maandag 24 september 2007

Gevaarlijke begrippen (een 3e Update)


Gevaarlijke begrippen zijn gevaarlijk omdat zij gauw misleidend zijn. Zij lijken een waarheid te vertegenwoordigen, spiritueel inzicht te vertegenwoordigen, maar zij leiden meestal tot verwarring. De Waarheid is nooit een begrip. Maar wij worden bijna doodgegooid met begrippen en hun tegenstrijdige betekenissen. Oorlogen zijn en worden er om gevoerd.

Ik start hier -als experiment- met een rubriekje dat zich langzaam kan uitbreiden. Maar met een verrassend einde...


Ik (aangepast)
Suggereert dat er een afgescheiden, te koesteren identiteit bestaat. Waar een 'ik' is moet derhalve ook een ander zijn. Wanneer er een 'ik' is moet er wel verdeeldheid zijn. Maar er is alleen Eenheid en dat is Gewaar-zijn. In Gewaarzijn zijn degene die ziet, het zien en dat wat gezien wordt één en het zelfde. Kijk zorgvuldig waar dat 'ik-dat-ziet' zich bevindt. Je stuit voortdurend op objecten, gedachten, emoties en lichaamservaringen. er is geen vast stabiel centrum te vinden. Jouw wezenlijke natuur kan nooit een object zijn. Wie ziet?? Het maakt nooit deel uit van de duale wereld. Je krijgt nooit te zien wie ziet…… In het zien ben je al wat je bent.

Hebben wij het met onze ik-ervaring dan altijd mis gehad? Ja en nee. Het ja, hebben wij net besproken. Nee, omdat het 'ik'-gevoel in feite het Ik van het Ik-Ben is. Bewustzijn dat zich bewust is van zichzelf. Dat Ik-Ben is de oorzaak van het ervaren ik en de ervaren wereld. Het Ik-Ben is niet het ultieme Zijn. Dat is Dat wat gewaar is van het Ik Ben.

Individu (nieuw)
De meeste mensen beschouwen zich nog als een individu, als een zelfstandig opererende eenheid goed afgescheiden van de rest van de mensheid. Het begrip individu is afkomstig van het woord in-divide, ondeelbaar. Ongescheiden. Zoals onze lichamen vrijwel identiek zijn (dus een gemeenschappelijke grond moeten hebben) geldt dat ook voor ons bewustzijn en denken. De persoon is niet zelfstandig en afgescheiden. Het begrip persoon is afgeleid van het Griekse Persona, het masker dat Griekse toneelspelers droegen. Het Gemeenschappelijke tooit zijn manifestatie met vele maskers, maar het blijft het Ene in manifestatie.

Mijzelf
John Wheeler zegt op zijn website in mijn ruwe vertaling dan ook zoiets als: "De erkenning van een ‘mijzelf’ houdt de aanname in dat ik afgescheiden en apart sta van bewustzijn. Ik geloof dan in een doener, vertegenwoordiger, denker, genieter e.d. Dit is een foutieve aanname omdat er niet zo’n onafhankelijk wezen te ontdekken valt door ons.” Hoe goed wij ook kijken, voeg ik daar aan toe. En zien wij uiteindelijk iets, dan worden wij keer op keer weer teruggeworpen op het feit dat wij zonder dat kennen, dat weten, dat zien, kortom zonder bewustzijn heel deze problematiek niet eens konden overdenken. Wij bestonden dan niet eens. Een intelligente schepping die onkenbaar is, is ondenkbaar!

Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat de meeste spirituele zoekers er zo lang van uit zijn gegaan dat wij bewustzijn hebben ( ik zie, ik voel, ik ruik etc) en nooit werkelijk hebben ingezien dat wij bewustzijn zijn!! Gewoon dit eenvoudige feit van er-zijn. Er waren teveel misleidingen op dit pad die ons afgeleid hebben van ons simpele zijn van wat is.

