donderdag 29 juni 2006

Wachten


Ja, ik verkeer in het Nu, hoor ik vaak zeggen.

Dat is mooi.

In het Nu verkeren betekent dat je verkeert in een ruimte van Bewustzijn. En in die ruimte is er geen beweging. Krishnamurti zei dat je Bewustzijn niet kan oefenen.

Maar je kan toch de gevoeligheid ervoor wel vergroten. We kunnen dat nader onderzoeken.

We gaan stil in of op een stoel zitten, de telefoon(s) zijn even uitgeschakeld, wij sluiten de ogen, en verblijven waar we nu zijn. We doen niets, maar nemen alleen waar. Van alles wordt waargenomen, geluiden, temperatuursschommelingen, kriebels van het lichaam, het kloppen van het hart, een lichte tocht…etc. We kunnen een ervaring hebben van een waarnemingspunt in het hoofd, maar geleidelijk aan kan de ruimte van waaruit wordt waargenomen zich verruimen. Tot ver om je heen.

Dan schiet er ineens een gedachte door je heen dat je X nog snel moet bellen, je hebt spijt dat je het bovenraampje niet hebt gesloten vanwege de tocht, of er is ineens de vraag of je de wasmachine al aangezet hebt. Er is nu spanning in die ruimte. Die verkleint zich weer. Er is weer een kunstmatig centrum ontstaan. Iets in je is weer gericht op een handelingsnoodzaak in de nabije toekomst. Het Nu wordt overschaduwd door doelgericht denken.

Je kan dit ook ervaren door een oordeel over het resultaat van het zitten. Is dit wel wat er bedoeld wordt ? Het duurt wel erg lang dit niets doen. In plaats van er-te-zijn, zit je nu te wachten op een resultaat. De open ruimte verdwijnt weer. Je bent feitelijk altijd nog in het Nu maar je merkt er niet veel meer van. Gevoelsmatig ben je er weer uit.

In plaats van in het gewaarzijn te blijven, ben je toch weer meegegaan in de verschillende gedachten. Je merkt dat je lichaam reageert door spanning, als voorbereiding op het gaan opstaan. Maak nu niet de fout jezelf te veroordelen of het gevecht te willen aan gaan met die gedachten, want dan versterkt zich de stroom gedachten en komen er ook verschillende emoties om de hoek kijken.

Gewoon blijven zitten en weer toezien wat er allemaal in die bewustzijnruimte passeert.

dinsdag 27 juni 2006

Vrije wil???


Hebben wij een vrije wil? Ook wat betreft richting en tempo van de zoektocht?

Sri Ramana was daar duidelijk over: die zei dat zelfs het halen van een kopje koffie, op het moment waarop deze vraag aan hem gesteld werd, al vast lag.

Dat is een gruwelijke gedachte voor de mens die graag richting geeft aan zijn leven. Maar is het erg? Een mooi boek, dat je net aan het lezen bent, ligt ook qua inhoud vast. En toch ga je er in mee.... De film die je zo ontroert, is vier jaar geleden gemaakt. De afloop ligt vast en toch beleef je de film als spannend en diep ontroerend.

Maar ja, een film is niet echt. “Het leven wel!”, zegt de criticus. “Ja”, zegt de Jnani, “Maar het is altijd Nu, Nu alleen”. “O.k”, zegt de criticus. “Ik zie een uitweg! Zaken liggen niet vast, want elk moment is nieuw. Dus ligt er niets vast!”.

Ja, inderdaad daar lijkt het op. Maar alle beweging is vervat in het Ene, in het Nu. En Nu is geen tijdsmoment. Het is het altijd en eeuwig aanwezige Zijn. Zelfs wanneer zaken niet vastliggen als in een boek of film, dan nog hebben wij als mens daar niets aan, want aangezien er geen onafhankelijke, afgescheiden persoon bestaat is er ook geen vrije wil voor een autonome persoon.

Het Zijn is het Enige wat is. De mens ‘doet’ de wereld dus niet. Bovendien kunnen wij het eigen Zijn niet kennen, behalve als onsZelf. Wij staan niet apart van het Zijn. Wij kunnen het Zijn dus ook nooit onderzoeken. Dus op welke wijze het Zijn de wereld van verschijnselen vormt en reguleert kunnen wij nooit weten.

