Door het willen begrijpen va het leven en het zoeken naar 'Verlichting' creëer je een dubbele laag 'op' het leven.
Door na te denken, ontevreden te zijn en te gaan zoeken naar vrede wordt er vanuit de Totaliteit een Beperking gecreëerd, die weer zijn eigen beperkingen creëert: de Zoeker, zijn zoeken het Gezochte.......
Jij bent het leven zelf. Alles in en om jou heen functioneert vanuit zichzelf en als zichzelf.
Het Absolute, het Leven zelf, weet hoe alles is.
Maar de beperking , het denken, weet dat niet en gaat daarom zoeken, vragen stellen, hypotheses formuleren, zoeken naar bewijzen en uiteindelijk het formuleren van conclusies. In woorden.
Het denken heeft nooit toegang tot het Absolute. Het denken komt er uit voort, en zal als 'gevolg' zijn oorzaak nooit kunnen doorgronden.
Het denken kan alleen functioneren met tegenstellingen, het is in zichzelf verdeeldheid. Hoe kan verdeeldheid het Onverdeelde vinden??? Elk zelfoordeel en elk oordeel over de wereld ontbreekt het aan het essentiële. Het Weten van het toekijkende Kennen.
En dat functioneert als basis van ons bestaan elk moment en volkomen automatisch.
Daar hoeven ‘wij’ helemaal niets aan en voor te doen.
Het is het doorzien van de overbodigheid van het zoeken, die ons het altijd aanwezige Zijn doet beseffen.
p.s.
Het zelfde geldt voor alle zelfanalyses en alle zelfbeoordelingen. Wie beoordeelt wie? Laat de beperking van de zelfbeoordelingen vallen en zie objectief wat is. Het leven is elk moment wat het is. Het Leven vraagt niet om het te beoordelen maar om het te leven.
"Het Leven vraagt niet om het te beoordelen maar om het te leven."
BeantwoordenVerwijderenDa's natuurlijk allemaal heel mooi en zo...maar ik vraag me af wat je daar mee aan moet als je, bijvoorbeeld, ongeneeslijke kanker hebt.
grt, Ikkyu
Het zelfde antwoord als de vorige keer: "Wie heeft kanker?"
BeantwoordenVerwijderenWanneer er geen afgescheidenheid is, is er ook geen afgescheiden persoon die lijdt. Het lijden is er, maar dat overkomt Bewustzijn, dat zich als zijn manifestaties presenteert. Het woord Individu is afgeleid van in-di-vide, ofwel on-deel-baar. Vandaar dat dit besef van Eenheid bevrijding wordt genoemd. Bevrijding van het misverstand van de beperkte identiteit.
Natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik denk dat ik mijn vraag niet helemaal helder gesteld heb.
Er kan besef zijn van de ondeelbaarheid van het Leven en dat je niet 'je leven' leidt, maar uit ervaring weet ik dat mensen die lijden (door kanker bijvoorbeeld) daar geen oren naar hebben.
Op dàt moment is die 'persoon' er stellig van overtuigt dat het 'zijn' lijden is hoor! Dan mag ik nog zoveel keren zeggen dat er geen persoon IS...
Ikkyu
Jawel, daarom zijn dit soort discussies hier zinvol voor diegenen die dicht tegen -de acceptatie van- dit inzicht zitten. Maar Advaita is geen EHBO koffertje voor de redding van de mens in het algemeen. Mijn ouders zijn vorig jaar gestorven en mijn zwager heeft kanker, maar ik heb het er met geen van hen ooit over gehad.
BeantwoordenVerwijderenDaarom zei Nisargadatta dat je maar het best met jezelf bezig kon houden en niet gaan oordelen over anderen. Je moet het in jezelf vinden. Dat is de enige plek....
Ik heb het in het algemeen (naast hier en op een forum van een paar vrienden)op vrijwel geen andere plek over Advaita.
