Is het onkenbare kenbaar?????

.
Wanneer je zou kunnen vertellen wie of wat je werkelijk bent, zodra je zou kunnen vertellen wat Bewustzijn (of het Kennen, of het Zelf) is, zou Het Dat al niet meer zijn. Het Wezenlijke zou tot object gemaakt zijn, het zou kleiner, beperkter geworden zijn dan het Alomvattende, dat het in feite is. Het gegeven dat de naam van de schepper in de Joodse traditie niet mocht worden uitgesproken, kan hier mee te maken hebben.

Dus elk idee, elk concept m.b.t. het Gemiste en zozeer Gewenste, doet afbreuk aan het Mysterie van het Levende Leven Nu, op dit moment, zelf. Het Mysterie IS, maar laat zich niet door jou of mij vangen. Wij zìjn het Leven. Het is ons. Elk moment. Nooit niet.

En toch is er die drang -in zowat ieder mens- van het zoeken. Voorwaar een rijke bron voor het ontstaan van allerlei geestelijk stromingen en van dwalingen.

Maar de zoektocht naar dat Onkenbare zal Niets opleveren.

Er zou iets uit dat oneindige Niets moeten worden afgesplitst om het Onbeschrijfelijke te kunnen beschrijven. Een zou tot twee moeten geraken, om daarna te beseffen dat Een niet te Kennen valt. Zijn=Zijn

Alleen al de daad van een wens te uiten naar uitleg en verklaring, zou een duaal universum veroorzaken. In den beginne was er het woord....

En dat nu is exact wat er gebeurd is, toen je heel jong jezelf als een ‘ik’ ontdekte. Je deed op dat moment niets fout, het overkwam je. Vanaf dat moment van het herkennen van ‘ik-ben’ was er onmiddellijk dat andere, de wereld buiten jezelf, de mensen buiten je zelf en je eigen Eenheid, welke je van af dat moment kwijt was.

Een was tot twee (tot oneindig) geworden en er was onmiddellijk die eenzaamheid.

En uiteraard deed ‘jij’ dat niet. Dat is het offer voor het bestaan van de manifestatie.

Het Mysterie

.

De kerstdagen naderen. Nooit zijn er zoveel pinpastransacties geweest als de zaterdag voor Kerst. Waar ging het allemaal over? Het Feest van het Licht, dat ons de kerstlichtjes bezorgde, of de geboorte van Christus, al weer zo lang geleden.

Ik hou het maar op het Mysterie wat vanochtend voelbaar was in het nabije Schollebos, dat betoverd was door een laag poedersuiker, dat ijl beschenen werd door een zon die nog moest doorbreken. Adembenemend was het en de mensen wisten het. Zij kwamen in grote getale met hun digitale camera’s aanrennen. Maar ze waren stil. In ontzag voor die schitterende natuur, die ze even uit hun kooplust haalde en hen even het Mysterie deed ervaren.

Het Mysterie van onze Aanwezigheid. De onbeantwoorde en onbeantwoordbare vraag wie wij zijn en waar toe. Wij zijn er. Maar er blijft ook het mysterie van al diegenen die dit jaar voorgoed uit ons zicht zijn verdwenen.
Wij weten van ons aanwezig zijn. Wij zijn het Mysterie zelf, want wij hebben weet van het Mysterie. Maar het Mysterie laat zich nooit zien, trouw zijnde aan Zijn Eigen Aard.

Ik wens u allen een gezegend Kerstfeest en een Liefdevol Nieuwjaar toe.

Rob

Foto's Schollebos 22-12-2007 © Rob Ek, 2007

Alles is helder en zo voor de hand liggend

Gilbert Schultz, de energieke Australiër, die bekend staat als de redacteur van 'Sailor' Bob Adamson, is de man die mij twee jaar geleden -na dat ik een lange tijd aan het dwalen was geweest - wees op de misverstanden die bij mij gerezen waren na een lange periode van satsangs hier in Nederland.

Wat ik ooit -12 jaar geleden- zelf gevonden had, was weggespoeld door het leven zelf en door een lange reeks ontkenningen van wat ik zelf uitgevonden had. Door de sterke focus bij de satsangs die ik volgde op het verkrijgen van Bliss ervaringen en de steeds aanwezige belofte van steeds diepere ervaringen, was ik onwillekeurig weer in het concept van Tijd geraakt. Wij waren met ons groepje 'op weg' naar het ultieme doel. Verlichting. Intussen was het soms 'kicken' geblazen. Ik uit hier geen kritiek op de leraar. Alles wat ik hier op de Blog schrijf kan ook in principe in de teksten bij haar gevonden worden. Maar ik was vastgelopen. Of ik verstond het niet. Of het was mijn tijd niet. Maar ik had kennelijk een andere benadering nodig. Dat laatste zetje of een enorme knal.

Verstandelijk begrijpen blijft grijpen, en het Onkenbare laat zich niet grijpen. Kennelijk moet er een van binnen uit rijpen zijn van het grote inzicht, dat je al bent wat je zoekt. Bliss is puur ervaren, maar dat kan ook ervaren worden zonder het Grote Inzicht in dat wat je wezenlijk bent.

Er moet wat 'anders' gebeuren. Het Inzicht. De Doorbraak. Het Ontwaken. De Realisatie. De AHA-erlebnis. Die beweging komt nooit vanuit het denken. Het is intuïtief. Ineens valt het kwartje, plots passen de puzzelstukjes in elkaar, NU doorzie je ineens de belachelijkheid van die zoektocht en doorzie je de Grote Illusie die alle verhevenheid en verkleedpartijen van en bij veel Advaita en Zenleraren met zich meebrengen.

