Ik heb deze bijdrage uit augustus even naar voren gehaald vanwege een lopende discussie rond dit thema. Een andere recente discussie is n.a.v. de bijdrage "Het dagelijkse leven en het Zijn. Die kan je via de link onderaan direct oproepen.
Rob
....................................................................................
De kern van het Inzicht is dat 'ik' Bewustzijn ben.De grote waarschuwing is dat dit inzicht nooit het eigendom van de 'ik' als 'persoon' kan zijn.
Ik lees -ook bij Advaitaleraren- dat je na het Inzicht het leven naar je hand kan zetten, immers je bent het Zijn zelf, en het Zijn is alles, dus je kan alles creëren......
Misverstand!
In Bewustzijn doemt een hoofdpersoon op, waarvan 'ik' delen van het lichaam kan zien, het lichaam kan voelen, ruiken & horen. 'Ik' wordt voortdurend begeleid door gedachten en emoties. Dat lichaam verschijnt in een wereld vol andere mensen, die van alles met 'mij' willen. Wat zij met 'mij' doen -lichamelijk of geestelijk- ervaar 'ik' via 'mijn' bewustzijn. 'Mijn' lichaam en al die anderen leven in een wereld die op dezelfde wijze op 'mij' in werkt. Ga 'ik' van uit.....
Dat ik -waar ik het in de eerste regel van de vorige alinea over heb- is dus het Bewustzijn, het Weten dat ik er ben, het Kennen, Aanwezigheid, of hoe je het ook noemen wilt. Wanneer ik zeg: "Ik zie", is het dát Ik wat ik bedoel. In feite is er sprake van Zien. Dat Zien vormt de kern van de centrale beleving van het leven. Als gedachte zet het zich om in de zin "Ik Ben".
Maar.... zeg ik: "Ik ben niets waard", of "Ik ben fantastisch" is dat ziende 'Ik' vergezeld van de resultaten van gedachten, van oordelen, van twijfels. Dan hebben we het niet meer over het zuivere Zien. De persoon, het kleine 'ik' is weer aan het woord.
Het zuivere Zien neemt bovenstaande feiten waar. Dat bemoeit zich ook niet met de inhoud van het Zien. Dat zuivere Zien, is wat wij zijn, en dat is geen persoonlijke eigenschap of persoonlijk bezit. Het kan nooit object van iets anders zijn. Daarom kan een persoon ook nimmer iets zeggen over dat Zien. Of zich de eigenschappen ervan verwerven. Of het gebruiken voor eigen gewin.
Wij kunnen in het moment van Zelfrealisatie alleen beseffen dat wij dat onkenbare Zien zijn, waarin 'ons' lichaam, 'onze' persoon en 'onze' wereld in verschijnen. Het Zijn onttrekt zich aan alle kenmerken van de wereld, zoals alle tegenstellingen, alle tijd, alle ruimte. Het Zijn is niet onderhevig aan zaken als geboorte en dood, als verleden en toekomst, als vreugde en lijden.
Het Zijn ìs gewoon wat wij in essentie zijn, altijd en eeuwig. Buiten tijd en ruimte, altijd Nu. Leven.
Daarna is het zoeken over.
Elk woord daarna, elk concept, elke zoekende of bevestigende impuls in een willekeurige richting, elke twijfel, is dan weer een object van het zien, dus dualiteit.
En die realisatie betekent het einde van onze zoektocht naar wie wij werkelijk zijn. En het betekent het einde van de zelfstandige persoon, die dacht iets te kunnen bereiken of vinden.
p.s.
Dus al die Guru's en leraren die je na de zgn. 'verlichting' (Ja, ooit komt die...) een rijk, probleemloos, glorieus en goddelijk leven beloven, waarbij al jouw wensen worden ingewilligd, kan je maar beter niet geloven. Zij projecteren hun eigen nog bestaande ego-wensen vanuit onvoldoende inzicht in waar het in Advaita om gaat.. Maar ja, ook díe hebben dus ook geen onafhankelijk persoonlijk zelfcentrum...... Alles wordt gezien en gedaan in het kader van het Spel des Levens.
Foto: © This photo is public 'Nightshot' by uwajedi, www.flickr.com
Heb je weleens gehoord van de persoonlijkheidscursus genaamd AVATAR?
BeantwoordenVerwijderenHet schijnt dat je daar voor 2000,-
verlichting kunt bereiken.
Ja, flauwekul natuurlijk. Iedereen is in nondualiteit reeds de Ene. Iedereen is dat Kennende Bewustzijn. Er is geen persoon die Verlichting kan ervaren. De autonome persoon is er niet, blijkt na zelfonderzoek. Dus wordt gezocht naar een ervaring, die dus ook maar een ervaring is hoe mooi ook. Wanneer er echt sprake is van Zelfrealisatie is de persoon doorzien als een object van het Werkelijke Zijn, waarin het Bewustzijn dan gegrondvest is...nee, onzin natuurlijk: bewustzijn is al Bewustzijn.
BeantwoordenVerwijderenDus ga lekker op vakantie voor die 2000 euro.
Het eigenaardige is dat ondanks dat 'einde van die zelfstandige persoon' je toch gewoon doorgaat met de illusie voor waarheid aan te nemen. Je blijft je zorgen maken, je blijft verdriet en vreugde kennen, vrede en onvrede. Het spel gaat gewoon door of jij als persoon dat nu wilt of niet...
