte zijn hier en nu aanwezig. Altijd en eeuwig in dit Moment. Het is altijd zo geweest en het zal altijd zo blijven. Het is altijd hier. Het is precies hier binnen in jou en rondom jou, een stilte, een leegte, een schijnbaar Niets, waaruit alles voortkomt, bestaat, en uiteindelijk in terugkeert.

Je kent dit. Je hebt dit gevoeld.

Ben je het vergeten?????....verwacht niet iets groots of verschrikkelijks.

Er is niets meer dan dit. Dit moment.

Je bent dit.

Dit is Waarheid.

Zo dichtbij.

Dit is geen sprookje.

Er is hier niets wat geheimzinnig is. Er zijn enkel deze woorden, deze letters op het beeldscherm en jou en de stilte. Dit is echt, nu.

Dit is precies Hier in jou, elk ogenblik van jouw leven.

Deze zuivere stilte ben je, de totaliteit van jouw Zijn. De stilte is jouw authentieke Zijn.

Maar zij beperkt zich niet tot jouw persoon.

Deze stilte staat het volledige heelal toe om te zijn.

Alle bestaan, alles wat is, alle materie en energie, alle gedachten bestaan in en worden omvat door deze stilte.

Dit is wat sommigen de Waarheid hebben genoemd, Oneindigheid, Werkelijkheid, Verlichting, Niets-heid, God, Grote of Heilige Geest, Ware Zelf, Ik ben, Bewustzijn en Liefde.

Dit is een geheim dat bestaat voorbij het denken, voorbij dat wat de menselijke hersenen volledig kunnen (be)grijpen. Als een prachtige diamant, kunnen wij slechts een paar facetten tegelijkertijd zien. Deze geheimzinnigheid is schijnbaar ver voorbij ons vermogen om Het te begrijpen, om het te weten. En toch is dit alles vervat in onze eigenlijke Zelf, en dit bevat eveneens ons. Wij die zijn…..

Het grootste wonder van dit alles is dat jij en ik –voor zover wij kunnen weten, als uitzondering op alle overige levensvormen op deze planeet- Nu bewust van deze werkelijkheid kunnen zijn.

Ja, je bent zich bewust van Dit, hoewel misschien je dit niet zo gelooft. Misschien heb je je dit nog niet gerealiseerd.

Dit Kennen van ons, dit Bewustzijn van te bestaan, is de stilte zelf.

Er is slechts dit.

Wij hebben duizenden jaren niet beseft of niet kunnen geloven dat Datgene wat wij werkelijk zijn, dichterbij is dan onze eigen adem en onze eigen hartslag.

Deze stilte doordringt alles en is de voorwaarde voor alle bestaan. De stilte staat ons toe om te zijn en om vrij te zijn.

Er is slechts dit.

Jij bent dit!

Alles wat je nodig hebt, alles waarnaar je zoekt, alles dat je hoopt en naar verlangt is vervat in deze stilte.

Een persoonlijke bewerking van de intro van Mark McCloskey op http://www.puresilence.org/

Photo: ©: This photo is public, Photo by Loonatic, www.Flickr.com

Leegte

Soms kan je in een Leegte zitten. Het geeft geen treurigheid, maar niets beweegt zich. Het lichaam heeft vrij genomen. Doet niets. Je ervaart een Niets, een Niet-Iets. Leegte. Ongrijpbaar, maar o zo dichtbij. Het verleden geeft geen aanstoot, nu zij doorzien is. De toekomst is onkenbaar, al zijn elementen er van nog in hoop vervat. Er valt hoegenaamd niets te doen, want er is niemand meer om wat te doen. En spontaan gebeurt (nog) maar heel erg weinig.

De zenmeester omarmt dit moment. Osho beschouwt het als een stilte voor de schepping van iets totaal anders dan het denken kan produceren. De uiteindelijke overgave nadert. De illusie van het Ego is doorzien. De illusie van de Doener is niet meer. Nu kan het Zijn de ontstane leegte in gaan vullen. Er is alleen maar wachten in het Nu en verblijven bij het moment van stilte.

Verleden...Heden...Toekomst

Heb je je ooit gerealiseerd dat het verleden alleen in jouw geest (d.i. denken & herinneren) bestaat? Nooit in werkelijkheid? Dat je nooit en nooit het verleden (al is het een nanoseconde geleden) kan aanraken? Dat die nanoseconde niet eens bestaat? Dat het altijd en altijd en altijd Heden is?

