Wat moet ik doen?

.

Regelmatig krijg ik via mijn mail vragen over wat je kan doen om 'het' te bereiken. Het eenvoudige antwoord 'Niets!' blijkt dan meestal onvoldoende.

Dus om voor mijzelf tijd en moeite te besparen plaats ik hier een min of meer standaardantwoord.

"Je denkt dat je alles zelf doet, maar niemand is verantwoordelijk of schuldig want alles wordt gedaan. Jij doet het niet eens, want er is geen onafhankelijk bestaand jij!

Waar het om gaat is te weten dat:

• je niet jouw denken en jouw persoon bent.
• je bent het kennen, het zien van dat alles, en het zien denkt niet, maar ziet het denken.
• je alleen maar Nu leeft. Verleden en toekomst zijn allemaal mind-sets. Herinneringen en verwachtingen, maar nooit het levende Leven van het Nu zelf!
• je bent dus het Nu, en wel alles wat daar Nu in te zien en te ervaren is. Dus niet alleen jouw denken en lichaam, maar de wereld om je heen.
• en wat je bent is vormloos bewustzijn (dat alleen Nu is). Dat vormloos bewustzijn is onkenbaar dus zelf een benaming er van is al teveel. Wij hebben geen idee wat dat is en hoe het werkt. Wij zijn het, maar wij kunnen het niet kennen.
• Zodra er gedachten zijn, overtuigingen zijn is het 'maar' de tijdelijke persoon, die je in werking kan zien.

Steeds maar weer moet je jezelf vragen: "Wie is het die dit denkt?, wie maakt dit mee?, wie is druk?, wie loopt en zit?, wie is bang? etc etc.

Je kan niets loslaten want dat is ook weer de illusie van een 'doen'. Het beperkte 'ik' weet niets van de wereld, het is slechts een gedachte over zichzelf.

Het enige echte is dat-wat-ziet. Het ziet het ik (in de vorm van gedachten, emoties, overtuigingen) maar het heeft geen voorkeuren,. het oordeelt niet.

Het IS er, maar DOET niets. Althans: er valt niets van een werking waar te nemen.

Alles wat gedaan wordt is een product van het denken.

Alles wat je overkomt komt vanuit het Ongekende.

Dus het 'ik' heeft helemaal geen controle, want het is een gevolg van iets anders. Het 'ik' leeft bij gratie van aangeleerde overtuigingen en opgelopen angsten, maar het weet niets over zichzelf en niets over de anderen en niets over de wereld. De zicht op het verleden is beperkt en de toekomst is ongekend. Dus neem de gedachten alleen waar en neem hen niet serieus.

In het gewone leven moet je beslissingen nemen. Neem die beslissingen die goed aanvoelen, die het meest verstandig zijn of die onvermijdelijk zijn. Maar ga er voor en er na niet tijden lang over piekeren.

Blijf aanwezig in het heden, in dit moment. Voel jouw lichaam, voel jouw voeten, kijk om je heen en zie! Voel!

Aanvaard het heden door het te willen zien en ervaren, al is het soms pijnlijk of angstaanjagend.

Loop er niet voor weg, want dan keer je je met de rug toe van wie je werkelijk bent. Hier, waar je nu bent.

Wat later laat je alle gedachten over jou-zelf vallen.

Je bent alleen maar.

Hier

Nu

Dit is en dit ben je, zonder woorden., zonder blauwdruk. Het Grote Mysterie zelf.

Spontaan in het Heden.

Totale Vrijheid dus.......maar het heeft in de meeste gevallen de illusie van een nauw zittend pak van de tijdelijkheid aan."

EEN

.

Naar aanleiding van de discussie in het laatste stukje is er nog het volgende:

Er moet nog een serieus misverstand opgeruimd worden.

Door hier steeds te stellen dat wat je ziet je niet bent, wordt geprobeerd de zoeker zich bewust te laten worden van de bron van het zien. In het zien is geen kijker, het zien en bekekene. Het is één beweging, één moment. Het onkenbare waarnemen. Dat wordt ook wel de leegte genoemd. Of stilte. Om dat 'wij' het nooit kunnen kennen.

Dus dat besef verschaft de zoeker geen nieuwe identiteit!!! Het is niet iets. Het is het absolute mysterie dat de zichtbare wereld omvat, inclusief jij!.

In wezen -in Eenheid- is er helemaal geen scheiding in alles. Er bestaat geen persoon die afgescheiden kan kijken naar het totaal. Er is geen afscheiding. Het individu is ondeelbaar (in-di-vide) Een met alles. Alleen het denken suggereert dat er afscheiding is. Dat je eigenaar kan zijn van een leven. Dat je dat leven kan verliezen. Het leven IS jou en alles wat er is. Er valt geen leven te verliezen. Er valt dus ook geen leven (verlichting) te winnen, want het is er allemaal al. Streven naar Verlichting is een spel van het denken. Er valt niets te veroveren, want alles vindt al plaats.

Jij en ik doen het niet.

In het zien is er dus geen persoon die ziet, er is ondeelbaar zien van alles: persoon, denken, lichaam wereld. Zien is Een. Niemand die ziet en niets onafhankelijks wat gezien wordt.

De wereld en jouw leven zijn Een, maar alleen Nu, nu waar er direct ervaren is, direct kennen is. Nu is de inhoud al weer veranderd, want het leven verandert voortdurend. Er valt niets te grijpen of vast te houden. Alles stroomt. Het is er nu, maar het is één grote beweging.
Maar het komt nergens vandaan en het gaat ook nergens naar toe.

Er is geen Beweger. Het is zichzelf zonder oorzaak. Zonder einde.

Door alle gebruikte woorden lijken onderdelen substantie te hebben verkregen, gescheiden te zijn van elkaar. Door nadenken, door interlectueel redeneren lijkt er een oplossing geformuleerd te kunnen worden. Maar dat-wat-je-bent kan eigenlijk alleen benaderd worden door louter zien of stil aanwezig zijn zonder woorden.

Alle woorden van alle bijdragen leiden alleen maar tot het besef dat wanneer er geen woorden zijn, er geen zoeken is, Het (dat er altijd al was) er is.

Via de onderstaande link naar het Urban Guru Café kan je een aantal heldere gesprekken volgen met een aantal advaita-leraren (of whatever).

Met de doener is het gedaan.

.



Wanneer je feitelijk inziet dat je niet de doener bent, maar dat-wat-de doener-ziet, ben je al waar je wilt wezen.

Er is geen weg, er is alleen ontdekken dat je niet bent wat je dacht dat je was.

De speler, de doener, de maskers, de verschillende aspecten,

Zij zijn allemaal dat wat in stilte wordt waargenomen.

Zonder het waarnemen was er geen weten van wat dan ook.

Wees tevreden met dit inzicht en zoek niet naar Ervaringen,

Want die brengen je alleen weer verder van huis.