Stilte (Update)

v

Dit was het voorlopig weer even. Genoeg woorden nu. Woorden kunnen oneindig herhaald worden.

Zij kunnen van alles omschrijven, zonder de werkelijkheid te raken. Woorden kunnen daarom oneindig vragen oproepen. Nog meer woorden. De vragen zullen op hun beurt nog meer ant-woorden genereren. Maar ik stop er even mee. Met die woorden. Want ik weet dat ik niet de woorden ben. En dat jij dat ook niet bent. Ik ben ook niet de vorm die ik in de spiegel zie, en jij ook niet.

Wat wij zijn is hier al uitputtend beschreven. Alle woorden op deze Blog verwijzen naar het woord-loze, naar het vorm-loze Zijn, dat Wij allen in wezen zijn.

Wij zullen ons Zelf nooit vinden in een woord of in een andere vorm. De vormen bestaan niet wanneer er geen woorden voor zijn. Wij zijn het Zelf, Hier zoals wij nu deze woorden lezen. Wij zijn het Kennen van woorden en het Zien en Ervaren van vormen. Die hoofdletters maken het niet groter. Zij zijn als de hoedjes van de Koningin. Zij zeggen: "Hier is ze!"

Dus: "Hier is Het." En ga dan (zonder hulp van het denken) 'voorbij' die woorden met een hoofdletter.

Wij zijn de Stilte waaruit gedachten oprijzen, waaruit muziek kan opklinken, waarin beelden verschijnen en waarin alles, alles, weer in verdwijnt..

Zoals deze weer prachtige foto van Harry van der Tuin. Zoals al die andere schitterende illustraties die ik gedurende bijna anderhalf jaar van hem mocht ontvangen naast de andere illustraties en grappen die ik zelf op het internet of thuis wist te vinden.

Bekijk ze nog eens, en besef Wie Ziet. Dat is het enige wat je hoeft te doen.

Zit stil en ervaar die Stilte. Proef het, voel het. Er ontstaat vanzelf een ruimte. Blijf bij het ervaren. Je hoeft er in wezen niets voor te doen. Zit stil en doe niets. Wie ontvangt de beelden, de geluiden? Daarna -wanneer je je hebt gerealiseerd wie je zelf bent- hoef je ook niets extra's meer te doen. Er zit niets achter dat Zien. Je hoeft niet meer- en niet méér te zoeken. Laat het maar gebeuren. Ga steeds in het dagelijkse leven weer even naar die Stilte die jezelf bent, naar het Vormloze-dat-alles-ziet. Ruimte. Ga in een wereld en met een hoofd vol beweging naar dat stille -bewegingsloze- zien van al die beweging.

En dan kan het wonderlijke ontdekt worden. Alles is Een. Je hebt geen Zelf, je bent het-Zelf. Je ziet geen beweging, een boom of een kerktoren buiten je. Je bent niet iemand ie ziet. Je bent zien.

En weet je de Stilte niet te vinden, kom je niet uit de woorden, bel of schrijf mij en kom even langs. Dan krijg je een pakje van jouw eigen Stilte van mij mee.

Rob


Foto: Zoet... © Harry van der Tuin, 2007

Nothing Personal

V

Dit vrolijke portret van Eckhart Tolle staat hier niet voor niets. Hij was laatst –hier- in Rotterdam, maar ik heb hem helaas gemist. Ik had wel zijn boeken gelezen, maar ging toen ten onder in alle adviezen.

Pas na zijn bezoek kreeg ik een 4 uur durende dvd van een retraite van hem in Findhorn in huis. Ik heb genoten. Veel humor, veel understatement en voor velen wel heel veel tips en aanwijzingen. Tolle pendelt heen en weer tussen de wereld van het Vormloze en de wereld der vormen. Hij adviseert in feite (met Boeddha) de gulden middenweg. Niet teveel vergeestelijken en niet teveel verwereldlijken.

In die zin lijkt hij wat verder van het radicale pad van Advaita af te staan, maar dit blijkt een misverstand. Regelmatig laat hij zijn toehoorders weten dat er niets persoonlijks is. In de wereld van het denken komen en gaan de gedachten in de 'eigen' bewustzijnsruimte. Je doet ze niet. Maar door ze te zien kan je de kracht ervan ontmantelen en kom je in de ervaring van jouw eigen ruimte, die der Stilte. Je leest of hoort deze aanwijzingen eigenlijk pas, wanneer je het zelf (Zelf..) herkend hebt.

Alert aanwezig zijn bij alles wat je doet, geen aandacht geven aan de voortsnellende gedachten, doet je de altijd aanwezige Stilte ervaren. Die Stilte is wat je in essentie bent, zegt ook Tolle. Dat is jouw Zelf en dat Zelf is ook niet persoonlijk. Het is niet van jou als persoon. Het is het Collectieve Zijn. Dat is er al voordat je geboren werd.

Er is dus niets persoonlijks!

Hij stelt dan de vraag: "Dus waarom zou je jouw Zelf willen realiseren door methoden toe te passen als meditatie?"
Dan gniffelt hij en geeft zelf het antwoord: “Hoe zou je iets -een methode- tussen jouw Zelf (wat je al bent) en jouw Zelf (wat je wilt vinden) plaatsen. Om je-Zelf te vinden? Je bent al het (je-)Zelf."