Wij zitten dus ingeklemd tussen het raadsel van de werking van onze Bron en van de werking van de wereld waarin wij (denken te) leven.

Het is dus de vraag of het maar iets uit maakt of we zoekende zijn, wetende zijn, of er helemaal niets uitstaande mee hebben. Immers het Zelf is de levende substantie van iedereen. In non-dualiteit is alles Een en geen twee. Er is geen ‘ik’ en een ander. Wat er dan in de duale wereld gebeurt treft dus niemand, want alles overkomt de Ene. Weg is de tegenstelling tussen guru en leerling, tussen wetende en onwetende, tussen de misdadiger en de engel. Wie en wat we lijken tegen te komen, het zijn maar verschijningen in ‘ons’ Bewustzijn.

Het denken ontploft nu waarschijnlijk. Dat heeft totaal geen houvast meer. Wat is echt en wat is niet echt? Het enige wat we hebben is ons eigen leven. Wat wij nu meemaken, wat wij nu begrijpen, vooral wat wij nu niet begrijpen. Want wat kunnen wij weten van een objectieve wereld?

En alles wat gezien wordt is een object van dat zien. En objecten hebben geen onafhankelijk bestaan. Alle ervaringen lopen via ‘ons’ bewustzijn. Elke externe informatie of prikkel loopt via ons bewustzijn. Wij weten alleen dat wij zijn, wij kunnen geen plekje vinden waar wij ‘ik’ tegen kunnen zeggen en toch zijn wij er. Wij hebben geen enkel idee hoe de wereld van verschijnselen wordt geregeld. We hebben er niets over te zeggen (stop jouw gedachten maar eens voor een minuut of wat…zelfs die simpele opdracht krijg je niet voor elkaar. Stop met je haar groeien…Nou?...Stopt het?). Niets kunnen wij vasthouden, want alles in die wereld vervliegt.

Maar het is geen treurige constatering. Want wij vervliegen niet. Je bent het Zijn , het licht, het leven en de liefde zelf.


zaterdag 24 juni 2006

Ik snap het niet!


Wie snapt het niet?

Het denken snapt het niet. Maar het denken bestaat niet als onafhankelijk 'wezen'. Er zijn gedachten, die verschijnen in Bewustzijn. De verschijning kan nooit zijn oorzaak bevatten.

Gedachten hebben geen toegang tot het Zijn zelf. Onmogelijk.

'Je' hoeft niets te snappen. Er hoeft alleen maar inzicht te zijn, dat 'je' niets doen kan. En inzicht krijg je d.m.v. zien. Kijk naar gedachten en besef dat die slechts in jou verschijnen. Zo maar, vanuit het niets. Kijk naar jouw persoonlijkheid, en zie dat die niet bestaat. Er zijn gedachten in de vorm van overtuigingen. Er zijn gevoelens, die omarmd of afgewezen worden. Wie is de beoordelaar. Wie wijst af? Kijk waar die is? Het zijn weer louter gedachten en gevoelens.

Nergens is er een 'vast' en omkaderbaar Jij te zien.

En wie ziet? Het zien zelf, wat zelf nooit gezien kan worden.

Er is Zien en dat wat gezien wordt. En dat wat gezien wordt is vluchtig, het verandert voortdurend, alles is gedoemd te verdwijnen. Ook alle vragen en alle antwoorden, die toch nooit voldoen. Anders was je al lang klaar geweest met zoeken.

Dus stop met vragen. Dan ben je onmiddelijk waar je bent. Hier. Nu. Gewaarzijn. Stilte. Onkenbaar, maar nooit te ontkennen!

woensdag 21 juni 2006

Filmpje!


Het probleem van veel uitleg over het 'niet-iets wat wij zijn' is, dat wij woorden moeten gebruiken om te wijzen op het onuitspreekbare, dat wij in wezen zijn. In wezen kan het gemakkelijk 'herkend' worden. Want het is jouw eigen bewustzijn, dat niet snel herkend wordt zolang je helemaal opgaat in de wereld der verschijnselen.