Datzelfde geldt voor de toekomst. De toekomst is er nog niet. Maar die komt er ook niet!!! Wat wij projecteren in een toekomst is louter denken. Niets anders. Je kan nooit leven in de toekomst. Straks is nooit dáár... De toekomst kan nooit werkelijkheid worden, want het is altijd heden: Nu.

De naald van de grammofoon kan alleen het kleine stukje van de groef -die hij nu aanraakt -weergeven.

Wij leven alleen Nu, er is alleen Nu leven, er is alleen Nu de ervaring van een Wereld en Nu alleen is een blik op het Universum mogelijk. Verleden en toekomst bestaan niet! Daar kunnen wij nooit zijn.

Maar wij zijn wel geneigd ons verleden met ons mee te dragen, omdat dat verleden gekend is. (hoewel..... zodra we echt goed kijken weten wij dat we maar erg weinig betrouwbare informatie over het verleden onthouden). Wij hopen verder op een betere, gezondere en rijkere toekomst. Maar dat zijn allemaal illusies! Allemaal gedachten.

Wij kunnen -en daar gaat het hier om- alleen leven in het heden, het is altijd Nu, altijd vandaag. Nu 'benne' we er.... Daar kunnen we nooit uit.

Wij gaan niet als een soort tijdstrein door een reeds bestaand landschap. Wij (als levend bewustzijn) blijven op dezelfde plek (hier en nu) en een immer veranderend leven (inclusief ons lichaam en onze persoonlijkheid) trekt continu als een film of droom aan ons voorbij. Er is alleen wat Nu is.

Wanneer Verleden en Toekomst illusies zijn.....wie of wat is dan werkelijk? In de zin van altijd werkelijk bestaand?

Dat is dat weten van bestaan. Onze aanwezigheid. We zijn er. Ik ben er. Nu. En wat kent, is leeg, is niet-iets. Buiten dualiteit. Onvindbaar, maar Nu duidelijk Bewust.

Dit is niet persoonlijk!

Een zelf-aandrijvende 2-takt hometrainer

Wanneer je denkt dit te lezen als individu (waarvan je denkt dat dit een autonoom, zelfstandig wezen met een eigen identiteit betreft), dan zal je de kern van de zoektocht nooit begrijpen. Tenzij Genade de hele rommel in één keer bij je opruimt.

De Taal weet het al: individu is afgeleid van in-di-vide: on-deel-bare, waarbij vide nog eens 'leeg' betekent. Met andere woorden, je bent niet verdeeld, afgescheiden van de wereld. Je kan niet eens zelfstandig bestaan. Je hebt als persoon het Heelal niet gemaakt, de Aarde niet gebakken, jouw eigen lichaam niet samengesteld en alle water en eten kan je ook niet zelf verzorgen. En toch meent menig-een dat hij of zij het allemaal zelf doet (vooral de successen!) en dat er een vrije wil bestaat.

Vergeet het maar.

Dus zodra er bij een mens het gevoel bestaat dat er 'meer' moet zijn dan dit materiële leven, is die impuls al 'gegeven'. Iets van binnen beweegt zich richting het willen kennen van de werkelijke Identiteit. De Russische mysticus Ouspensky noemt dat het proces van Zelfherinnering. Het Zelf wil zich weer in jou herkend hebben. Zoals het startpunt al geen persoonlijk proces is, is ook de aard en duur van de zoektocht geen resultaat van een individuele beslissing en inspanning.

De persoon doet het niet. De persoon is machteloos omdat er geen autonome persoon bestaat. Zoek deze maar eens op! Je treft 'buiten' een sterfelijk lichaam aan en wanneer je naar 'binnen' (in wezen is dit ook buiten) kijkt, tref je alleen gedachten en emoties aan, die ook maar gewoon hun gang gaan, en die zich niet aan jouw wil onderwerpen. Stop maar eens een minuut met denken, of stop onmiddellijk met woedend zijn. Je kan het niet.

'Jij' doet het niet. Jouw denken heeft geen enkele toegang tot zijn Oorzaak, het Onkenbare Zijn. Je kan gewoon absoluut niets doen. Iets anders moet in 'jou' in beweging komen en blijven, tot het Inzicht toeslaat dat er alleen onpersoonlijke Bewuste Aanwezigheid is, waarin alles gezien wordt, inclusief het lichaam, het denken en emoties. De vroegere 'Jij' dus......

