Wie snapt het niet?
Het denken snapt het niet. Maar het denken bestaat niet als onafhankelijk 'wezen'. Er zijn gedachten, die verschijnen in Bewustzijn. De verschijning kan nooit zijn oorzaak bevatten.
Gedachten hebben geen toegang tot het Zijn zelf. Onmogelijk.
'Je' hoeft niets te snappen. Er hoeft alleen maar inzicht te zijn, dat 'je' niets doen kan. En inzicht krijg je d.m.v. zien. Kijk naar gedachten en besef dat die slechts in jou verschijnen. Zo maar, vanuit het niets. Kijk naar jouw persoonlijkheid, en zie dat die niet bestaat. Er zijn gedachten in de vorm van overtuigingen. Er zijn gevoelens, die omarmd of afgewezen worden. Wie is de beoordelaar. Wie wijst af? Kijk waar die is? Het zijn weer louter gedachten en gevoelens.
Nergens is er een 'vast' en omkaderbaar Jij te zien.
En wie ziet? Het zien zelf, wat zelf nooit gezien kan worden.
Er is Zien en dat wat gezien wordt. En dat wat gezien wordt is vluchtig, het verandert voortdurend, alles is gedoemd te verdwijnen. Ook alle vragen en alle antwoorden, die toch nooit voldoen. Anders was je al lang klaar geweest met zoeken.
Dus stop met vragen. Dan ben je onmiddelijk waar je bent. Hier. Nu. Gewaarzijn. Stilte. Onkenbaar, maar nooit te ontkennen!
het wordt tijd voor een paar leuke vragen:
BeantwoordenVerwijderen- waarom duurt het zolang voor dat je ingezien hebt wat wat is. Wat is nou de grootste barriere.
- Ik hoor steeds van : dingen gaan vanzelf, verantwoordelijkheden zijn illusionair, er wordt gezorgd. Dat moet jou als gezinshoofd toch heel raar in de oren klinken, Je wilt toch dingen geregeld hebben....comments ?
- en dan over bewustzijn, mag ik dat zien als een groot geheel wat mijn lichaam gebruikt als tijdelijk voertuig en wat door het denken zich verkeerd identificeerd? En wat als dat lichaam wegvalt.. Beetje de bekende vraag maar je antwoord zal misschien mijn beeld bevestigen
groetjes,
leuk om eindelijk wat vragen kwijt te kunnen...
Harald
Dag Harald,
BeantwoordenVerwijderenBedenk dat het denken zich hier nauwelijks een weg uit kan denken. Ontdek het Zijn zonder denken. Dat is alles.
Vraag 1
1. Het nonduale antwoord moet zijn: Tijd bestaat niet. Alles is Nu. Dus in werkelijkheid is er geen tijd verloren gegaan. En voor wie? Besef door en door dat de persoon (die in tijd denkt te leven) geen eigenstandig bestaan heeft. Het is allemaal een verschijning van Zijn, dat altijd Nu is. Het denken kan Nu niet bevatten, dus alle vragen die gesteld worden zullen antwoorden krijgen die het denken ook niet kan bevatten.
2. Wanneer het besef daarvan is doorgebroken is er ook geen spijt van al die zgn verloren jaren van zoeken. Ik ben altijd en eeuwig Nu, dus wat kan ooit verloren zijn gegaan?
3. Redeneer je vanuit dualiteit dus vanuit de persoon in tijd en ruimte zou je kunnen antwoorden dat de persoon niet gaat over het tijdstip van bewustwording. Je kan bv misleid zijn, of nog niet aan het inzicht toe zijn, of verkeerde verwachtingen hebben zodat je er overheen ziet. Maar goed, dit zijn zoethoudertjes, want tijd bestaat niet.
Vraag 2
1. Ook hier weer moet het antwoord zijn dat er niet zoiets als een onafhankelijke eigenstandige persoon bestaat. Lees “Wat kan ik doen” nog eens.
2. Alles wat gezien wordt zijn wij niet in essentie. Hoe dat allemaal werkt kunnen wij niet weten. Alles ìs. Nu. Wij zijn in werkelijkheid het Zien of Ervaren, en nooit de ervaring.