Ontwaken (nieuw)
Dat doe je elke ochtend of overdag na een hazenslaapje. Spiritueel ontwaken zou suggereren dat er een 'staat' zou zijn, die er voor het wakker worden nog niet was. Dit is een misverstand. Het was er al, alleen de denker, jouw geheugen was gericht op het verwerven van ervaringen uiteindelijk uitmondend in de Ervaring van de Ervaringen. Maar het Onveranderlijke, het Onkenbare, het Aanwezig zijn is er elk moment van de dag, elk moment van 'jouw' leven. In wezen is er alleen inzicht dat je het Onveranderlijke zelf bent, als het Zien van jou en de wereld

Verlichting
Suggereert dat er een Staat is met prachtige gevoelens en verbondenheden, die je nu nog niet hebt, maar wèl -door veel je best te doen- kan verwerven. Het streven naar verlichting houdt je echter in tijd en ruimte. Je wil iets hebben of ervaren wat je nu nog niet denkt te hebben.....een diploma van zelfverwerkelijking! Dat willen hebben brengt je in tijd. Je verwerpt het heden, omdat je dat te weinig geluk brengt en je denkt dat geluk in de toekomst te kunnen verwerven. En dit opent de doos van Pandora, want er is een lange rij lieden, die op je staan te wachten om jou dat geluk te bezorgen. Maar je zoekt als het 'eindige' datgene wat oneindig is. Het 'gevolg' wil zijn eigen Oorzaak worden....

Het geloof in de persoon, in het eigen 'ik', is het tweede probleem. Wat de persoon ook verwerft, het is nooit wat je bent. Het is een aanvulling op al die andere geobserveerde eigenschappen. Nu -Aanwezigheid/Kennen/Bewustzijn- is al wat je bent. Je bent datgene wat moeiteloos vooraf gaat aan alle gedachten, gevoelens en kennis.

Bliss
Is een piek-ervaring, die nagestreefd wordt omdat het als bewijs geldt voor het gerealiseerd hebben van verlichting. En het is lekker om mee te maken. Maar alles wat de persoon ervaart is per definitie kenbaar en tijdelijk. De zogenaamde persoon is kenbaar en tijdelijk. Het is een object van het zien en is dus nooit wat je wezenlijk bent. Zodra je bliss ervaart, vraag jezelf dan af wie het ervaart en wanneer de bliss weg is, ben jij dan ook weg????

Het oorspronkelijk begrip komt van "sat-chit-ananda" ofwel "bestaan-bewustzijn-bliss". Dit is wat je bent. Nisargadatta zei daarover: Bestaan is zijn, bewustzijn is kennen en bliss is 'loving to be'. Je wil graag bestaan en je zal er alles voor doen om in leven te blijven. In deze uitleg wordt de term niet verbonden met hemelse, liefdevolle, gelukzalige gevoelens, die als ijkpunt zouden moeten gelden voor jouw spirituele staat.

Vragen
Zodra er een vraag is, is er een vragensteller. De vragensteller is een tijdelijk referentiepunt, dat slechts kan bestaan bij gratie van 'zijn' bron. De persoon (= de combinatie lichaam, denken en voelen) kan niet bestaan zonder zijn wezenlijke oorzaak. De vraag gaat vrijwel altijd over hoe je deze bron kan bereiken. Die bron kan je niet bereiken. Je bent die al. Dat kan je je realiseren door alles wat zichtbaar en ervaarbaar is, te doorzien als object van het Zien. En het Zien is wat je wezenlijk bent. Wanneer er geen vraag is, is er geen vragensteller, er is alleen onmiddellijke (=zonder intermediair) aanwezigheid.

Guru
Iemand die zich opwerpt als guru suggereert hoger en verder te zijn dan normale stervelingen. Of betrokkene snapt het niet of hij/zij licht de zaak op. Wanneer nondualiteit is begrepen, is het zonneklaar dat guru en leerling beide Eenheid zelf zijn in manifestatie. De wezenlijke natuur van beiden is Onkenbare Eenheid. Niemand kan verder komen dan dit onkenbare Niets. Waar verschillen optreden is in het waargenomene. Echte guru's weten dat en zullen dat feit steeds benadrukken.

Kennis
Kennis in de vorm van het verzamelen van boeken, uitspraken, anekdotes, aanwijzingen, methodieken etc. is weinig zinvol op het spirituele pad. Wanneer je eenmaal de vinger hebt gevolgd die naar de maan wijst -dus hebt ingezien dat je ware aard het onkenbare, onbereikbare en ongrijpbare Niets is, het Niet Iets, Leegte- dan blijft er weinig te melden over... Dus prat gaan op kennis is slechts het prat gaan op onwetendheid. Werkelijk inzicht is weten dat je niets weet en dat er niemand is die wat weten kan.

