Gilbert Schultz, de energieke Australiër, die bekend staat als de redacteur van 'Sailor' Bob Adamson, is de man die mij twee jaar geleden -na dat ik een lange tijd aan het dwalen was geweest - wees op de misverstanden die bij mij gerezen waren na een lange periode van satsangs hier in Nederland.
Wat ik ooit -12 jaar geleden- zelf gevonden had, was weggespoeld door het leven zelf en door een lange reeks ontkenningen van wat ik zelf uitgevonden had. Door de sterke focus bij de satsangs die ik volgde op het verkrijgen van Bliss ervaringen en de steeds aanwezige belofte van steeds diepere ervaringen, was ik onwillekeurig weer in het concept van Tijd geraakt. Wij waren met ons groepje 'op weg' naar het ultieme doel. Verlichting. Intussen was het soms 'kicken' geblazen. Ik uit hier geen kritiek op de leraar. Alles wat ik hier op de Blog schrijf kan ook in principe in de teksten bij haar gevonden worden. Maar ik was vastgelopen. Of ik verstond het niet. Of het was mijn tijd niet. Maar ik had kennelijk een andere benadering nodig. Dat laatste zetje of een enorme knal.
Verstandelijk begrijpen blijft grijpen, en het Onkenbare laat zich niet grijpen. Kennelijk moet er een van binnen uit rijpen zijn van het grote inzicht, dat je al bent wat je zoekt. Bliss is puur ervaren, maar dat kan ook ervaren worden zonder het Grote Inzicht in dat wat je wezenlijk bent.
Er moet wat 'anders' gebeuren. Het Inzicht. De Doorbraak. Het Ontwaken. De Realisatie. De AHA-erlebnis. Die beweging komt nooit vanuit het denken. Het is intuïtief. Ineens valt het kwartje, plots passen de puzzelstukjes in elkaar, NU doorzie je ineens de belachelijkheid van die zoektocht en doorzie je de Grote Illusie die alle verhevenheid en verkleedpartijen van en bij veel Advaita en Zenleraren met zich meebrengen.
DIT IS ALLES. DIT IS HET!
Al die onwetendheid van je zelf, al dat zoeken, al dat gepuzzel, al die boeken, verhinderden het Inzicht dat al die tijd Het Gezochte al die (niet-bestaande) tijd aanwezig was bij het zoeken, het gepuzzel en het gelees. Jouw/mijn eigen bewustzijn, het kennen van elke gebeurtenis, het zien van elke beweging, het horen van elk geluid, het ruiken van elke geur en het voelen van het lichaam en de wereld. Dit waar dit allemaal, ook jouw lezen nu, in af speelt.
De grote uitspraak van 'Sailor' Bob en Gilbert Schultz was voor mij op dat moment (twee jaar geleden) dat het (voor mij weer gaan) zoeken het vinden in de weg stond. Zoeken is een beweging in tijd en het gezochte is het Tijdloze Aanwezige, het Tijdloze Onvindbare, dat er altijd is, waarin alles geregistreerd wordt. Dat wat je Nu bent.
Wanneer je het Engels machtig bent kan je het laatste e-Book van Gilbert Schultz via een nieuwe link downloaden:
Everything is Clear and Obvious
Lukt dat niet kan je mij mailen, dan stuur ik het pdf bestand naar je toe.
Rob je dwaalt evengoed als je tracht een aanwijsbare reden te vinden in die eenmiljoenvierhondertachtigduizendentwee voorgaande. Je dwaalt evengoed als je in die "ik" een gewezen zoeker of vinder ziet. Een "iemand" gewaar bent die de ontwikkeling heeft doorgemaakt en thans het licht is gaan zien. De gedrevene is, en blijft, het oorzakelijke probleem (probleem bezien weer vanuit de gedrevene) zelf ook in de beschouwing.
BeantwoordenVerwijderenBlissjes, Ahaerlebnisjes zijn manieren van ervaren die niks met het wezenlijke te maken hebben. Er is in het wezenlijke geen rijping mogelijk, dus inderdaad die beweging'kjes kunnen alleen in het denken plaatsgrijpen en.... dat ben jij niet.
Het kwartje valt in de denkautomaat en in plaats van het bekertje te produceren valt het daarna stil, op de oorzaak verschijnt geen gevolg.
Er valt niks te doen, het doet zichzelf wel. Dol op bewegen blijven we niettemin lekker roeren in de blubber en genieten van de erupties en luchtbellen die oprijzen uit die grijze hersencelletjes.
Ja, precies. Dat klopt. Daar gaat deze hele Blog dus over. Dat het niet uitmaakt wie wat doet en ervaart. Er is geen weg, want je bent al wat je zoekt. En toch is er het Spel dat ongelijk fiches uitdeelt aan zogenaamde winnaars en verliezers.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat Spel wordt door het Ene allemaal gespeeld. Het spelen gaat door. Het doet zichzelf. Ook dit geschrijf in de vorm van stukjes en reacties. Een vriend adviseerde mij vanochtend om weer eens te gaan schilderen. Heb 'ik' de laatste weken toevallig geprobeerd. Maar er kwam (nog) niks.
Niets doen is trouwens ook doen. Het is niet vol te houden....
Quote "Niets doen is trouwens ook doen. Het is niet vol te houden...."
BeantwoordenVerwijderenVoor de doener ! Zie je hoe subtiel de verwevenheid om zich heengrijpt.
Er is hier niemand die ziet.
BeantwoordenVerwijderenAmen...