Dat lijkt dan een beetje hooghartig, maar dat is het niet. Het is -wanneer je er geen gevoel voor hebt of de nondualistische zienswijze niet kent- nauwelijks in kort bestek uit te leggen. Het is -als ook bij Zen- toch iets wat in het innerlijk al sluimerend aanwezig moet zijn, anders verzanden discussies in gigantische misverstanden of ongeloof. Dus dan maar niet.
Inderdaad. Volmondig mee eens. Verzanden in misverstanden enzo.
BeantwoordenVerwijderenMaar...
ik voel de intense behoefte om mensen hun lijden hiermee te verzachten. Uiteraard moet je niet 'met de deur in huis vallen en maar meteen zeggen, zeur niet, want je bent hier niet eens!'. De vonk moet in jezelf zitten, heb ik ook ondervonden. Maar daar gaat het niet om: hoe kun je het "bevrijdend inzicht" mee-delen om op die manier anderen te laten delen (alweer) in die Vreugde?
Dààr ben ik nu mee bezig. Vraag me niet waarom want het antwoord ken je al.
Ikkyu
Ja, het Ene wil alles van zichzelf, dat zich als afgescheiden, eenzaam en verloren beschouwt, weer in Eenheid teruggeleiden. Dat is een mooie verklaring, die logische klinkt. Maar alleen de mens komt met dit soort 'verzinsels'.
BeantwoordenVerwijderenMaar die drang is er. Maar ook leden van een politieke partij of van een voetbalclub hebben dat. Dus zo bijzonder is dit ook weer niet. Zonder Nike schijn je niet hard te kunen lopen. Ook onzin natuurlijk.
Maar ja, heb je die drang dan vindt het zijn eigen weg. Ik heb mijn website en Blog. Reageren mensen, is dat prima. Maar ik ga ze niet opzoeken.
Wanneer ik even je Chakraplein doorblader, merk ik dat jij ook Advaitconsulten geeft.
BeantwoordenVerwijderenDus heb je blijkbaar ook ergens die 'drang'...
Nu meen ik ook wel dat wat leden van een politieke parijt of voetbalclub doen, dat meestal niet doen omwille je mooie ogen (Nike VERKOOPT schoenen).
Mensen hun ware 'ik' helpen leren ontdekken (indien zij daar om vragen), en op die manier allicht hun lijden in een ander licht stellen, zie ik niet als een vorm van ronseling voor SK Berendrecht hoor!
Ikkyu
Nee, wat ik bedoelde is dat mensen voor de meest gekke dingen oneindig fanatiek kunnen worden.
BeantwoordenVerwijderenKijk maar naar voetbal of een geloof. Dat is ingebouwd in de mens. Velen ontlenen zelfs een status aan het merk hardloopschoenen wat zij aan hebben. Op school wordt je gepest wanneer je geen 'merk' draagt.
Ja, ik heb ook die drang tot 'helpen'. Altijd gehad. Nou ja, drang. Dat gaat vanzelf. Toch een drang dus... Maar wat jij wilt en ik ook lijkt mij zeer honorabel, maar zal alleen opgepikt worden door de mensen die er behoefte aan hebben. Ik zal nooit iemand ongevraagd iets opdringen. Maar ik kom desgevraagd wel voor mijn standpunt uit. Ik heb het echt zelden meegemaakt dat iemand plots vanuit het niets Advaita heel erg interessant begon te vinden. Ik kom vrijwel uitsluitend zoekers tegen die al lang bezig zijn en die redelijk wanhopig zijn. Die kan ik dan beter in een één op één gesprek ontvangen dan in een groepsbijeenkomst. Als een bij een ui alle misverstanden afpellen.
En hen er van doordringen dat 'ik' niet iets heb, wat zij (nog) niet hebben. Het is de illusie doorprikken dat er iets te halen valt, iets te zoeken valt. Iedereen is al 'Dat'. Dat herkennen is voldoende. Men komt één of -zelden- twee keer en dan is het gezien.