Je bent in wezen dus Kennende Leegte (vide).

Bestaan

Het is in je

En het is om je heen

Maar er is geen ‘je’ of ‘jou’

Geen grens

Geen richting

Niet vóór, niet achter

Niet groot of klein

Het is overal en nergens

Het is geen ding, geen geur, geen kleur

Buiten elk begrip

Het is niet-Iets

Het is geen ervaring

En ook niet Dat-wat-ervaart

Onvindbaar en toch altijd aanwezig

Als Er-Zijn

En als Wéten van Er-Zijn

Maar zodra je kijkt

Maar zodra je er over gaat denken

Verbergt het zich voor eeuwig

Maar ervaart desondanks alles, wat aan jou voorbij trekt

Niet vóór of na

Geen tijd

Hier, maar niet als plaatsbepaling

Nu, maar niet als tijdsbepaling

Zoeken is dus zinloos

Gewoon Zijn, Ervaren, is de enige ‘zin’

Die standhoudt

Je Bent

Foto van: http://www.bigfoto.com/

Sterven tijdens het Leven.

De ironie van elk boek en elke website over Advaita en elke satsang is, dat er geen enkele lezer of bezoeker baat kan hebben bij de geboden uitleg, oefeningen of wijsheid.

Het gaat er niet om dat de lezer of de bezoeker méér van iets krijgt. Het is de bedoeling dat hij of zij compleet met lege handen komt te zitten. De doener komt aan zijn einde. De persoon zal -wanneer in Nu dan ook- uiteindelijk doorzien worden, als gevolg van het voortdurend er op gewezen te worden dat Aanwezigheid of Bewustzijn Datgene is wat altijd en immer Leeft en de eigen identiteit is.

Plots wordt 'men' zich bewust dat alles -waar men jaren in geïnvesteerd heeft, zich zorgen om gemaakt heeft en gekoesterd heeft- niet méér is dan louter een beeld in Bewustzijn. Ik zie de wereld inclusief mijzelf. De illusie van dagelijkse 'ik' als de centrale doener lost op en alleen het Zien blijft over als de bron van alle ervaring.

Wij weten dan dat wij geen mens zijn, maar Ervaren.

Het moment van dit Inzicht kan nooit worden afgedwongen, want er is nooit een onafhankelijke persoon geweest die wat kon doen.

Na deze schokkende ontdekking (ont-dekken: de bedekking van wat er al was wordt weggetrokken) kan de persoon niets meer. Alles wordt gedaan. Er is geen persoon meer die doet. Dat was altijd al zo, maar nu is er bewustzijn van dat Feit.

De wereld gaat gewoon door, lichaam en persoon blijven actief, maar toch is er iets fundamenteels veranderd.

En wat dat dan is, daar gaat deze Blog m.n. over....

Ben je er???

Een vraag aan jou, terwijl je nu naar het scherm kijkt:

"Ben je aanwezig?"
"Ben je bewust van jouw aanwezigheid?"

Kan je deze vragen ontkennend beantwoorden?

Nee, want je weet dat je bestaat, dat je er nu bent. Dit is wat je in wezen bent. Bewuste Aanwezigheid. Zij is er altijd. Ook in diepe slaap. Want er is een weten dat je goed geslapen hebt. Je verlangt zelfs naar een diepe droomloze slaap. Je gaat er kennelijk niet verloren. Je bent dan verlost van al die gedachten en emoties. Lekker jeZelf zijn!

Blijf bij dit gevoel er te zijn. Verlies je niet in de wereld om je heen. Zie dat het hele leven aan het Zien voorbij trekt. Niets van wat wordt ervaren is blijvend. Alleen jij, als Aanwezigheid, bent er altijd.

Dit is het einde van de zoektocht. Dit ene Inzicht, deze ene her-Kenning van jouw Aanwezigheid. Inzien dat het Kennen er altijd al was.

Meer valt niet te doen. Er valt niets te zoeken, want je bent al Aanwezig en Bewust. Er is geen apart (beperkt) bewustzijn aanwezig dat het alomvattende Bewustzijn moet zoeken en kan vinden. Jouw dagelijkse bewustzijn ìs al Dat.

