Dit is het.
Ben je onderweg naar wat anders?
Iets beters, mooiers, liefdevollers, zorgelozers?
Een andere plek, een andere tijd?
En... Heb je dat allemaal zelf bedacht?
Of is dat jou aangepraat?
En hoe moet jij dat allemaal bereiken?
Dan vergeet je dit moment.
Het enige moment waar je werkelijk levend leeft...
Hier, Nu is alles wat er is.
Alles wat was en alles hoe het zou moeten zijn,
is allemaal een kwestie van denken,
Beelden je hoofd, herinneringen in woorden.
Dit is totaal wat er is
Waarnemer en waargenomene zijn één
De oude Krishnamurti sprak er een levenlang over
Maar niemand die het begreep.
Hij bedoelde dat je dit letterlijk moest nemen,
Niet denken dat hier nog iets achter zit, want ook dat is dus weer denken.
Belangrijk is het om valse denkbeelden te doorzien
Maar schep er geen veilig heenkomen door.
Dat is er wel, maar ook dat is weer totaal één met wat je nu ervaart
Gewoon hier zittend achter de pc en dit lezend in jouw kamer of kantoor,
De totaliteit van Alles is er alleen Nu, op dit precieze moment
Tenzij je er over na gaat denken….
* * *
p.s. En ook dàn is alles exact wat het is. De laatste zin is uiteraard van 'Sailor' Bob. Maar lang voor hem was dit ook al ingezien....
.
Je hebt gelijk Rob,het is Nu...
BeantwoordenVerwijderenal dat wat ons aan gepraat wordt! door een ander! of door mezelf! is de verleiding van het denken..
Het is dit moment en niets anders ,je verwoord het Prachtig en duidelijk voor mij! het komt rechtstreeks binnen -het is de Herkenning van het Nu - Aanwezigheid - niets meer en niets minder..
Het denken -continu aanwezig -gedachten - beelden -herinneringen van eigen interpretaties(indrukken)
Gewoon hier zitten -gewoon aanwezigzijn in de dingen die ik doet(dus of het nou huishoudelijke klusjes zijn - of werk of wat dan ook ,gewoon zijn (aanwezigheid) Nu..
Bedankt voor je Heldere uitleg ,ik begrijp het! en toch keer ik regelmatig terug in de verleiding van mijn denken. en ook daarin is de aanwezigheid van wat is..
Loes
Dag Loes,
BeantwoordenVerwijderenInstrumenteel denken (plannen van de dag, apparaten bedienen, de giro bijhouden, je werk verrichten) is een noodzakelijke functie om in leven te blijven. Maar het denken is machteloos en misleidend op het gebied van de de zelfbeoordeling en het zelfonderzoek. Daar is het denken (ofwel de gedachten) zelf het object van onderzoek, als maar een klein deel van alle verschijnselen die worden waargenomen.
Het denken is zo ingeworteld in 'ons' leven, dat het niet snel zijn plaats zal prijs geven. Het zal nog lang blijven 'donderjagen' ook wanneer eenmaal begrepen is hoe de vork in de steel zit. Wij weten er alles van.
Maar ook alle 'leren', het ontdekken, het doorzien of het niet zien en het niet willen zien zijn ook maar weer wat er gebeurt. Niemand is in feite schuldig. Alles wordt gedaan...ofwel gezien!
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat, bij het lezen van deze tekst, de indruk gewekt wordt, dat er van alles gedaan moet worden.
Wie is wat aangepraat bijvoorbeeld?
Wie moet wat begrijpen?
Waarom wordt het denken (ook het niet praktisch gerichte) beschouwd als een boosdoener?
Waarom zou je er niet over mogen denken?
Dat is toch ook wat er hier op dit blog gebeurt?
Altijd maar weer blijf ik voelen dat er iets is (het ego, het denken) dat ergens 'in de weg staat' tot. Zo blijf je suggereren dat er wat gedaan moet worden om te komen tot.
Dan is er niet echt overgave. Dan blijft er altijd 'iemand' op de achtergrond aanwezig (niet echt natuurlijk) die denkt dat hij zich van iets moet ontdoen.
Totale overgave bestaat er nu net in dat er geen overgave bestaat om de doodsimpele reden dat er niets gedaan kan worden.
Wat is er mis met Nu tenzij je erover denkt zei Sailor Bob. Je zou ook kunnen zeggen: wat is er mis met Nu, zelfs als je er over denkt?
Denken mag (er zijn), zoeken mag (er zijn), 'vinden' mag (er zijn, praten over die dingen mag (er zijn), het oneens zijn met elkaar mag (er zijn), denken dat je Het gevonden hebt mag (er zijn).
Who cares?
Het tiende plaatje in het Zenverhaal toont de zoeker die zich opnieuw op het marktplein bevindt, terwijl hij geniet van een kruik wijn, onder het volk, temidden van het dagdagelijkse gewoel, geruzie, gezwets.
