Op internet (en daarbuiten) woedt aanhoudend een discussie over en tussen aanhangers van de traditionele Advaita en Neo-Advaita. Ik heb er al eerder over geschreven. Het ontstaan van ‘kampen’ viel mij vandaag weer op kijkend naar de Verandering op de EO en een uitzending over een Engelse Boeddhist direct er na op de BOS.
Was het toeval dat het in beide –aaneensluitende- uitzendingen in feite ging over de vraag naar geloof vs. de eigen diepe ervaring? Degene die naar Jezus zocht en degene die naar Boeddha zocht, konden beiden zich niet bij een geloof neerleggen. Zij lieten beide hun twijfel(s) toe.
Het gevaar van bvb de Advaita Vedanta is, dat door het specifieke woordgebruik en de inmiddels wel-bekende redeneringen, het tot een geloof, een zekerheid wordt gemaakt.
Er zijn stellingen te verdedigen. Definities vast te leggen. Tractaten uit het hoofd te leren. Tradities te vereren. Mensen worden boos wanneer je hun Meester en zijn/haar Leer in twijfel trekt.
Dan ervaar je ogenblikkelijk dat men in de woorden gelooft, dat deze woorden verbonden zijn met ogenschijnlijke zekerheden en de woede die opsteekt wanneer die woorden in twijfel worden getrokken, verbergen dan kennelijk diep verborgen twijfels en onzekerheden.
Men is tot ‘geloof’ gekomen.
En geloof bestaat uit woorden en overtuigingen (ook woorden).
En, zo is de les uit eeuwen spiritueel inzicht, geloof leidt onvermijdelijk tot verdeeldheid, strijd, verkettering en niet tot een oplossing. Men doet elkaar dingen aan, om de eigen zielenrust te bewaren. Het eigen gelijk moet bewaard blijven....
Maar de zoektocht is toch in eerste instantie een diep onderzoeken in zichzelf van de diepste levensvragen. "Wie ben ik, wat is de wereld en waarom ben ik hier?"
Die vragen moet je geheel alleen zien te beantwoorden door de vragen te stellen aan jezelf. Door te twijfelen aan alle woorden. Het is aan jouw wezen om dat te onderzoeken. Om zowel de vragen als ook de antwoorden van jou alleen te maken.
De handreikingen uit een Advaita of een zen zijn daarbij hulpmiddelen, richtingaanwijzers. Niets wat op schrift staat is de waarheid. Geen woord kan het vast-leggen.
Het zoeken doe ik en jij geheel alleen. In jezelf. In dat-wat-je-bent.
En alleen Hier kan het Antwoord uit oprijzen.
Niet in woorden (van anderen), maar in de vorm van wat werkelijk (voor mij, voor jou) waar is.
Rob
p.s. Zelf ga ik een poosje uit de woorden. Je kan mij vinden in de buurt van het plaatje boven....