Je hoeft nergens naar toe. Je Bent er al. Je bent altijd Hier, Nu. Waar je ook bent, jij bent het Waarnemen, Ervaren. Je bent niet in tijd en ruimte. Je kan dan ook nooit verloren gaan, of er uit vallen.

Niets kan nog gedaan worden. Het wereldse leven gaat gewoon door, maar jouw Aanwezigheid is niet meer de doener. De doener, jouw ego is niet de hoofdpersoon. Hij is doorzien als een verschijnsel in Bewustzijn. Het ego heeft geen zelfstandig bestaan. Zoek en vindt het ego. Je zult alleen gedachten aantreffen, herinneringen, gevoelens. Zij komen op en verdwijnen. Alles wat je ziet kan je nooit Zelf zijn. Altijd is dat Zien aanwezig als de voorwaarde voor alle beweging.

Het lijden wat wij ervaren, wordt ook doorzien. Er is zien van lijden. Zien kan zelf nooit lijden. De spiegel wordt niet beschadigd door datgene wat weerspiegeld wordt. Dit is bevrijding. De Poort heeft altijd opengestaan. Het ‘ik’ dat altijd gekoppeld was aan het tijdelijke lichaam en de immer veranderende persoon is nu het ‘Ik’ dat voor het Leven Zelf staat.

Wachten

Ja, ik verkeer in het Nu, hoor ik vaak zeggen.

Dat is mooi.

In het Nu verkeren betekent dat je verkeert in een ruimte van Bewustzijn. En in die ruimte is er geen beweging. Krishnamurti zei dat je Bewustzijn niet kan oefenen.

Maar je kan toch de gevoeligheid ervoor wel vergroten. We kunnen dat nader onderzoeken.

We gaan stil in of op een stoel zitten, de telefoon(s) zijn even uitgeschakeld, wij sluiten de ogen, en verblijven waar we nu zijn. We doen niets, maar nemen alleen waar. Van alles wordt waargenomen, geluiden, temperatuursschommelingen, kriebels van het lichaam, het kloppen van het hart, een lichte tocht…etc. We kunnen een ervaring hebben van een waarnemingspunt in het hoofd, maar geleidelijk aan kan de ruimte van waaruit wordt waargenomen zich verruimen. Tot ver om je heen.

Dan schiet er ineens een gedachte door je heen dat je X nog snel moet bellen, je hebt spijt dat je het bovenraampje niet hebt gesloten vanwege de tocht, of er is ineens de vraag of je de wasmachine al aangezet hebt. Er is nu spanning in die ruimte. Die verkleint zich weer. Er is weer een kunstmatig centrum ontstaan. Iets in je is weer gericht op een handelingsnoodzaak in de nabije toekomst. Het Nu wordt overschaduwd door doelgericht denken.

Je kan dit ook ervaren door een oordeel over het resultaat van het zitten. Is dit wel wat er bedoeld wordt ? Het duurt wel erg lang dit niets doen. In plaats van er-te-zijn, zit je nu te wachten op een resultaat. De open ruimte verdwijnt weer. Je bent feitelijk altijd nog in het Nu maar je merkt er niet veel meer van. Gevoelsmatig ben je er weer uit.

In plaats van in het gewaarzijn te blijven, ben je toch weer meegegaan in de verschillende gedachten. Je merkt dat je lichaam reageert door spanning, als voorbereiding op het gaan opstaan. Maak nu niet de fout jezelf te veroordelen of het gevecht te willen aan gaan met die gedachten, want dan versterkt zich de stroom gedachten en komen er ook verschillende emoties om de hoek kijken.

Gewoon blijven zitten en weer toezien wat er allemaal in die bewustzijnruimte passeert.

Vrije wil???

Hebben wij een vrije wil? Ook wat betreft richting en tempo van de zoektocht?

Sri Ramana was daar duidelijk over: die zei dat zelfs het halen van een kopje koffie, op het moment waarop deze vraag aan hem gesteld werd, al vast lag.

Dat is een gruwelijke gedachte voor de mens die graag richting geeft aan zijn leven. Maar is het erg? Een mooi boek, dat je net aan het lezen bent, ligt ook qua inhoud vast. En toch ga je er in mee.... De film die je zo ontroert, is vier jaar geleden gemaakt. De afloop ligt vast en toch beleef je de film als spannend en diep ontroerend.