Vrije wil
Wie heeft een vrije wil? Er is geen zelfstandige entiteit, die wij ‘ik’ mogen noemen. Er is geen 'ik' dat aan het roer staat van zijn leven. Zoek dit zelfstandige ‘ik-centrum’ maar eens op! Je -als het Kennen- zal op louter ‘verschijningen’ stuiten. Objecten. Alleen het zien blijft ongezien. En dat is wat je dus wel moet zijn... Maar dat zien is niet een iemand. Dus, wanneer er een verlangen is, is er verlangen, maar niemand die ergens naar verlangt. Er is (zien van) handelen, maar niemand die handelt.

Nu
Nu is geen moment in tijd, gelegen tussen verleden en toekomst. Verleden en toekomst zijn louter resultaten van denken in de vorm van herinneringen en verwachtingen. Het is domweg altijd Nu. Nu is wat je bent. Nu is niet iets. Is geen ding of eigenschap. Je kan er niet uit en je kan er niet in, want het is wat je altijd bent. Oefeningen om in het Nu te komen zijn dus klinkklare onzin. Je kan alleen inzien dat nu altijd Nu is, en dat het op dit stukje van de zin nog steeds Nu is, dat het altijd Nu is. Het kan niet anders dan Nu zijn. Alleen de verschijnselen lijken aan jou (Nu) voorbij te trekken, wat komt dat gaat, maar Nu blijft altijd Nu. Alles verandert, maar jij als Nu nooit.

Meditatie (nieuw)
Meditatie is -in woorden van Nisargadatta-een te zijn met Dat wat ons doet beseffen te bestaan. Er is geen weg naar een gewenst staat. Het is een verblijven in Dat wat je al die tijd al bent. Je kan niet proberen je zelf te worden, want je bent al dat Zelf. Meditatie is dus geen beweging, geen weg ergens heen.

Zelfbewustzijn
Er wordt gezegd dat bewustzijn zich bewust is van zichzelf. Maar het Zelf is onkenbaar. Het is geen ding, geen verschijnsel. Gewaarzijn is nondualiteit. "Een en geen twee." Het is niet iets, het is niets. Maar zonder ook maar enig woord te behoeven gebruiken is er weten van zijn. Er hoeft derhalve geen vuurwerk te ontploffen om dit te beseffen. Omdat bewustzijn is wat je in essentie altijd bent, kan je dus niet oefenen om bewust te worden. Je kan alleen proberen de radio af te zetten om de geur van stilte te ervaren. Nooit die absolute stilte zelf, dat is onmogelijk, want het zelf kan zichzelf niet ervaren.

Non-duaal handelen(....)
Ik zie soms lieden die beweren -of subtieler: laten doorschemeren- dat zij na zelfrealisatie gebruik kunnen maken van hun realisatie in het dagelijks leven. Zij ontwikkelen dan cursussen voor non-duaal leiderschap of bedrijven non-duale therapie. Het is allemaal onzin.
Non-dualiteit is een begrip dat duidt op het Absolute, op het conceptloze, onkenbare Mysterie van 'ons' Wezen. Nondualiteit is niet van deze wereld, het is Een en Niet-Twee. Het is ongrijpbaar. Er kan niets buiten staan dat Het kan observeren en beoordelen. Wij zijn het in wezen zelf, maar wij kunnen niet in ons Zelf terugkijken. Er bestaat geen apart bewustzijn om Bewustzijn te vinden. Alles is Bewustzijn (en niet het woord...). Er is dus in feite geen apart 'ik' en zijn Bron. Alles is Een. Het is dus ook geen Gereedschap om het ervaren leven naar 'jouw' hand te kunnen zetten of 'jou' te verheffen boven jouw medemens.