Weten (niet verstandelijk) dat er niets te weten valt, meer niet.
freddy
Hoi Freddy
BeantwoordenVerwijderenHet denken wat continu aanwezig is,is er! en is niet weg te denken,maar als we verdwalen in het denken of ons ermee identificeren(herinneringen vanuit indrukken)dan laten we ons verleiden en meegaan in het spel van verwarring en chaos..
Loes
Dag Loes.
BeantwoordenVerwijderenDat is nou net wat ik probeer te zeggen: je kunt het denken niet wegdenken omdat WAT JIJ BENT het denken IS. Je staat er niet buiten. Alles wat je kunt zien, waarnemen, voelen, horen, ruiken...kortom alles wat er IS, bestaat uit diezelfde ENE grondstof: gewaarzijn.
En laat dàt nu het enige zijn dat van niets of niemand afhankelijk is. Met andere woorden; dàt is de ENIGE ECHTE REALITEIT. Al de rest komt, is er even en verdwijnt.
Hoe zou jij (als verondersteld afgescheiden persoontje) je kunnen identificeren met wat? Hoe zou jij je kunnen laten verleiden en meegaan in wat je noemt chaos.
Er is helemaal geen chaos, integendeel! Wanneer je eenmaal diep en grondig hebt gezien dat er niemand thuis is, dan is het over. Identificatie, meegaan, verleiden...het zijn allemaal louter woorden, concepten, beelden.
Er is helemaal niet zoiets als verlichting, bevrijding, spiritualiteit of wat dan ook. Dat zijn creaties van het denken. Net zoals er niet zoiets als een 'auto' bestaat, bestaat er ook geen 'gedachte' of 'identificatie' of 'ik'.
Laat het allemaal gewoon voor wat het is, speel het spel mee, het Spel is het Leven. En jij staat daar niet buiten. Niets staat daar buiten trouwens. Hoe zou het kunnen?
Maar ach, ook dit zijn maar woorden.
freddy
Dag Freddy,
BeantwoordenVerwijderenBedenk dat aan het laatste stadium van het verhaal van de monnik en de os nog 9 stadia vooraf gaan!
In de voorstadia moet dus zeker van alles gedaan worden (ook al is het vaak niet-doen) door de persoon die in dat stadium van onwetendheid verkeert. Ik zei al dat het een zaak vol paradoxen is.
Wij zijn één, maar we komen op dit pad heel wat lagen tegen. En je regelt het zelf allemaal niet!
Het verwijt gaat a.h.w. rechtstreeks naar de Bron.
Zoals je jouw gedachten niet kan tegen houden kan je ook 'heilige' kennis niet naar je toehalen.
Iets wordt pas begrepen wanneer het begrepen wordt, iets valt je toe wanneer je het toevalt.
En dan heb je het door (denk je) en dan wordt je langdurig ziek. Dan wordt er op een ander niveau door gewerkt. Je partner verlaat je en je verliest je baan. En je kan er niets aan doen.
Weten van zijn wil dus niet zeggen dat je de persoon en de wereld die aan je verbonden zijn volledig naar je hand kan zetten. Jij blijft ziek worden, pech hebben, partners verliezen, dood gaan en wat al niet meer.....
Maar er is weten van Zijn (en dat ben je) en die rampen treffen niet jouw wezenskern. De rest gaat allemaal buiten 'jouw' reikwijdte gewoon door in zijn eigen tempo en volgens zijn eigen ontelbare en veelal onkenbare regels.
Maar het gaat niet meer om 'jou'.
Want vaak pas na langdurig lijden, na het helemaal absoluut totaal zat zijn, en er totaal geen enkele weg meer in ontdekkend, dan ineens stort heel het virtuele gebouw van het ego in een. Je blijkt niet de persoon te zijn, maar de onderliggend bron, het leven zelf.
Maar ene Lin-Chi liep eeuwen terug als jonge noviet op een marktplein en hoorde de hartsutra geciteerd worden. Plots doorzag hij alles en was zonder enige inspanning waar hij wezen moest.
Karma?
Kortom, wij kunnen alleen maar doen waartoe wij geroepen worden.
Rob
Hallo Rob,
BeantwoordenVerwijderenneen, je hebt gelijk, er gaan inderdaad nog 9 plaatjes aan vooraf.
Zoals ik al ooit eens op m'n blog schreef: 'the joke is on us', alleen: er is geen 'us'.
Onlangs had ik het er nog over met iemand en toen kwam plots de metafoor bij me op: eigenlijk kun je alles wat er is, maar dan ook alles, gevoelens, dingen, mensen, zaken, rampen, oorlogen, insecten enz..enz.. zien als een uitdrukking van dat ene zelfde Leven.