Maar ja, een film is niet echt. “Het leven wel!”, zegt de criticus. “Ja”, zegt de Jnani, “Maar het is altijd Nu, Nu alleen”. “O.k”, zegt de criticus. “Ik zie een uitweg! Zaken liggen niet vast, want elk moment is nieuw. Dus ligt er niets vast!”.

Ja, inderdaad daar lijkt het op. Maar alle beweging is vervat in het Ene, in het Nu. En Nu is geen tijdsmoment. Het is het altijd en eeuwig aanwezige Zijn. Zelfs wanneer zaken niet vastliggen als in een boek of film, dan nog hebben wij als mens daar niets aan, want aangezien er geen onafhankelijke, afgescheiden persoon bestaat is er ook geen vrije wil voor een autonome persoon.

Het Zijn is het Enige wat is. De mens ‘doet’ de wereld dus niet. Bovendien kunnen wij het eigen Zijn niet kennen, behalve als onsZelf. Wij staan niet apart van het Zijn. Wij kunnen het Zijn dus ook nooit onderzoeken. Dus op welke wijze het Zijn de wereld van verschijnselen vormt en reguleert kunnen wij nooit weten.

Wij zitten dus ingeklemd tussen het raadsel van de werking van onze Bron en van de werking van de wereld waarin wij (denken te) leven.

Het is dus de vraag of het maar iets uit maakt of we zoekende zijn, wetende zijn, of er helemaal niets uitstaande mee hebben. Immers het Zelf is de levende substantie van iedereen. In non-dualiteit is alles Een en geen twee. Er is geen ‘ik’ en een ander. Wat er dan in de duale wereld gebeurt treft dus niemand, want alles overkomt de Ene. Weg is de tegenstelling tussen guru en leerling, tussen wetende en onwetende, tussen de misdadiger en de engel. Wie en wat we lijken tegen te komen, het zijn maar verschijningen in ‘ons’ Bewustzijn.

Het denken ontploft nu waarschijnlijk. Dat heeft totaal geen houvast meer. Wat is echt en wat is niet echt? Het enige wat we hebben is ons eigen leven. Wat wij nu meemaken, wat wij nu begrijpen, vooral wat wij nu niet begrijpen. Want wat kunnen wij weten van een objectieve wereld?

En alles wat gezien wordt is een object van dat zien. En objecten hebben geen onafhankelijk bestaan. Alle ervaringen lopen via ‘ons’ bewustzijn. Elke externe informatie of prikkel loopt via ons bewustzijn. Wij weten alleen dat wij zijn, wij kunnen geen plekje vinden waar wij ‘ik’ tegen kunnen zeggen en toch zijn wij er. Wij hebben geen enkel idee hoe de wereld van verschijnselen wordt geregeld. We hebben er niets over te zeggen (stop jouw gedachten maar eens voor een minuut of wat…zelfs die simpele opdracht krijg je niet voor elkaar. Stop met je haar groeien…Nou?...Stopt het?). Niets kunnen wij vasthouden, want alles in die wereld vervliegt.

Maar het is geen treurige constatering. Want wij vervliegen niet. Je bent het Zijn , het licht, het leven en de liefde zelf.

Ik snap het niet!

Wie snapt het niet?

Het denken snapt het niet. Maar het denken bestaat niet als onafhankelijk 'wezen'. Er zijn gedachten, die verschijnen in Bewustzijn. De verschijning kan nooit zijn oorzaak bevatten.

Gedachten hebben geen toegang tot het Zijn zelf. Onmogelijk.

'Je' hoeft niets te snappen. Er hoeft alleen maar inzicht te zijn, dat 'je' niets doen kan. En inzicht krijg je d.m.v. zien. Kijk naar gedachten en besef dat die slechts in jou verschijnen. Zo maar, vanuit het niets. Kijk naar jouw persoonlijkheid, en zie dat die niet bestaat. Er zijn gedachten in de vorm van overtuigingen. Er zijn gevoelens, die omarmd of afgewezen worden. Wie is de beoordelaar. Wie wijst af? Kijk waar die is? Het zijn weer louter gedachten en gevoelens.

Nergens is er een 'vast' en omkaderbaar Jij te zien.

En wie ziet? Het zien zelf, wat zelf nooit gezien kan worden.

Er is Zien en dat wat gezien wordt. En dat wat gezien wordt is vluchtig, het verandert voortdurend, alles is gedoemd te verdwijnen. Ook alle vragen en alle antwoorden, die toch nooit voldoen. Anders was je al lang klaar geweest met zoeken.