Ik kan je uitnodigen bij mij thuis om via enkele simpele 'voel' en ervarings-oefeningen het direct zelf te ervaren wie je werkelijk bent. Dat scheelt jaren van lezen en luisteren. Maar geloof je in de eeuwige zaligheid van een Grootse Verlichting, dan zal je -tevergeefs- door blijven zoeken naar het wonder.

Dan maar snel terug naar het eenvoudige feit dat we al zijn wie we zoeken. Op de website over de kijk-oefeningen van Douglas Harding staan een hele reeks oefeningen ter herkenning van ons 'centrum'. Het zijn enigszins andere soorten oefeningen, dan die ik normaliter zelf doe. N.l. zuivere kijkoefeningen. Je kan deze oefeningen gewoon thuis doen. Niet blijven lezen, maar werkelijk doen! Sinds kort staan deze oefeningen -uitgelegd in het Engels- in de vorm van korte filmpjes van Richard Lang- op:
http://www.headless.org/English/main.html

Klik de link Movies aan. Je hebt er Quicktime Player voor nodig. De filmpjes starten niet vanzelf: je moet de startpijl > in de balk van Quicktime aanklikken.

Je wordt in de filmpjes telkenmale gewezen op die lege, tijdloze en objectloze ruimte die je zelf bent. Het is dan geen kwestie van geloven, maar direct -onmiddellijk- zien.

Zo simpel is het werkelijk. Je hoeft geen groot heilige te worden om dit te zien. Dat 'Heilig' zijn is ook maar weer een vorm. Kijk er niet over dat-wat-je-bent heen. Je bent 'Dat', die lege Bewustzijns-Ruimte en dat is iedereen in essentie. Die Ruimte is gevuld met beelden en ervaringen, maar die zijn niet wat je werkelijk bent. Dat wat zich bewust is van alle bewegingen, dàt is Het. En het is doodnormaal, want iedereen is Dat.

Er valt daarna helemaal niets meer te doen. Je hebt jezelf als Niet-Iets herkend, en er is geen persoon meer (de voormalige leidinggevende "iets"), die nog wat kan doen. Zaak gesloten! Geen concepten meer, geen theorieën meer, alleen 'maar' Leven!

foto: Rob Ek n.a.v. een oefening van Douglas Harding

dinsdag 13 juni 2006

Nu en jij?


Het Nu en de persoon. Hoe verhouden zich die?

Begrijp dat de persoon geen eigenstandigheid heeft. De persoon heeft geen 'eigen' leven. Iets geeft leven aan de lawaaimaker waarmee je elke ochtend wakker wordt. En dan heb ik het niet over de wekker.

Steeds wanneer je het over 'ik' of 'mij' hebt heb je het in feite over de levende aanwezigheid, die alles leven geeft, die het Leven ìs. Ik ben niet het leven, het Leven is mij!

De persoon is een object, deze bestaat uit eigenschappen: aardig, dik, kort, lang, gierig, gul, kunstzinning etc. Allemaal labels. Eigenschappen. Je kan ze allemaal zien en opschrijven. Dan heb je een keurig profiel. Maar je hebt niet het Leven te pakken!

Dat Nu is wat je bent. Het leven zelf, de sprankeling, het weten, het licht, de liefde, het gevoel, er zijn.....maar ook verdriet, heimwee, hunkewring worden je ook gratis bezorgd

De persoon hinkelt daar achter aan, maar kan zelf niet hinkelen. Hoe kan de persoon weten waar hij naar te gaat of wat hij wil???? Hij lijkt zich te laten leiden door oude koek. Herinneringen, wensen, hoop, angst. Maar zelfs dat allemaal moet ergens in kunnen verschijnen om te kunnen bestaan. In Bewustzijn dus. Dat moet er domweg eerst zijn, om kennis te kunnen nemen van jouw 'eigen' leven.

Ook het zoeken naar wie hij/zij is, kan nooit vanuit de persoon zijn gemotiveerd, omdat zonder het Leven, zonder die Aanwezigheid er niets te doen valt. Dan is die persoon er helemaal niet. Die bestaat dan niet. Niemand heeft er dan weet van. Die kan dan niets van iets vinden, want er is dan niets te vinden en er is geen vinden.