Wanneer je het op die manier gaat zien, is je perspectief helemaal omgezwaaid en mag alles er gewoon zijn zoals het is. Dan wordt zelfs pijn mooi!
En roken doe ik ook nog altijd! (knipoog)
freddy
Ha! Freddy,
BeantwoordenVerwijderenJa prachtig omschreven, die metafoor. Ja, zo is het ook wat mij betreft. Dan ga je over dit beperkte leven leven en wordt je je gewaar van dat geheimzinnige alomvattende leven, waar wij nooit van gescheiden zijn.
Rob
Hoe moeilijk het uit te leggen is (of liever: consequent te blijven) blijkt wel uit dit volgende citaat van Osho:
BeantwoordenVerwijderen"Alle doelen die je jezelf stelt zijn neurotisch. De essentiële mens leert, voelt: 'Ik sta niet los van het geheel en ik hoef niet in mijn eentje een lotsbestemming te vinden. De dingen gebeuren, de wereld is in beweging--noem het God... hij doet alles. Die dingen gebeuren uit zichzelf. Ik hoef niet te zwoegen of me in te spannen, ik hoef nergens voor te vechten. Ik kan me ontspannen en er gewoon zijn.'
De essentiële mens is geen doener. De toevallige mens is een doener. De toevallige mens verkeert daarom natuurlijk in angst, spanning, stress, zorgen, hij zit voortdurend op een vulkaan die elk moment kan uitbarsten. Want hij leeft in een wereld vol onzekerheden die hij aanziet voor zekerheden. Dat veroorzaakt spanning in zijn wezen: inwendig weet hij best dat niets zeker is."
Wanneer God, of het Zijn of hoe je het ook noemen wil, het allemaal is en doet, dan zijn ook ook de mensen die het niet begrijpen of wie het niet "toe-valt" 100% samenvallend met de Bron. Dus wie valt er wat te verwijten?
Maar in het spel des levens wordt er lustig les gegeven, getherapie'd, stilgezeten, gegokt, auto gereden etc etc. Het gebeurt zoals het gebeurt. En het moet temidden van die gebeurtenissen ook nog serieus genomen worden, terwijl op de achtergrond het Onaanraakbare totaal onkwetsbaar als jouw werkelijke jou altijd stil aanwezig is....
Voor zover de wetenschap recht van spreken heeft, ontstaat wat wij 'mens' noemen uit de (gelukkige) combinatie van een spermatozoïde en een eicel. Een mens wordt gemiddeld 70, 80 jaar.
BeantwoordenVerwijderenAls je nu eens heel rustig gaat zitten en eerlijk bent tegenover jezelf en je de vraag stelt: op welk moment tussen de bevruchting en het overlijden (geboorte en dood, twee grote mijlpalen in 'ons' leven toch) is die PERSOON opgedoken? Wanneer is hij ontstaan? En meer nog is hij daadwerkelijk te vinden? Neen, hij is ons 'aangepraat'. Wanneer jij dan ook gaat geloven dat wat je is aangepraat (en waarom zou je dat niet, iedereen doet het immers!), realiteit is, dan is het hek van de dam.
Je moet eten, je kleden en onderdak hebben. Dat zijn dingen die als basisbehoefte bekend staan. Wanneer je die niet hebt, of er gevaar bestaat ze te verliezen, is er angst en onzekerheid. Het 'ik' en het 'mijn' om te overleven is noodzakelijk.
Wanneer het 'ik' en het 'mijn' op psychisch vlak wordt doorgetrokken (wat als vanzelf gebeurt), heb je de garantie op zak voor lijden en miserie.
Maar als het ik (na grondig ondezoek) niet als dusdanig aanwezig is, wat is er dan met al die kennis over het leven en de wereld die je onderweg hebt opgedaan? Aan wie behoort die toe? En welke waarde heeft ze überhaupt als er geen referentiepunt (ik) bestaat van waaruit die waarheid wordt gedefinieerd.
Al bij al, nogmaals als je heel eerlijk bent en jezelf niets voorliegt, sta je daar met lege handen. Je bént niets en je weet niets.
Als je dit eenmaal grondig hebt doorvoeld, zou je je kunnen afvragen wie er nou zo gek is om te beginnen zoeken naar bevrijding. *lol*
De pointe en de 'opluchting' (als je wil de 'bevrijding') is natuurlijk ook dat er niemand gezocht heeft...
groetjes,
freddy
Ja, dat is het hele verhaal in een notedop.
BeantwoordenVerwijderenWat denkt dat het (wat) weet, weet niets,
Wat weet denkt niet, dus heeft ons niets (in woorden) te zeggen.
Dan is ook de hele zoektocht het doorzien van alle illusies en waandenkbeelden. Er blijft over wat er nu is (zonder enige verklaring). Het is wat het is.
Rob