Vraag 3
1. Ja, dus alles wat verschijnt is niet het Ware: alles komt op en verdwijnt, maar wat werkelijk is, is er altijd en eeuwig.
2. Het Zijn is Aanwezig en Bewust, let wel niet bewust van zichzelf. Er is weten van er Zijn. Ook wanneer er geen lichaam is, is er de voorwaarde voor het opnieuw verschijnen van een ander lichaam. Intussen verkeert het zijn in zichzelf. Vergelijk dat met de staat van droomloos slapen. Je weet ’s ochtends dat je heerlijk geslapen hebt. Dus er was ‘iets’ aanwezig om je dat later te kunnen vertellen.
3. Bedenk daarbij dat het geheugen met concepten werkt. In droomloze slaap zijn er geen concepten dus ook geen concrete herinneringen.
Groet!
Rob
ad 1. Het duurt, naar conceptuele maatstaven, zo lang voordat je ingezien hebt door allerhand interacties en vertaalslagen vanuit de hersenen die zich druk bewegend en aandacht trekkend bevinden tussen het zien en dat wat ziet. Er is feitelijk geen barriere alswel een gefocused zijn op de gedachten omtrent de druktemaker waardoor de achtergrond, de realisatie dat het zich allemaal om een enkele reden kan voordoen, vervaagt. Het is verder ook zo'n vanzelfsprekendheid dat het je simpelweg gewoon ontgaat. Je kan het vergelijken met je vakantie in een onbekende omgeving. Camera in de aanslag en oh... en ah.. kreten slakend over zoveel verrukkelijke (of is dat al en vies woord geworden) schoonheid dat je onverwacht ten deel valt. Is het je daarbij niet opgevallen dat de plaatselijke bevolking helemaal niet ziet wat jij ziet ? Ze scheuren er gehaast aan voorbij.. Het is opgeslagen, vanzelfsprekende bekendheid en er is geen noodzaak of aanleiding voor het verversen van indrukken.
BeantwoordenVerwijderenad 2. er zijn geen verantwoordelijkheden en er wordt gezorgd, maar zo'n opmerking past niet in het conceptuele denken. Je moet om die reden ook vooral niet de boel de boel laten. Er is echter een feitelijkheid dat er niemand is die een keus maakt. Als je de verantwoordelijkheid voor je gezin opneemt en dingen regelt wil dat nog niet zeggen dat jij dat doet. Er worden keuzes gemaakt op een wijze zoals je adem haalt. Je voelt je persoonlijk betrokken maar het gaat volstrekt autonoom. De uitslag van de keuze doet er dan ook niet toe en in dat kader is er ook geen vrije wil. Je maakt van jezelf een doener die dat allemaal bestuurd, dat is de fictie.
ad 3. Het bewustzijn dat je noemt, als dat de bron van alle leven is, materialiseert als energie in een lichaam, als voertuig, dus niet iets wat gekend kan worden als jouw lichaam. Dus ja de indentificatie ermee is de misvatting. Als dat lichaam wegvalt is er alleen een iemand, die jij als jezelf gekenmerkt hebt, overboord.
Groets,
René
Rob said: "...Bewust, let wel niet bewust van zichzelf."
BeantwoordenVerwijderenHier heeft Wolter Keers ooit iets anders over gezegd toen hem de vraag gesteld werd of Bewustzijn bewust is van zichzelf. Hij zei: "Wat dacht je anders? Hoe komt het dat je weet dat Bewustzijn geen vorm, geen geur, geen kleur...heeft?"
Bewustzijn is het zien. Het Kennen. Daar zit niets anders achter. Geen ander soort intelligentie. Het zien/kennen is alles wat het is. Waar Wolter Keers het over heeft is dan toch een erkennen vanuit het denken van de onkenbaarheid van het Kennen.
BeantwoordenVerwijderenIs er Kennen wanneer er geen enkele object meer is? Die vraag laat zich op menselijk niveau niet meer beantwoorden. Het is het Totale Absolute Onkenbare niets.
Kijk uit wanneer je op dit punt bent beland. Het denken (de vraag) creëert het (onbeantwoordbare)probleem.
Rob