Begrippen (nieuw)
Begrippen zijn nooit wat zij aangeven. De werkelijkheid is nooit in woorden te vatten. Wij hechten te veel waarde aan woorden, zeker wanneer wij het hebben over wat wij zelf zijn, waar wij vandaan komen en waar wij naar toe gaan. Ons lichaam en de ons omringende natuur doen het allemaal probleemloos zonder woorden, trouwens ook wanneer het mis gaat. Woorden kunnen alleen maar verwijzen naar iets wat er is, maar wat niet te omschrijven is. Zodra de 'Weg' verstandelijk begrepen is, moeten de woorden en hun constructies rigoureus verlaten worden. Het laatste woord dat wij nog kunnen bespreken (maar meer ook niet) is Leegte of Niets

Leegte, Niets
Leegte of het Niets of het Ongeborene zijn allemaal redelijk neutrale begrippen om het onkenbare zijn te omschrijven. Maar het is een zinloze oefening. Het denken weet er geen raad mee, omdat het denken zijn eigen bron niet kan doorgronden. Bewustzijn is pas mogelijk door het gewaarworden van verschillen tussen licht-donker, goed-kwaad, stilte-geluid etc. Dat wat nooit verandert kan geen object zijn van denken.
Eigenlijk kan je alleen omschrijven wat het niet is. Niet dit en niet dat. Niets wat je waar kan nemen. Er valt dus helemaal niets over te zeggen. Het wordt ook wel Licht genoemd of Ruimte, maar die begrippen hebben niets te maken met zichtbaar licht of ervaarbare ruimte. Of er is Niets of er is beweging en vorm. En die laatsten zijn duaal en slechts tijdelijk van aard.

Wij hebben het dus over iets dat totaal ontoegankelijk is voor alle menselijke begrijpen en streven. Dus er valt ook niets over de werking er van te zeggen en er valt dus ook geen enkele winst mee te behalen.

En hier uit volgt de paradox van ons bestaan, zoals Nisargadatta dat zo mooi verwoordde: "Al datgene wat je kent als jezelf, bèn je niet en dàt wat je niet, nooit, kan kennen -maar dat wat wel Nu deze zin leest- is nu exact wat je wèl bent."

Meer valt er niet te weten, te begrijpen of te doen. Verder kan je als 'je' niet komen. De Weg gaat tot hier. Je hebt (je als het) niets gevonden. Het zien..dat ben je! De zoektocht is ten einde. Voor de rest gaat het leven Nu zoals het gaat want er is geen 'jij' die het doet....


Foto © www.minipunks.com

donderdag 13 september 2007

De discussie en het Oneindige


Het oordelen over anderen en dus ook het oordelen over andere overtuigingen zoals in mijn laatste twee bijdragen is in wezen natuurlijk geen Advaita. Het zijn toch weer ‘persoonlijke’ oordelen die een vergelijking inhouden tussen wat men zelf begrijpt of verkiest of ervaren heeft en wat een ander voorstaat.

En vergelijken is typisch dualiteit. "Dit is beter dan dat..." Een clash van referentiepunten. Dus in de commentaren had bv Els in principe gelijk met haar commentaar op mijn standpunten hier in de twee vorige bijdragen. Maar ja, soms is het zo lekker om er eens ongecompliceerd op los te gaan. Dat zijn dan ook de bijdragen waar direct het meest op gereageerd wordt. Maar hebben we het daarmee opgelost?

Het wordt weer Advaita, wanneer wij kijken naar het wezen en de zin van zo’n discussie.

Allereerst is de boodschap van zowel Zen als Advaita dat zelfrealisatie niets met ideeën te maken heeft. Ideeën zijn denkbeelden, zijn reeksen woorden en woorden hebben niets met de feiten te maken die zij beschrijven. Geen enkele discussie over het woord God kan het wezen van wat bedoeld is raken. Wanneer je -ander voorbeeld- nooit de 9e van Beethoven heb gehoord, wat voor zin heeft dan om er over te praten?

Yen tweede, en dat is nog fundamenteler, is alles Eén. Het Zelf, Bewustzijn, is als de oneindige ruimte. Niets is daar buiten. Waar geen buitengrens is, is ook geen binnengrens. Er is geen enkel vast referentiepunt om wat dan ook ‘vast’ te leggen of ergens mee te vergelijken. Het Ene is Alles, maar nergens te vinden. Dus wie discussieert met wie? Elk individu is als manifestatie van de Ene ondeelbaar (in-divide) de Ene. Ons gevoel van ‘Ik-Ben’ is niet exclusief van mij of jou, maar is het Ik-Ben van het Zelf. Alles en iedereen is Bewustzijn.