Er valt -concludeer ik maar- niets anders te vinden dan dit besef. De rest is entertainment, wat dus ook op zijn beurt 'nothing personal' is.

Het onuitgesproken probleem blijft dan dat wanneer er niets persoonlijks is, wie dan wordt aangesproken om dit in te zien en er 'wat' aan te doen of dit juist na te laten. Maar goed, dit is de spagaat waarin je onvermijdelijk terecht komt wanneer je het Vormloze wil uitleggen in/aan de wereld van de vormen.

Daarom zweeg Sri Ramana dan ook liever.

Q & A : 'Zijn' en Tranen

v
Paul Potts

Via de mail ontvang ik regelmatig vragen, die met mijn antwoorden wellicht interessant zijn om hier te plaatsen. Uiteraard altijd met toestemming van de vragenstellers.

Johannes, die wij ook bij de Commentaren tegenkomen, schreef mij laatst:

Zo is er nu de vraag, die schijnbaar onoplosbaar is, hoe kan het zijn dat het bewustzijn, mijn bewustzijn is en gelijk ieders bewustzijn en kijkt door ieders ogen. Niet de vraag is eigenlijk interessant maar wel dat die vraag steeds weer opdoemt.

Wanneer je goed kijkt naar jouw 'Zijn' vindt je niets. De oefeningen van bvb Douglas Harding maken dat zien tot een directe confrontatie met het onmogelijke. Het Zien (Zijn) kan zichzelf niet Zien.

Vanuit de duale kijker is het Zijn dus Niets, niet-iets. Het eeuwig verborgene. Het heeft dus geen enkel kenmerk. Het kan niet twee, honderd of een miljard zijn. Je hoeft dus geen lange rij fabrieken op te zetten om voor ieder levend wezen een onkenbare Kern te bezorgen. Er zijn geen miljaren stoffelijke wezens. Alles is Eén, en dat is vol immateriële beelden die zonder enige substantie zijn. Er zijn dus geen miljarden kernen nodig.

Je zou het -om het mogelijkerwijs te kunnen begrijpen- zo kunnen zien. De lege ruimte is één en al bewustzijn. De vormen die in die ruimte ontstaan moeten wel als kern aanhaken in dat overal aanwezige bewustzijn. Maar ook de bouwstof van hun verschijning is dat bewustzijn (waarvan wij als duale wezens nooit kunnen weten wat dat is).

Een tweede pijnpunt is dat ik vaak moet huilen van ontroering, schoonheid maar eigenlijk is het de ik die zich verzet. Het huilen komt (vaak) op die momenten dat er gewoon Zijn ervaren wordt. En wordt door dat huilen weer teruggeworpen in Johannnes. Is mogelijk ook maar een idee maar het lijkt zo te gebeuren. Just be, zei Nisargadatta maar hoe makkelijk het ook lijkt, ik schijn een worsteling te creëren. Het bewustzijn realiseert zichzelf en geduld werd ook veel gepredikt door de groten. Maar er ontstaat soms twijfel, je (her)kent dat vast wel.

Je raakt los van die als afzonderlijk gedachte persoon en gaat het alomtegenwoordige bewustzijn ervaren. Eerst vang je de emoties op van jouw omgeving. Jouw verdriet is het verdriet van de wereld. Dat wat wel het ego genoemd wordt, maar niet meer is dan een van energie voorzien referentiepunt, verzet zich, want het zal worden weggespoeld met die tranen. Laat maar komen.

Kijk maar eens naar dit Youtube filmpje van de spectaculaire ontdekking juni 2007 in Engeland van de operazanger Paul Potts : http://www.youtube.com/watch?v=1k08yxu57NA
(n.b. Het filmpje van zijn eerste auditie bij de grote talentenjacht op ITV 'Britain's Got Talent' is al minstens 15 miljoen keer bekeken.)

Nu weet je hoe mooi die tranen kunnen zijn.....

Probeer -tot slot- niet het gevecht aan te gaan met dat ego. Het zijn 'maar' gedachten. Kijk er naar. Dat is het enige wat er te doen valt. Door te kijken stap je uit de situatie en overstijg je die a.h.w.. (dat is transcenderen). Zie de twijfel en je bent die twijfel niet meer. Zo simpel is het echt. Zie de tijd die het neemt. Je gaat er niet over. Alles wordt gedaan door Wie je werkelijk bent. De persoon is maar een beeld in bewustzijn. De persoon is niet de hoofdrolspeler... Dus het "just be" van Nisargadatta is enkel een aansporing om niets te doen. En zeker niet in de concepten te gaan zitten. Het Zijn IS al en doet alles al. Dus laat dat zijn gang maar gaan en laat alle illusies over een afzonderlijke doener maar varen.

Rob

p.s.

De link naar Paul Potts betrof zijn eerste auditie. De volgende twee zijn van de halve finale en van de finale die hij won. Twee weken later lag zijn cd al in de winkel, die in één week op nr 1 in Engeland stond. Hij reist nu de hele (droom)wereld af.

Halve finale
De Finale
De Uitslag