Dus stop met vragen. Dan ben je onmiddelijk waar je bent. Hier. Nu. Gewaarzijn. Stilte. Onkenbaar, maar nooit te ontkennen!

Filmpje!

Het probleem van veel uitleg over het 'niet-iets wat wij zijn' is, dat wij woorden moeten gebruiken om te wijzen op het onuitspreekbare, dat wij in wezen zijn. In wezen kan het gemakkelijk 'herkend' worden. Want het is jouw eigen bewustzijn, dat niet snel herkend wordt zolang je helemaal opgaat in de wereld der verschijnselen.

Ik kan je uitnodigen bij mij thuis om via enkele simpele 'voel' en ervarings-oefeningen het direct zelf te ervaren wie je werkelijk bent. Dat scheelt jaren van lezen en luisteren. Maar geloof je in de eeuwige zaligheid van een Grootse Verlichting, dan zal je -tevergeefs- door blijven zoeken naar het wonder.

Dan maar snel terug naar het eenvoudige feit dat we al zijn wie we zoeken. Op de website over de kijk-oefeningen van Douglas Harding staan een hele reeks oefeningen ter herkenning van ons 'centrum'. Het zijn enigszins andere soorten oefeningen, dan die ik normaliter zelf doe. N.l. zuivere kijkoefeningen. Je kan deze oefeningen gewoon thuis doen. Niet blijven lezen, maar werkelijk doen! Sinds kort staan deze oefeningen -uitgelegd in het Engels- in de vorm van korte filmpjes van Richard Lang- op:
http://www.headless.org/English/main.html

Klik de link Movies aan. Je hebt er Quicktime Player voor nodig. De filmpjes starten niet vanzelf: je moet de startpijl > in de balk van Quicktime aanklikken.

Je wordt in de filmpjes telkenmale gewezen op die lege, tijdloze en objectloze ruimte die je zelf bent. Het is dan geen kwestie van geloven, maar direct -onmiddellijk- zien.

Zo simpel is het werkelijk. Je hoeft geen groot heilige te worden om dit te zien. Dat 'Heilig' zijn is ook maar weer een vorm. Kijk er niet over dat-wat-je-bent heen. Je bent 'Dat', die lege Bewustzijns-Ruimte en dat is iedereen in essentie. Die Ruimte is gevuld met beelden en ervaringen, maar die zijn niet wat je werkelijk bent. Dat wat zich bewust is van alle bewegingen, dàt is Het. En het is doodnormaal, want iedereen is Dat.

Er valt daarna helemaal niets meer te doen. Je hebt jezelf als Niet-Iets herkend, en er is geen persoon meer (de voormalige leidinggevende "iets"), die nog wat kan doen. Zaak gesloten! Geen concepten meer, geen theorieën meer, alleen 'maar' Leven!

foto: Rob Ek n.a.v. een oefening van Douglas Harding

Nu en jij?

Het Nu en de persoon. Hoe verhouden zich die?

Begrijp dat de persoon geen eigenstandigheid heeft. De persoon heeft geen 'eigen' leven. Iets geeft leven aan de lawaaimaker waarmee je elke ochtend wakker wordt. En dan heb ik het niet over de wekker.

Steeds wanneer je het over 'ik' of 'mij' hebt heb je het in feite over de levende aanwezigheid, die alles leven geeft, die het Leven ìs. Ik ben niet het leven, het Leven is mij!

De persoon is een object, deze bestaat uit eigenschappen: aardig, dik, kort, lang, gierig, gul, kunstzinning etc. Allemaal labels. Eigenschappen. Je kan ze allemaal zien en opschrijven. Dan heb je een keurig profiel. Maar je hebt niet het Leven te pakken!

Dat Nu is wat je bent. Het leven zelf, de sprankeling, het weten, het licht, de liefde, het gevoel, er zijn.....maar ook verdriet, heimwee, hunkewring worden je ook gratis bezorgd

De persoon hinkelt daar achter aan, maar kan zelf niet hinkelen. Hoe kan de persoon weten waar hij naar te gaat of wat hij wil???? Hij lijkt zich te laten leiden door oude koek. Herinneringen, wensen, hoop, angst. Maar zelfs dat allemaal moet ergens in kunnen verschijnen om te kunnen bestaan. In Bewustzijn dus. Dat moet er domweg eerst zijn, om kennis te kunnen nemen van jouw 'eigen' leven.