BeantwoordenVerwijderenOm weer in een wat serieuzer vaarwater te komen: die verwevenheid waar je het over had is natuurlijk schijn. Er is ogenschijnlijk verwevenheid, maar alle beweging vindt plaats in de wereld der vormen. Elk oordeel is ook weer een (gedachte) of (oordeels) vorm. Het Vormloze bevat en omvat alle vormen, dus alle tegenstellingen, maar wordt er niet door geraakt. Het is onaantastbaar en onveranderlijk en zegt niets ter verdediging van zichZelf! Dus er kan nooit door of namens het Onkenbare iets gezegd of beweerd worden. Het 'ik heb het door' blijft uiteindelijk altijd een kreet van de beperking, van een vorm. De 'ik heb het door'-hebber neemt feitelijk geen andere plaats in dat de "ik snap er geen bal van"-er.
BeantwoordenVerwijderenElk gevoel van superioriteitsbesef wordt trouwens uiteindelijk toch op het sterfbed letterlijk gesmoord.
Rob, ik ben gewoon aan het ouwehoeren en neem mezelf aspoluut niet serieus.. Overgeven kun je serieus beoefenen maar het blijft braken.
BeantwoordenVerwijderenBegrijp ik het goed dat als het ongenaakbare in je aangeraakt is dat je dan niet meer weet wat je met de beweging aanmoet ?
Wat de eerste zin betreft: Weet ik... Ik ben ook errug melig van een traag griepje.
BeantwoordenVerwijderenWat die tweede zin betreft. Ik denk zeker te weten (haha..Wie???) dat het Ongenaakbare nooit aangeraakt kan worden. De totale eenheid met het Ongenaakbare is daarom de bevrijding omdat je dan totaal buiten de tegenstellingen verkeert. Dus buiten de ervaringen.
Er is niemand die het doet, het voltrekt zich dan gewoon. Er is dan geen denken meer dat zich als het ego kan verzetten tegen dat-wat-is of er geen raad mee weet...
Dat is het Tao, het Wei Wu Wei, het doen zonder doen.
Al die grote guru's pendelden dus heen en weer, zoals wij heen en weer pendelen tussen de droomloze slaap, het dromen en het 'wakker' zijn.
En dat doen wij feitelijk ook, alleen hebben we (als het denk-'ik')niet door dat al die tijd er ook geen stuurman aan het roer staat.
Dus wat wij ook in-denken of in-zien, het maakt voor de werkelijkheid niets uit.
Ik heb geen excuus ik bazel altijd al zo.
BeantwoordenVerwijderenOok in het weet-zeker-gevang zijn woorden niet absoluut en wil ongenaakbaar niet zeggen dat er geen aanval op kan worden uitgeoefend. Zo absoluut is ook de ervaring van bevrijding niet als zou iets buiten de tegenstelling kunnen staan, hooguit ervaart dat als een zorg minder.
Ha! Je blijft goddank René. Maar je raakt wel een belangrijk punt.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk is het natuurlijk zo dat elke verklaring de plank misslaat. Van wie dan ook. Vooral de oude Zenmeesters braken daar hun hoofd over. En terecht. Zijn kan all-een maar Zijn. Zodra je je mond opendoet is het al mis. In den beginne was er het woord: de start van alle dualiteit. En alle ellende.
Zijn kan zichzelf niet verklaren en lijkt daartoe de hulp in te roepen van het beperkte duale denken, dat nooit toegang kan krijgen tot het ontoegankelijke of onbeperkte.
En echte bevrijding, n.l. bewustzijn zonder vormen, kan geen getuigenis van zichzelf afleggen. Want dan zit je onmiddellijk weer in de vormen. Je blijft met woorden dus altijd met tweedehands informatie zitten.
Zo'n Blog als dit biedt natuurlijk ook gezelligheid, maar eigenlijk past het wel om op een gegeven moment te zwijgen.
Maar ja, dat wil maar niet lukken...het lijkt wel of die hele verklaringsbehoefte ook maar gewoon is ingebouwd. Anderen schilderen of spelen viool.
Uiteindelijk kunnen wij niets (zeker) weten omdat wij de Bron niet kunnen kennen. Zijn moet op zich voldoende zijn.
En dat heeft de hele tijd in de luwte gelegen om te worden gezien, gehoord en uitgesproken.
BeantwoordenVerwijderen(zou het ditmaal dan eindelijk lukken het laatste woord te krijgen.. mah ik denk het niet)
Ha Rob,
BeantwoordenVerwijderenJa wat jij hier beschrijft wordt hier heel duidelijk zo ervaren. Alle stukjes vloeien ogenschijnlijk langzaam maar gestaag ineen. En zelfs dit gebeuren is door mij niet precies uit te leggen, er is alleen dat diepste weten. Maar van wat?
vr. groet,
Johannes
Het online boek van Gilbert Schultz is machtig interessant maar ik neem aan dat daar geen Nederlandse versie van bestaat?
BeantwoordenVerwijderenHad het graag ook in m'n moerstaal gelezen, Engels ligt me niet zo...
Jammer...
groet, Freddy
Ha Freddy,
BeantwoordenVerwijderenNee, helaas. Gilbert heeft mij vorige jaar gevraagd of ik vertaalwerk wilde doen,o.m. de boeken van 'Sailor' Bob, maar dat bleek niet 'mijn ding' te zijn, zoals dat tegenwoordig heet. Het in het Nederlands overzetten van het Australisch Engels bleek veel ingewikkelder, tijdrovender en stressvoller te zijn dan ik gedacht had. Ik kan aardig in het Engels lezen maar het foutloos en correct vertalen was van een totaal andere orde. Daarna ben ik deze Blog begonnen.