Zo kunnen wij in een discussie ons volledig identificeren met 'onze' persoon, die van alles wil beweren en weerleggen jegens een andere persoon, die wij als buiten of tegenover ons ervaren. Maar kijken wij goed, dan zien wij die zogenaamde ‘onze’ persoon in exact hetzelfde gezichtsveld opereren als onze gesprekspartner(s).

Wij zijn in wezen niet de deelnemer aan de discussie, maar het zien van de deelnemers en de discussie.

Advaita en Zen komen steeds weer terug op deze immer insluipende identificatie met de hoofdpersoon van ons dagelijkse ervaren en de oplossing er van: Kijken!.

Wij zijn het zien van de wereld. Daarom zei Krishnamurti ook bij herhaling “Jij bent de wereld”. Heel de wereld is een manifestatie van jouw echte Zelf. Alles is het Zelf. De persoon maakt dus onlosmakelijk deel uit van die wereld en kan zich niet als actor namens het Zelf opstellen. Het Zelf neemt geen standpunt in. Het is geen gesprekspartner. Je bent er niet van afgescheiden: je bent het Zelf. Dus je bent niet de gekende persoon, je bent niet die gekende mens. Er is niet iemand die leeft, je bent het Leven, zoals Nisargadatta dat heeft gezegd.

Waar Advaita op hamert is dat je er niet via discussie, maar er via zelfonderzoek moet achter komen wie je werkelijk bent. Alles wat gezien wordt is dat dus niet. Het is het Zien (het Zijn) zelf dat buiten alle beweging staat, maar dat toch alles ìs.

De persoon die wij elke ochtend bij het wakker worden aantreffen in ons bewustzijn doet van alles. Denkt van alles, beslist van alles. De persoon denkt zelfs dat hij of zij het allemaal zelf doet. Dat alles wordt allemaal moeiteloos door Bewustzijn gezien. Zonder bewustzijn hadden 'wij' geen weet van dit leven in deze wereld. Hoe de geobserveerde wereld wordt aangestuurd, welke wetten daar aan werkelijk ten grondslag liggen, kunnen wij nooit in ‘woorden en wetten’ weten, aangezien Dat wat wij werkelijk zijn voor ZichZelf onkenbaar is, dus ook de werking is een eeuwig mysterie.

En die arme -totaal afhankelijke- persoon lijkt zijn tijd te verdoen aan een hoop zinloze gedachten en theorieën. Zelfs een oordeel daar weer over heeft niets met het ware Wezen te maken. Dan ben je weer vervallen in dualiteit. Alles is wat het -Nu- is!

Maar Ik-Zelf maak er geen deel van uit en ben dat ook nooit geweest en zal dat ook nooit zijn. Er bestaat geen doener. Er is geen 'ik' die ervaart. Er is niemand die spijt heeft van wat dan ook.

Foto © Harry van der Tuin (tele-visie)

maandag 10 september 2007

The Secret: een tweede bericht uit het relatieve.



Ik krijg al een poosje ook vragen of ik met The Secret werk.

Nee dus.

Ik citeer even een stukje uit het Algemeen Dagblad van 7 september van de hand van Jacquelien Nienhuis over de immense belangstelling voor The Secret.

“De Wet van de Aantrekkingskracht, waarop The Secret zich baseert, is een machtig instrument in de queeste naar geluk, zegt gespreksleider Paul Goldberg. Hij heeft er al een paar knappe staaltjes van gezien. ,,Ik heb mensen zien genezen van ernstige en zelfs dodelijke ziekten en cursisten die blut waren miljonair zien worden.’’ Goldberg, artiestennaam PaulG, geeft al jaren workshops over de Wet van de Aantrekkingskracht. Hij had naar eigen zeggen een topbaan in de New Yorkse vastgoedwereld voor hij besloot zich op spirituele zaken te richten. ,,Eerst kwamen we bijeen in kleine groepjes. Maar sinds een uitzending van Oprah Winfrey over The Secret blijft de telefoon rinkelen. Mensen uit alle lagen van de bevolking melden zich aan.’’

