Op mijn website Het Chakraplein heb ik op de pagina http://www.chakraplein.nl/leven_en_sterven jaren geleden een stukje geschreven over een plotselinge ervaring tijdens een film in het Omniversum in Den Haag. De kern van de ervaring was dat een plotselinge ‘uitbraak’ van leven in een Australische woestijn na een langdurige regenperiode en het massaal sterven van miljoenen vissen en vogels na de terugkeer van de droogte mij deed zien dat het leven zich collectief uitdrukt in een veelheid van vormen wanneer de omstandigheden daartoe gunstig zijn en dat wanneer die omstandigheden weg zijn, dat massale leven zich weer in zichzelf terugtrekt. Er bestaat helemaal geen individueel sterven.
Alle vormen zijn tijdelijk. Maar het leven –dat ook elke vorm aan stuurt- blijft onveranderlijk aanwezig. Wat ogenschijnlijk dood gaat blijft leven. De vorm is een uitdrukking van het vormloze.
Maar ja, zeg dat maar eens als troost bij het overlijden van een geliefde.
Tijdens een retreat van Eckhart Tolle in Costa Rica een paar jaar geleden kwam Tolle tot zijn eigen verbazing tot het zelfde inzicht van de paradox dat dood in feite het Leven zelf is.
Hij sprak er over dat wij leven in een wereld van vormen. Vormen onderscheiden zich van elkaar door hun ‘anders’ zijn. Groot-klein, kleurig-kleurloos, hard-zacht, goed-slecht etc. Wij als mens (in de combinatie lichaam, denken en emoties) zijn ook een vorm. Maar wat wij werkelijk zijn is het zien, het ervaren van de wereld van vormen. Aangezien het zien niet te zien is en het voelen niet te voelen is wat wij in essentie zijn onvindbaar en onkenbaar. Wij zijn in wezen vormloos. De vormen komen op uit het vormloze en verdwijnen er weer in bij het sterven. In wezen schenkt het leven leven,wat wij kunnen ervaren bij de geboorte van een kind. En bij het einde van de vorm gaat het leven er in weer op in Zich Zelf. Het si in wezen nooit weggeweest en zal ook nooit weggaan.
Het kind komt vanuit het niets. Eerst is er niets en dan ineens loopt er een vrolijk kind door je huis te huppelen. Maar bij het verdwijnen van de vorm verdwijnt de persoon, het karakter ook in het niets. Dat weten wij wanneer wij naast het lichaam van een overledene staan. Er is nog wel een vorm, maar de essentie is onvindbaar.
Deze is weer opgegaan in het Niets. Dat noemen wij dood. Maar in de dood keert terug in Dat wat in essentie Leven is. In wezen is er geen dood. Het is Leven.
"Opkomen uit" en "verdwijnen in" veronderstelt tijd en ruimte. Dat mag zo zijn op het relatieve vlak, maar absoluut is dit niet zo.
BeantwoordenVerwijderen'Iets' kan trouwens niet in 'niets' verschijnen of verdwijnen.
groet,
Freddy
Klopt.
BeantwoordenVerwijderenJa zie, je wel, dat laatste ontbrekende zinnetje had ik er toch bij moeten zetten: "In wezen is er geen komen en gaan. Het Leven is er altijd'.
Nu dus. Vormen vervliegen, maar het Omvattende IS.
Maar zelfs onze zinnen (onzinnen?) veranderen niets aan dat-wat-is.
Saaie boel als je 't mij vraagt: er gebeurt hoegenaamd Niets, nada, zippo, niente! *knipoog*
BeantwoordenVerwijderengroet,
freddy
Ik was vandaag in een ziekenhuis de laatst overlevende broer van mijn 2 jaar geleden overleden vader te bezoeken. Zijn vrouw zit al jaren in een verzorgingshuis wegens alzheimer. Zij weet niets meer. Hij heeft nu een beroerte gehad. Hij weet wie hij is, wat hij hoort, maar hij kan niet antwoorden noch in woord noch geschrift. En onderweg naar huis zat ik tussen 10.000 volkomen knotse auto- en vrachtwagen bestuurders. Zij willen allemaal als eerste thuis zijn om bij de vrouw aan tafel te schuiven waar zij eigenlijk op uitgekeken zijn. Er gebeurde dus van alles vandaag, maar nu is alles al weer weg. Alleen een herinnering. Tot ik donderdag weer dezelfde rit naar het ziekenhuis maak....Althans dat zit in mijn 'denken als plan.
BeantwoordenVerwijderenHet is wel een bewerkelijke droom, dat Niets......
Wat een prachtige zin "Het is wel een bewerkelijke droom, dat Niets......"
BeantwoordenVerwijderenGroets,
René
Ha René!
BeantwoordenVerwijderenen die zin zou Oom Bram nu uitspreken als: "uhnuhh nergwettu ohn ts ppffff"om dan vervolgens hard voluit gvd (het enige woord dat er bij hem duidelijk verstaanbaar en foutloos uit komt)te zeggen uit frustratie dat hij niet zeggen kan wat hij wil....
Groets terug,
Rob
Soms hoef je ook niets te zeggen.
BeantwoordenVerwijderenJouw aanwezigheid is genoeg.
Sterkte,
Ingrid
Ha! Ja..... maar hij vindt dat niet genoeg. Gelukkig is het ziekenhuis zo slim om op deze afdeling het bezoek samen met de patiënt de menukeuze voor de volgende dag te laten invullen. Dat wordt steevast lachen!
BeantwoordenVerwijderenik las een tekst van de Dalai Lama over de verschillende stadia van het doodgaan.
BeantwoordenVerwijderenHet ontging me niet dat de derde fase veel weg heeft van het verblijven in leegte.
De wens om dan ook van deze leegte in het licht te komen is dichtbij.
Dit zal een ervaring zijn die ook mensen bij een bijna-doodervaring
meemaken.
Ingrid
Dag Ingrid, het gaat niet om verblijven in Leegte, maar dat je die Leegte zelf bent. Ander sis er weer iets dat iets ander ervaart. De taal kan alles vedelen wat ondeelbaar is. Dus laat je niet misleiden door al die begrippen, waarmee het Onkenbare toch beschreven wordt. Elk woord ontneemt het zijn 'Wezen' en is nooit wat het IS.
BeantwoordenVerwijderenDus ook die bijna-doodervaring is heel wat anders dan onze Oorspronkelijke Staat. Men kan er over napraten en dat kan niet over die over die Oorspronkelijke Staat, want die ben je en kan je niet kennen....
Rob
Nog even een reactie hierop. in dit geval ging het niet om een begrip wat beschreven was.
BeantwoordenVerwijderenHet was van mij een herkenning beschreven door de Dalai Lama van een
ervaring door mijzelf waardoor ik wat hij als een stadium beschreef van overgaan naar de dood kon herkennen. Na dit Niets ben je dood of je komt terug in bewustzijn en dan weet je, dat voor dit bewustzijn ,iets, niet herkenbaar dus niets is geweest.
In woorden is dit niet uit te leggen. Het gaat om het gevoel wat
voortkomt uit dit NIETS.
Na NIETS ervaar je bewustzijn.
Ingrid
ingrid