Ook het zoeken naar wie hij/zij is, kan nooit vanuit de persoon zijn gemotiveerd, omdat zonder het Leven, zonder die Aanwezigheid er niets te doen valt. Dan is die persoon er helemaal niet. Die bestaat dan niet. Niemand heeft er dan weet van. Die kan dan niets van iets vinden, want er is dan niets te vinden en er is geen vinden.

De persoon is niets meer dan een voertuig, een vorm. Het Leven stuurt hem aan. De persoon bezit noch de sleutels, noch de accu, noch de benzine. Zelfs de routeplanner kan hij niet zelf bedienen. Maar toch schuilt in hem de openbaring.

En verder..... Dat Nu is het Leven zelf, dat alleen nu actief is. Maar dat is geen nanoseconde. Ga even stil zitten en realiseer je dat het Nu is, nu nog steeds Nu, Nu nog. Wanneer de wekker gaat is het nog steeds Nu. De minuut te laat, bestaat niet in werkelijkheid. Het is altijd Nu! Nu kan je in jouw arm prikken. Dit moment. Maar.....wat geweest is, is geweest. Dat komt nooit meer terug. Je kan je daarnet niet in de arm prikken. Alleen Nu kan je dat en voel je dat.

Het Nu is dus eeuwige verandering. Niets staat vast, niets blijft onveranderd, alles stroomt.

Het Nu bevat dus alles. In zijn aard is het Nu, Gewaarzijn, het Kennen onervaarbaar, het is niet-iets, maar het bevat alles waar wij zo van houden of wat wij vrezen.

Je bent de lezer niet, maar die Kennendheid die een drukteschopper gewaar is die zich deze lezer noemt.

Jij ben eeuwig, maar de lezer stopt er uiteindelijk mee, wanneer het zijn/haar tijd is....

De Blijde Boodschap

Wat echt door en door begrepen moet worden is dat zelfrealisatie niets te maken heeft met een persoon, die zijn lijden wil trancenderen.

Het gaat er om dat het zich achter de persoon bevindende stille Gewaarzijn wordt herkend als zijnde het Eerste Levens Beginsel. Thou are That! Gij bent Dat. Het weten dat je bestaat is dus al het Weten van het Zijn. Zo dicht bij is het. Zoals gezegd wordt door de Ouden: "Het is dichter bij je dan jouw ademhaling.....".

Het gaat om de realisatie dat je geen eenzame, afgescheiden sterfelijke persoon bent, maar dat jouw levensbeginsel het alomvattende Zijn is, waar een toneelfiguur in verschijnt via de welke een 'leven' wordt geleefd. Die toneelfiguur ontmoet andere toneelfiguren die exact het Zelfde Kennen zijn. Het is het eeuwenoude spel van Leela. God die met zich zelf speelt, om....???????? Misschien om bewustzijn te ervaren. Wie weet? Het gaat allemaal buiten de woorden. God denkt niet, dus we zullen het nooit weten.

Je moet als mens jouw hoofdpersoon opgeven teneinde het Al te worden (of liever het Al -als jou- te herkennen*), dat je al die tijd (al voor jouw geboorte) toch al was.......

Dus wat je ook overkomt, het overkomt Jou niet. Het Zien is onkwetsbaar.

Ja, dit is dus boodschap, die toch niet zo lekker valt uit te leggen op verjaardagen waar het alleen over voetballen gaat......

De Blijde Boodschap dus,

Mooi toch?


*) herkennen is dus opnieuw Kennen. Je wist het al, maar het was even vergeten....

FAIR USE NOTICE

FAIR USE NOTICE: This site contains copyrighted material the use of which has not always been specifically authorized by the copyright owner. We are making such material available in our efforts to advance understanding of environmental, political, human rights, economic, democracy, scientific, and social justice issues, etc. We believe this constitutes a 'fair use' of any such copyrighted material as provided for in section 107 of the US Copyright Law. In accordance with Title 17 U.S.C. Section 107, the material on this site is distributed without profit to those who have expressed a prior interest in receiving the included information for research and educational purposes. For more information go to: http://www.law.cornell.edu/uscode/17/107.shtml. If you wish to use copyrighted material from this site for purposes of your own that go beyond 'fair use', you must obtain permission from the copyright owner.