DIT IS ALLES. DIT IS HET!

Al die onwetendheid van je zelf, al dat zoeken, al dat gepuzzel, al die boeken, verhinderden het Inzicht dat al die tijd Het Gezochte al die (niet-bestaande) tijd aanwezig was bij het zoeken, het gepuzzel en het gelees. Jouw/mijn eigen bewustzijn, het kennen van elke gebeurtenis, het zien van elke beweging, het horen van elk geluid, het ruiken van elke geur en het voelen van het lichaam en de wereld. Dit waar dit allemaal, ook jouw lezen nu, in af speelt.

De grote uitspraak van 'Sailor' Bob en Gilbert Schultz was voor mij op dat moment (twee jaar geleden) dat het (voor mij weer gaan) zoeken het vinden in de weg stond. Zoeken is een beweging in tijd en het gezochte is het Tijdloze Aanwezige, het Tijdloze Onvindbare, dat er altijd is, waarin alles geregistreerd wordt. Dat wat je Nu bent.

Wanneer je het Engels machtig bent kan je het laatste e-Book van Gilbert Schultz via een nieuwe link downloaden:

Everything is Clear and Obvious

Lukt dat niet kan je mij mailen, dan stuur ik het pdf bestand naar je toe.

Je bent bewegingloos.

.

Wij zien beweging omdat wijzelf bewegingsloos zijn.

Dat kunnen wij ons voorstellen wanneer wij auto’s aan ons voorbij zien razen of (zoals bij deze fotograaf) deze dieren aan ons voorbij zien stuiven..

Sri Ramana Maharshi besprak echter een bijna niet te begrijpen consequentie van dit principe...

Hij zei tegen een bezoeker, die puffend kwam binnenlopen, dat deze dacht dat hij een lange reis had gemaakt vanuit Amerika met het vliegtuig, vervolgens met de trein en tot slot met een taxi om zodoende in Arunachala te komen. “Al die tijd was U hier en Nu. U heeft geen meter bewogen……” Het is geen letterlijk citaat maar hier kwam het wel op neer.

Dus, wanneer ik van Rotterdam naar Amsterdam rijd bestaat Rotterdam nog wel wanneer ik Delft passeer? Of is het er alleen wanneer ik er ben? (Wanneer ik psychologisch getest zou moeten worden voor een baan (of whatever..) moet ik uiteraard niet met dit soort verhalen komen. Dat wordt een roemloos einde in een gesloten inrichting. Maar ik kan altijd nog Ramana de schuld geven…).

Dan komt het begrip illusie of het Spel van Leelah wel erg dichtbij. En dat doorzie je pas wanneer jij bewustzijn hebt doorzien als het spel der beelden, en dan weet dat je ook dàt niet bent. Zodra je een principe hebt begrepen ben je er los van. Sta je er boven. Is het opgelost.

Dus wanneer je uiteindelijk hebt ingezien dat je in essentie heel dit kleur- en bewegingsvolle leven niet bent (omdat je het zien van al die beweging bent), ben je er onmiddellijk los van. Het is niet meer de ultieme waarheid. Het is doorzien.

Ik drop het maar weer even. Een herhaalde vorm van obstructie zoals René dat in de commentaren noemt.

Dat je beseft dat je uiteindelijk de Absolute Staat zonder woorden en zonder objecten bent. Het absoluut kenmerkloze.

Alleen het onkenbare kan kennen, maar niet zichzelf…

Jij bent het Tijdloze

Op een feestje van mijn zus meer dan 10 jaar geleden zei haar voormalige baas, die ergens in de zestig was, dat hij soms stomverbaasd in de spiegel keek en een oude man zag. Van binnen voelde het bij hem helemaal niet zo.

Ik nader nu zelf - inmiddels 58 - de leeftijd des onderscheids en ik merk - uiteraard- hetzelfde. Hoewel mijn lichamelijke energie nog niet erg jofel is na jaren van burnout, voel ik mij van binnen niet anders dan toen ik op school zat of studeerde.

Jij zal ongetwijfeld hetzelfde ervaren.

Dit is omdat jij en ik niet ons lichaam zijn: wij zijn het waarnemen van het lichaam, het waarnemen van ons denken, het waarnemen van een immer veranderende wereld.

En het waarnemen, het zien, het ervaren wordt niet ouder. Het zien lijdt niet. Het ziet.

Ik zie de boom: een analyse

.
Ik zie de boom (en wat voor boom!!!).

Het 'ik' in deze zin blijkt onvindbaar.

Onkenbaar, geen object, niet aanwezig.

Het zien…...kan je het zien zien????

Ook het zien blijkt onkenbaar.

Aha!

Dus 'ik' 'zie' de boom kan geschreven worden als 0 + 0 = boom,

ofwel 0 = boom.

Niets nietst de boom.....

Wij hebben de poten...ehhh.....de stam onder de boom weggezaagd...

Wat wordt gezien is zelf niet zichtbaar middels een functie (zien) die daarvan onscheidbaar is.

Wat zegt dat van die boom?

Die bestaat pas wanneer hij gezien wordt.

Maar je ziet alleen een beeld van de boom

Maar niet als ‘je’ maar alleen als zien...

Zien is er wanneer er wat te zien valt.

Maar het zien blijft onzichtbaar.

Object en subject zijn dus in feite één.

Op dit enige levende moment.

Het gegeven dat alles wat gezien wordt immer veranderlijk is

Maakt dat wat ziet als enige onveranderlijk is.

Er is alleen zien.

Wat er tevens dus niet werkelijk is....


Foto van www.gff.be