BeantwoordenVerwijderenHet vreemde van dit alles is dat ondanks het 'einde van die zelfstandige persoon', je doorgaat met je zorgen te maken, vreugde en verdriet blijft kennen, tegenslag en meeval.
BeantwoordenVerwijderenOndanks het fiasco van het denken gaat het denken ook gewoon door. Het spel wordt gespeeld, of je nu zin hebt om mee te spelen of niet. Toch?
Wanneer de persoon onvindbaar is, is er dus ook niemand die het spel meespeelt. Er is geen 'je'om zich zorgen te maken. De gedachten en gevoelens, waar aan jij de term zorgen maken koppelt, vinden domweg plaats. Ze overkomen je niet, maar je neemt ze enkel waar.
BeantwoordenVerwijderenHet spel is het spel van de Ene, die zich niet via, maar ALS jou manifesteert.
Ik, jij zijn nooit apart van de Bron. Jouw alledaagse bewustzijn is het al. Dus er is geen apart stukje bewustzijn die los kan maken van zijn Bron. Dus ook al geklooi hier maakt ondeelbaar deel uit van het alomvattende Zijn.
Dus er is niemand die zichZelf kan zoeken. Het is totaal Een. God kijkt niet over jouw schouders heen. Je bent het in totaliteit, geheel bezig met het leven van Freddy, hoe banaal en weinig spectaculair dat wellicht ook moge zijn.
Rob
"Jouw alledaagse bewustzijn is het al. Dus er is geen apart stukje bewustzijn die los kan maken van zijn Bron."
BeantwoordenVerwijderenOooh! Dat is de eerste keer dat ik zoiets lees! Dus 'mijn' bewustzijn, datgene wat zich altijd bewust is van alles wat ik doe, denk, voel, hoor, ruik enz... dàt is mijn ware IK, deel van het "grote IK", maar dus sowieso IK?
Ja, het kleine ik bestaat niet. Alleen het denken geeft aan de beleving van het zien een identificatie van een klein ik. Alles is het Grote Ik. Daarom had Ramana het over het Ik-Ik. De Bron heeft weet van zijn bestaan als Ik. De hele natuur is Ik. Zelfs een mug vliegt weg wanneer je er aan komt. "Ik moet maken dat ik weg kom!"
BeantwoordenVerwijderenDus je bent geen deel, maar alles is Dát. Alleen ons denken kan dat (dit is: Eenheid)niet begrijpen, omdat het denken paren van tegenstellingen nodig heeft om te kunnen functioneren.
Om die Eenheid te kunnen realiseren zal je totaal buiten de woorden moeten geraken. Elke vraag bestaat uit woorden, en zal woorden als antwoord oproepen. Maar daar ligt nooit de oplossing.
Daarom zei Christus: Zalig zijn de armen van geest. Want die zijn wat ze zijn en vargen zich niet af wie ze zijn.
Rob
Om er nog even wat dieper op in te gaan.
BeantwoordenVerwijderenKijk goed wat er gebeurt wanneer het denken stil-valt. Wat gebeurt wanneer je even of wat langer niet denkt?? Dan is er alleen aanwezigheid.
Er is dan geen probleem van een klein en groot ik. Er is alleen wat is. Zodra het denken zegt: "Ik zit hier en heb het koud" is er al weer een verhaal gaande. Zodra er "Ik" gezegd wordt is er afscheiding. Het ik staat t.o.v een ander, t.o.v. een buitenwereld. We presteren het zelfs om te zeggen "Ik ben het niet met mijzelf eens" of "Ik hou niet van mij". Zo wordt de werkelijkheid opgedeeld.
Die mug van daar net praat uiteraard niet. Die is. De hele natuur ìs, en is dat zonder woorden. Alleen de mens praat, en heeft woorden nodig en zondert zich daarom af. En het leven gaat gewoon door. Ook zonder die woorden.
Ergo daarom zit het probleem in de woorden, in de gedachten. Die scheiden ons af. Niet de natuur.
Rob
Precies. Ik geloof dat het Krisnamurti was die ooit eens een heel jaar niet gepraat heeft. Er verandert niets, het is best te doen, alles gaat gewoon zijn gangetje.
BeantwoordenVerwijderenToch menen wij dat we o zo veel woorden nodig hebben om iets uitgelegd te krijgen wat niet met woorden te beschrijven valt. Liefde bijvoorbeeld. Hoeveel is daar al niet over gezongen en geschreven?
"Ik hou van jou" zeggen tegen iemand is eigenlijk de meest ideale manier om dualiteit in het leven te roepen niet? Niet moeilijk dat veel relaties stuk lopen...
Is een steen Bewust Zijn?
BeantwoordenVerwijderenGeef er maar eens een trap tegen.... Tegenvraag: "Is het lichaam Bewust Zijn??????"
BeantwoordenVerwijderenZoals kijken niet het kijken kan zien kan bewustzijn zichzelf zien. Bewustzijn=Bewustzijn
Zoals ik elders al heb geschreven zit er niet-iemand, niet-iets achter bewustzijn. Het is zelf het Eerste Beginsel.
Vandaar dat je jouw Zelf nooit kan kennen. Wat je kan inzien dat je in elk geval nooit datgene kan zijn wat object van het zien is.
Rob