Hij is niet verbaasd dat The Secret juist nu de wereld verovert. ,,We zijn aangekomen in het tijdperk van Aquarius en staan dus open voor het spirituele. En 11 september fungeerde ook als alarmklok. Velen gingen op zoek naar de zin van hun bestaan. Toen The Secret kwam, viel het kwartje: Oh, dus zo kan ik gelukkig worden.’’

The Secret zegt: ‘Wie positief denkt en zich focust op wat hij of zij echt wil, zal dat uiteindelijk ook ontvangen. Dus positivo’s die de baan van hun dromen najagen, krijgen hem ook. Maar zwartkijkers kunnen er op wachten dat er ellende op hun pad komt.’


Ja, ja. Straf voor de zonde….. Het is een onthullend citaat, een beetje vergelijkbaar met de hel en verdoemenis die je soms wordt beloofd wanneer je een spiritueel georiënteerde e-mail niet wil doorsturen naar jouw familie en vrienden. Tsja, wanneer wij niet braaf luisteren volgt er dus ongeluk volgens The Secret. Eigen schuld. Gaan we dan weer terug naar de bedreiging met een straffende God uit het Oude Testament?

Zijn dit spirituele standpunten???? Hebben, hebben, hebben, met toestemming en actieve steun van het Hogere? Wij weten waartoe zo'n verknipte vorm van denken kan leiden. Gott Sei Mit Uns stond op de koppels van de Duitse soldaten gedurende de Tweede Wereldoorlog. Had Hij de rest van de mensheid in de steek gelaten??

The Secret is weer de zoveelste loot aan de stam van het Positieve Denken. Dominee Peale zei ooit "Samen met God ben ik altijd in de meerderheid". Ja en dan stromen de gelukzaligheden uiteraard moeiteloos naar je toe. Of niet?

Vanuit het standpunt van Advaita of Zen is dit allemaal onzin. Het is een deel van het duale Spel dat kennelijk gespeeld wordt. De één heeft geluk en de ander ongeluk, ongeacht de persoonlijke inzet. De bedenkers van dit soort bewegingen zijn degenen die er per definitie zeer wel bij varen. En is de hype verdwenen wordt er wel weer wat nieuws bedacht op basis van een oud thema.

Maar in plaats van je te verlekkeren met de cadeaus die het positieve denken je belooft, is het m.i. verstandiger te kijken wie je nu in feite bent. Wie is die één die geluk heeft en wie is die ander die pech (die dus niet naar de Boodschap wilde luisteren) heeft?

En wat je dan uiteindelijk vindt, is dat er geen onafhankelijk ‘ik’ is, dat de show opvoert. Er is geen eigenstandig persoon die besluit om positief te worden of depressief, om succesvol te worden of een ‘loser’ te blijven. Wie besluit?? Alle ervaringen zijn bewegingen, objecten, in bewustzijn en dat geldt ook voor de zgn. ervaarders van die ervaringen. De ervaarder blijkt ook een object van ervaren. Alleen het ervaren, het kennen, het zien blijkt onkenbaar. Alles en iedereen is het onkenbare bewustzijn dat zich uitdrukt als jou. Niet via jou, want er is geen autonoom jou te bekennen.

Dus wees niet teleurgesteld, want er is niemand die teleurgesteld kan zijn.

dinsdag 4 september 2007

Ober, geef mij Verlichting! Een bericht vanuit het relatieve.


Het thema Verlichting blijft degenen die -meestal via mijn privé-mail- reageren als maar boeien. Opgelucht of teleurgesteld wijzen zij op mijn opmerking in de rechterkolom, dat ik mij niet als verlicht beschouw. Zij hebben dan niet door dat zij weer aan het vergelijken zijn. Is de één meer of minder? Ben ik verder dan hij? Is hij verder dan ik? Wat moet 'ik' doen om 'Dat' ook te krijgen? En als hij het toch niet is, moet ik zijn stukjes dan geloven???

Waarom schrijf ik dan zoiets? Niet voor niets. Dat antwoord staat ook in de rechterkolom. Ik kom er zo op terug.

