Nu en jij?

Het Nu en de persoon. Hoe verhouden zich die?

Begrijp dat de persoon geen eigenstandigheid heeft. De persoon heeft geen 'eigen' leven. Iets geeft leven aan de lawaaimaker waarmee je elke ochtend wakker wordt. En dan heb ik het niet over de wekker.

Steeds wanneer je het over 'ik' of 'mij' hebt heb je het in feite over de levende aanwezigheid, die alles leven geeft, die het Leven ìs. Ik ben niet het leven, het Leven is mij!

De persoon is een object, deze bestaat uit eigenschappen: aardig, dik, kort, lang, gierig, gul, kunstzinning etc. Allemaal labels. Eigenschappen. Je kan ze allemaal zien en opschrijven. Dan heb je een keurig profiel. Maar je hebt niet het Leven te pakken!

Dat Nu is wat je bent. Het leven zelf, de sprankeling, het weten, het licht, de liefde, het gevoel, er zijn.....maar ook verdriet, heimwee, hunkewring worden je ook gratis bezorgd

De persoon hinkelt daar achter aan, maar kan zelf niet hinkelen. Hoe kan de persoon weten waar hij naar te gaat of wat hij wil???? Hij lijkt zich te laten leiden door oude koek. Herinneringen, wensen, hoop, angst. Maar zelfs dat allemaal moet ergens in kunnen verschijnen om te kunnen bestaan. In Bewustzijn dus. Dat moet er domweg eerst zijn, om kennis te kunnen nemen van jouw 'eigen' leven.

Ook het zoeken naar wie hij/zij is, kan nooit vanuit de persoon zijn gemotiveerd, omdat zonder het Leven, zonder die Aanwezigheid er niets te doen valt. Dan is die persoon er helemaal niet. Die bestaat dan niet. Niemand heeft er dan weet van. Die kan dan niets van iets vinden, want er is dan niets te vinden en er is geen vinden.

De persoon is niets meer dan een voertuig, een vorm. Het Leven stuurt hem aan. De persoon bezit noch de sleutels, noch de accu, noch de benzine. Zelfs de routeplanner kan hij niet zelf bedienen. Maar toch schuilt in hem de openbaring.

En verder..... Dat Nu is het Leven zelf, dat alleen nu actief is. Maar dat is geen nanoseconde. Ga even stil zitten en realiseer je dat het Nu is, nu nog steeds Nu, Nu nog. Wanneer de wekker gaat is het nog steeds Nu. De minuut te laat, bestaat niet in werkelijkheid. Het is altijd Nu! Nu kan je in jouw arm prikken. Dit moment. Maar.....wat geweest is, is geweest. Dat komt nooit meer terug. Je kan je daarnet niet in de arm prikken. Alleen Nu kan je dat en voel je dat.

Het Nu is dus eeuwige verandering. Niets staat vast, niets blijft onveranderd, alles stroomt.

Het Nu bevat dus alles. In zijn aard is het Nu, Gewaarzijn, het Kennen onervaarbaar, het is niet-iets, maar het bevat alles waar wij zo van houden of wat wij vrezen.

Je bent de lezer niet, maar die Kennendheid die een drukteschopper gewaar is die zich deze lezer noemt.

Jij ben eeuwig, maar de lezer stopt er uiteindelijk mee, wanneer het zijn/haar tijd is....