'Lachwekkend' simpel

Misschien moeten wij er maar eens mee ophouden.
Al die geniale zinsconstructies
Die zogenaamd diepe discussies
Dat lesgeven en dat proberen te begrijpen
Het oordelen over anderen (er zijn geen 'andere' anderen)
Moeilijk doen over wat zo eenvoudig is...

Neo-dit en traditioneel-dat
Al die zogenaamde Leren, de kerken, de priesters, de Meesters
Al die Superwezens die het ooit 'gezien' hebben
En waarvoor je eeuwen later nog steeds moet knielen
Waardoor hun boodschap onbereikbaar werd

Al die raadgevingen hoe je je zelfs na het Inzicht dient te gedragen
.....heb je het eindelijk gevonden zijn er weer voorschriften.......
Al die hel en verdoemenis die je beloofd worden wanneer je het niet wilt of kan geloven
En op jouw eigen benen wilt gaan staan

De zo lang gezochte waarheid is zo ongelofelijk simpel
Dat iedereen er over heen kijkt
Alleen het denken maakt het zo ingewikkeld
Je bent Dat wat voorafgaat aan de gedachte, aan die twee woorden: "Ik Ben"
Of slechts aan het woord 'Ik' of aan welk woord dan ook.

Aanwezigheid
Opmerkzaamheid
Gewaar-zijn
Leven
Er-zijn
Nu
Bestaan

Dat wat ziet
Zien
Dat wat hoort
Horen
Dat wat proeft
Proeven
Dat wat voelt
Voelen
Dat wat ruikt
Ruiken

Het onmiddellijke en enige Nu
Waarin alles te vernemen is
Waarin al die woorden en al die ervaringen dit moment samenkomen
De stille ruimte waarin alles gehoord en gezien wordt

Er is al veel te lang veel te geheimzinnig over gedaan
Grote Meesters, Kardinalen en Heiligverklaringen
Dikke boeken, traktaten, inquisities, oorlogen, zelfmoordaanslagen
Hebben van die Stilte een onneembare vesting gemaakt

Je bent gewoon heel eenvoudig dat-wat-dit-alles -gewaar-is

Verblijf daar in, zet je tentje er in op
En ook dat laatste is onzin als raadgeving
Want je.....het.....is er toch al die tijd al
'je' hoeft er niets voor te doen
Voor dat wat je al bent.

En veel van degenen die deze waarheid ontdekken
Gaan hard lachen
Of glimlachen in stilte


Illustratie: "De Deur deur", computergegenereerde tekening © 2005 Richard de Vries, Rotterdam

Sprakeloos (update)

Gisteren werd 'ik' sprakeloos wakker
In woorden: helder, stil, ruimte, transparant, aanwezig
Na enige tijd kwamen er weer gedachten, maar die werden slechts gezien
Door niemand
Zonder aandacht voor hun inhoud

Dan is alles zoals het is
Wat het toch altijd al was

Geen links of rechts
Geen hier of daar
Geen Nu en straks
Geen beweging naar daar
Geen tekort en geen teveel
Geen hoger of lager
Geen meer of minder
Geen weg om te gaan
Geen succes om te behalen
Geen falen om te betreuren
Geen instructies hoe niets te doen
Geen aanwijzingen om 'wat' te worden
Geen cursus om 'dat' af te leren
Geen Meester, geen leerling
Geen Gevorderden, geen beginners
Geen GPS nodig om 'mijn' Zijn te lokaliseren
Geen klok nodig om in het Nu te zijn
Geen bouwlamp nodig om verlicht te zijn

Woordeloos onmiskenbaar aanwezig zijn

Niets te doen om niets te bereiken
Door niemand

* * *

(10 oktober) Een toelichting direct na een 'avond-ervaring'. Het is zo kristalhelder nu. De aanwijsborden kunnen de schuur in. Zoek 'je' naar het Zelf, dan vind je steeds maar weer niets anders dan beperking. Geluiden, gevoelens, gedachten. Deze verschijnen en verdwijnen in een ervaringsveld. Ik ben het ervaringsveld of liever Ervaren. Het wonder van de ervaring was het absoluut ontbreken van een verschijnsel dat je vervolgens 'ik' kan noemen en dat wat dat 'je' zou moeten vinden. Beiden zijn er niet! Nisargadatta adviseerde eens om wanneer je naar het Zelf zocht bereid zou moeten zijn dat Zelf te laten vallen en dan ben je onmiddellijk 'Dat'. Dat was wat er hier gebeurde. Het absolute weten dat er niets buiten je te zoeken valt en dat er dus ook niets te zien valt, dus dat er ook niets is om naar te streven. Door niemand. Het Leven is het immer bestaande moment waarin alle beelden oprijzen en onmiddellijk weer verdwenen zijn. Gedachten als herinneringen en verwachtingen houden de illusie in stand van een doorlopende geschiedenis van een hoofdpersoon. Leven is louter beleven van een verhaal zonder echte hoofdrolspelers.