Ook leuk is de vraag die ik vaak krijg of ik een goede leraar voor de vragensteller weet, al woont de vragensteller zo wat bij mij om de hoek. Dat is zo iets als, wanneer je dreigt te verdrinken bij het zwemmen in zee, de eerste redder die zwemmend bij je arriveert te vragen of hij als de sodeju de reddingsbrigade van het dorp 20 km verderop wil waarschuwen dat je aan het verdrinken bent. En of ze op willen schieten met een boot te sturen.

Ja, je laat je tenslotte niet door gewoon maar een zwemmer redden.

Alexander Smit en zelfs Nisargadatta kregen ook dat soort vragen. Ze legden ooit geduldig aan bezoekers uit waar het om gaat in Advaita en kregen als dank de vraag van de bezoeker bij welke leraar je dit kon leren.... Men wil een leraar die verlicht is. Die Grote Beloften doet! Die Het Geheim kent. En dat graag wil laten weten. Of -en dat gebeurt ook regelmatig- men wil het echte antwoord helemaal niet weten.

Want weten ze wat dat antwoord is? Er is geen mens die verlicht is. Als er zoiets als verlichting is, is dat de realisatie dat je de persoon niet bent, dat je het lichaam niet bent. Dat je de Ene Geest bent, die alles is. Die al-Een ìs: er zijn geen anderen. Verlichting heeft niets met de zichtbare wereld te maken.

De Absolute Staat is het Wezen van alle verschijnselen. Het Ik van ons 'ik'. Ik en de Vader zijn Een. Waarbij Een geen telwoord is.

Dus wat valt er over te dragen anders dan dit inzicht? En wanneer dit gebeurd is, wat verandert er dan? Meestal niets natuurlijk. Er zijn geen problemen meer. Het denken (ofwel de zoeker) denkt dat het (hij) daarmee de weg geëffend heeft voor het verkrijgen van voortdurend wonderbaarlijk geluk. En wanneer dat uitblijft, dan wordt de leraar van zijn voetstuk gehaald.

Maar niemand kan de ander 'Het' bezorgen. Niemand staat los van zijn Oorsprong, niemand kan 'iets' zonder zijn zelf, anders kan je dit stukje niet eens lezen. De Staat van een Jnani -die volgens de geschriften maar één mens temidden van miljoenen kan 'verwerven'- kan nooit het resultaat zijn van de inspanningen geleid door het duale denken. Het 'gevolg' kan nooit zijn Oorzaak doorgronden, laat staan die naar zijn hand te zetten. Je kan God niet voor jouw ego-karretje spannen. De echte "Secret" is dat Alles jou doet en niet omgekeerd.

Totale eenwording met het Zelf (gepaard gaande met een totaal verdwijnen van het ego, het denken)is iets wat uit het Zelf komt, en niet iets wat via een trukendoos door het beperkte kan worden verworven. Ook de wens om een Jnani te willen worden is weer een beweging in tijd en ruimte. De beperking wil het Onbeperkte grijpen. Wat een aanmatiging! Het is de totale ontkenning van het wezen van de Bron zelf, die Alles is. Het conceptloze bewustzijn in/van jou is al de immer aanwezige Bron.

Het enige wat geen object is, het enige wat je niet direct kan kennen, is al wat je wezenlijk bent. Dat is al datgene wat je al die tijd aan het zoeken was.

Uit Huang Po "In Eenheid zijn" Deel II paragraaf 18:


Vraag: Aangenomen dat dit allemaal waar is, welke specifieke toestand wordt er dan met het woord Bodhi (Verlichting) aangeduid?

Antwoord: Bodhi is geen toestand. De Boeddha heeft het niet bereikt; levende wezens ontberen het niet. Het kan niet bereikt worden met het lichaam en niet gevonden worden met de geest. Alle levende wezens delen nu al in Bodhi.


Dit is de enige werkelijke les, die er te leren is. Wij zijn allen Dat.


Rob

p.s.
Vragenstellers, die ik zoiets als bovenstaande heb geantwoord, nemen vaak niet de moeite om nog te reageren of mij te bedanken voor het uur of meer dat ik aan de beantwoording van hun vragen heb besteed. Zij gaan ongetwijfeld snel verder op zoek naar een leraar die hen wel de hemel op een gouden dienblaadje aanbiedt.