De persoon is niets meer dan een voertuig, een vorm. Het Leven stuurt hem aan. De persoon bezit noch de sleutels, noch de accu, noch de benzine. Zelfs de routeplanner kan hij niet zelf bedienen. Maar toch schuilt in hem de openbaring.

En verder..... Dat Nu is het Leven zelf, dat alleen nu actief is. Maar dat is geen nanoseconde. Ga even stil zitten en realiseer je dat het Nu is, nu nog steeds Nu, Nu nog. Wanneer de wekker gaat is het nog steeds Nu. De minuut te laat, bestaat niet in werkelijkheid. Het is altijd Nu! Nu kan je in jouw arm prikken. Dit moment. Maar.....wat geweest is, is geweest. Dat komt nooit meer terug. Je kan je daarnet niet in de arm prikken. Alleen Nu kan je dat en voel je dat.

Het Nu is dus eeuwige verandering. Niets staat vast, niets blijft onveranderd, alles stroomt.

Het Nu bevat dus alles. In zijn aard is het Nu, Gewaarzijn, het Kennen onervaarbaar, het is niet-iets, maar het bevat alles waar wij zo van houden of wat wij vrezen.

Je bent de lezer niet, maar die Kennendheid die een drukteschopper gewaar is die zich deze lezer noemt.

Jij ben eeuwig, maar de lezer stopt er uiteindelijk mee, wanneer het zijn/haar tijd is....

vrijdag 9 juni 2006

De Blijde Boodschap


Wat echt door en door begrepen moet worden is dat zelfrealisatie niets te maken heeft met een persoon, die zijn lijden wil trancenderen.

Het gaat er om dat het zich achter de persoon bevindende stille Gewaarzijn wordt herkend als zijnde het Eerste Levens Beginsel. Thou are That! Gij bent Dat. Het weten dat je bestaat is dus al het Weten van het Zijn. Zo dicht bij is het. Zoals gezegd wordt door de Ouden: "Het is dichter bij je dan jouw ademhaling.....".

Het gaat om de realisatie dat je geen eenzame, afgescheiden sterfelijke persoon bent, maar dat jouw levensbeginsel het alomvattende Zijn is, waar een toneelfiguur in verschijnt via de welke een 'leven' wordt geleefd. Die toneelfiguur ontmoet andere toneelfiguren die exact het Zelfde Kennen zijn. Het is het eeuwenoude spel van Leela. God die met zich zelf speelt, om....???????? Misschien om bewustzijn te ervaren. Wie weet? Het gaat allemaal buiten de woorden. God denkt niet, dus we zullen het nooit weten.

Je moet als mens jouw hoofdpersoon opgeven teneinde het Al te worden (of liever het Al -als jou- te herkennen*), dat je al die tijd (al voor jouw geboorte) toch al was.......

Dus wat je ook overkomt, het overkomt Jou niet. Het Zien is onkwetsbaar.

Ja, dit is dus boodschap, die toch niet zo lekker valt uit te leggen op verjaardagen waar het alleen over voetballen gaat......

De Blijde Boodschap dus,

Mooi toch?


*) herkennen is dus opnieuw Kennen. Je wist het al, maar het was even vergeten....

donderdag 1 juni 2006

FAIR USE NOTICE

FAIR USE NOTICE: This site contains copyrighted material the use of which has not always been specifically authorized by the copyright owner. We are making such material available in our efforts to advance understanding of environmental, political, human rights, economic, democracy, scientific, and social justice issues, etc. We believe this constitutes a 'fair use' of any such copyrighted material as provided for in section 107 of the US Copyright Law. In accordance with Title 17 U.S.C. Section 107, the material on this site is distributed without profit to those who have expressed a prior interest in receiving the included information for research and educational purposes. For more information go to: http://www.law.cornell.edu/uscode/17/107.shtml. If you wish to use copyrighted material from this site for purposes of your own that go beyond 'fair use', you must obtain permission from the copyright owner.