Maar zolang er nog de drang (die zichzelf doet) is van het zoeken, blijf kijken. Hou vol. Benoem niet meer. Laat het denken maar wat aanmodderen. Let er niet meer op. Kijk. Ben aanwezig. Alert. Ontvangend. Wat je toch al bent. Richt je op 'wat-ziet.' Tot ineens -zo als hier vanavond- het zien totaal samenvalt met het totaal Onvindbare. En er niets is. Ook niet een ietsiepietsie Niets buiten je, wat anders is dan jij. Het treft je als een boemerang. Als een bevrijding. Je hebt het enige gevonden wat niet zichtbaar of ervaarbaar is. Je hebt gevonden dat jij zelf dat onvindbare bent. Maar de beweging komt van de andere kant. Maar er is geen beweging. En er is geen andere kant. Jij bent Dat. Het Enige wat on-ont-kenbaar is. Geen woord voldoet. Je meest wezenlijke Zijn, dat toch spoorloos is. Je weet dat je bent, maar je blijkt onvindbaar. Hier op deze plek, die ook weer geen plek is. Nu, wat geen tijd kent. Het meest intieme dat er is. Maar het heeft geen enkel kenmerk, geen enkele verdienste, anders dan dat je het altijd Nu bent en al die tijd al was, lang voor dat je er naar zoeken ging. En zodra het een ervaring blijkt is er onmiddellijk de vraag weer: "Wie ervaart het?" Die 'Wie' is er niet. Alleen wat is..Nu

* * *

(11 oktober) Het wakker worden was -na een lange, heldere en niet zo'n vrolijke droom over de ouder wordende Kinks- uiteraard weer als vanouds. Duaal. Zolang het lichaam en de wereld er zijn is er het denken met zijn natuurlijke tegenstellingen, zijn er ervaringen van plus en min. Al die claims van permanente staten van Bliss moeten m.i. met een korreltje zout genomen worden. Er bestaat niet zoiets als een persoonlijke Verlichting. De illusie is weggevallen van een onafhankelijke entiteit die iets ervaart, bvb een tekort, en een gewenst doel kan bereiken.

Dit is dus ook geen poging tot een claim voor zelfverheffing (van wie?), hoewel er een poosje een hoop vreugde mee gepaard gaat. Maar beentjes weer op de vloer. Dit was ook (maar) weer een ervaring in Bewustzijn. Ook dit exact wat het is. Nu. Dit is wat wij allemaal zelf zijn. Een individu is niet afgescheiden maar on-deel-baar één met het Al. Zoek niet maar bèn. Dat ben je toch al, al geloof je dat niet. In dat laatste geval zoek net zo lang in de verschijnselen dat de zoeker zichzelf onthult als het reeds bestaande. Het gezochte blijkt al de zoeker te zijn geweest. Zie dat de Kenner ook geen ding is, of een eigenschap. Het is maar een woord voor het onkenbare, wat altijd IS.

Ik refereer maar weer eens aan mijn Australische advaitavriend Gilbert Schultz, die in zijn laatste notitie weer uitgebreid in gaat op de gewoonheid van zelf-realisatie: zie het stuk vanaf alinea 2 (onder de link die daar staat) over Nondualiteit. http://nondualitynotes.blogspot.com/2007/09/some-artwork-by-gilbert.html

Voor op een verjaardagsfeest: Er is alleen Leegte

V

Het grote inzicht van Advaita is dat je niet bent wat je ziet. Wat je van jezelf ervaart zijn gedachten, gevoelens, emoties, verlangens en alles wat met het kwetsbare lichaam te maken heeft.

Dat alles wordt moeiteloos (in de zin dat de persoon er geen enkele inspanning voor hoeft en kan doen) gezien of ervaren. En wanneer je gaat kijken naar datgene wat ziet, vind je steeds subtielere verschijnselen, maar nog steeds is er dat Zien, wat op zijn beurt nooit kan worden waargenomen. Je blijkt niet in jezelf te kunnen terugkijken.

Wanneer je -al is het maar heel even- alle gedachten en beelden kan laten vallen, wat blijft er dan over?

Zonder gedachten, zonder begrippen, kan er niets benoemd worden. Probeer het maar. Er is woordeloos 'Weten van Zijn'. Je weet -zonder enige twijfel- dat je bent, dat je bestaat. Alleen is er geen 'je' die bestaat. Het subject is onvindbaar. En zodra 'je' iets meent te weten, zijn er weer woorden, gedachten, beelden en is er weer dat te observeren imaginaire 'ik' dat meent dat het aan het roer staat van dat-wat-ziet.

Er is alleen zien, en niemand die ziet.

Er is alleen Bestaan, of liever Kennen, Weten van bestaan. Het lijkt op een stille ruimte, waarin alles verschijnt. Maar ook stilte en ruimte zijn weer begrippen.

Er is moeiteloos Bewust-Zijn. Je hoeft er niets voor te doen. Je kan er niet in en je kan er niet uit. Je bent het voordat er gedachten zijn. Je bent het voordat er het -foutieve- idee ontstaat dat je een 'iemand' bent. Die 'iemand' verschijnt in jouw zien. Het is een onderdeel van al het waargenomene.

Je bent geen 'iemand', je bent die woordeloze, identiteitsloze, totaal onvindbare en onkenbare Aanwezigheid. Naarmate je consequent steeds maar blijft kijken waar jouw wezenlijke kern is, verandert een theorie in 'weten.'

Je weet dat je bent, maar je weet nooit wie of wat je bent, anders dan deze Tegenwoordigheid.

Dat 'weten' is niet onderhandelbaar (dus begin er maar niet over op een verjaardag....), je wéét dat. Het is geen geloof, maar het klink- en klare eindpunt van zelfonderzoek. Je blijkt geen ding te zijn, geen mens. Je bent de onvindbare voorwaarde voor het kennen van de wereld. Dat waarin alles verschijnt. Onveranderlijk en niet te bedreigen.

Je bent het Absolute Einde van alle zoeken.

En wanneer de mens in jouw zien verdwijnt, verdwijnt ook zijn wereld en is er alleen Zijn, welke geen bewustzijn van zichzelf heeft.

De Absolute Staat, Eén en geen-twee.

Het absolute mysterie.


Foto: Heksenbal, © Harry van de Tuin