.
Dus om voor mijzelf tijd en moeite te besparen plaats ik hier een min of meer standaardantwoord.
"Je denkt dat je alles zelf doet, maar niemand is verantwoordelijk of schuldig want alles wordt gedaan. Jij doet het niet eens, want er is geen onafhankelijk bestaand jij!
Waar het om gaat is te weten dat:
- je niet jouw denken en jouw persoon bent.
- je bent het kennen, het zien van dat alles, en het zien denkt niet, maar ziet het denken.
- je alleen maar Nu leeft. Verleden en toekomst zijn allemaal mind-sets. Herinneringen en verwachtingen, maar nooit het levende Leven van het Nu zelf!
- je bent dus het Nu, en wel alles wat daar Nu in te zien en te ervaren is. Dus niet alleen jouw denken en lichaam, maar de wereld om je heen.
- en wat je bent is vormloos bewustzijn (dat alleen Nu is). Dat vormloos bewustzijn is onkenbaar dus zelf een benaming er van is al teveel. Wij hebben geen idee wat dat is en hoe het werkt. Wij zijn het, maar wij kunnen het niet kennen.
- Zodra er gedachten zijn, overtuigingen zijn is het 'maar' de tijdelijke persoon, die je in werking kan zien.
Steeds maar weer moet je jezelf vragen: "Wie is het die dit denkt?, wie maakt dit mee?, wie is druk?, wie loopt en zit?, wie is bang? etc etc.
Je kan niets loslaten want dat is ook weer de illusie van een 'doen'. Het beperkte 'ik' weet niets van de wereld, het is slechts een gedachte over zichzelf.
Het enige echte is dat-wat-ziet. Het ziet het ik (in de vorm van gedachten, emoties, overtuigingen) maar het heeft geen voorkeuren,. het oordeelt niet.
Het IS er, maar DOET niets. Althans: er valt niets van een werking waar te nemen.
Alles wat gedaan wordt is een product van het denken.
Alles wat je overkomt komt vanuit het Ongekende.
Dus het 'ik' heeft helemaal geen controle, want het is een gevolg van iets anders. Het 'ik' leeft bij gratie van aangeleerde overtuigingen en opgelopen angsten, maar het weet niets over zichzelf en niets over de anderen en niets over de wereld. De zicht op het verleden is beperkt en de toekomst is ongekend. Dus neem de gedachten alleen waar en neem hen niet serieus.
In het gewone leven moet je beslissingen nemen. Neem die beslissingen die goed aanvoelen, die het meest verstandig zijn of die onvermijdelijk zijn. Maar ga er voor en er na niet tijden lang over piekeren.
Blijf aanwezig in het heden, in dit moment. Voel jouw lichaam, voel jouw voeten, kijk om je heen en zie! Voel!
Aanvaard het heden door het te willen zien en ervaren, al is het soms pijnlijk of angstaanjagend.
Loop er niet voor weg, want dan keer je je met de rug toe van wie je werkelijk bent. Hier, waar je nu bent.
Wat later laat je alle gedachten over jou-zelf vallen.
Je bent alleen maar.
Hier
Nu
Dit is en dit ben je, zonder woorden., zonder blauwdruk. Het Grote Mysterie zelf.
Spontaan in het Heden.
Totale Vrijheid dus.......maar het heeft in de meeste gevallen de illusie van een nauw zittend pak van de tijdelijkheid aan."
Het is sowieso zeer paradoxaal en individueel.
BeantwoordenVerwijderenZoek en gij zult vinden klopt en zoek en gij zult niet vinden klopt ook.
Soms kan het nodig zijn voor iemand om zich in allerlei spirituele boeken te verdiepen tot het niet meer nodig is.
Uiteindelijk zit iedereen op de voor hem of haar juiste weg.
Misschien is het ook helemaal niet de bedoeling dat iedereen in die toestand verkeert.
Als je er echt oprecht in bent, kom je er.
En onder "er" dient nergens verstaan te worden.
Op een erg mooie en vredige verwoording van Rob komt een erg mooie en vredige comment van Tom.
BeantwoordenVerwijderenfreddy
Mijn eerste reactie op Tom is spoorloos verdwenen.
BeantwoordenVerwijderenHet zal zijn gegaan over het inzicht dat er niet- iemand (dus niemand) is die verantwoordelijk is voor wat er gebeurt. De aanwezigheid van een 'ik' blijkt louter een gedachte te zijn. Wat zich gewaar is van die gedachte (en alle gebeurtenissen rond die gedachte persoon) is juist dat onkenbare Kennen, dat je alleen maar kan zijn.
Nou ja...alleen maar...hier is men al eeuwen (meest)tevergeefs naar op zoek!!!
Je hoeft dus niet opzoek te gaan, want je bent het al.
Maar wij zijn zo gewend geraakt op uiterlijke zaken, op dingen, te focussen, dat de 'ontvanger' van alle beelden en ervaringen over het hoofd gezien wordt.
Jij bent Dat! En Dat is alles.
(lol)
In theorie ga ik akkoord.
BeantwoordenVerwijderen"Jij bent dat! En Dat is alles."
Maar wie heeft dit in de praktijk gebracht?
Elke irritatie wijst erop dat je je niet realiseert dat je Dat bent.
En wie is er nooit geïrriteerd?
Van wie is die irritatie?
BeantwoordenVerwijderenEn wie of wat merkt die irritatie op in de geïrriteerde?
En wie van de twee is werkelijk (altijd bestaand?), want daar zoeken wij naar.
Ook een zgn. gerealiseerde kan geïrriteerd zijn. Lees er maar de verslagen over Nisargadatta over na....
Zelfrealisatie is niet iets wat extra wordt toegevoegd aan een persoon. Het Zelf realiseert zich in/als het dagelijks bewustzijn van die persoon.
De persoon wordt dus niet heilig en compleet van die realisatie. Hij of zij zal er door veranderen, maar de verschillen zijn spectaculair.
Dat, het Onnoembare is altijd het stille kennen van dit alles. Aangezien het geen eigenschappen heeft zal er dus ook nooit wat aan veranderen, laat staan beëindigen.
Ok ik zie je punt.
BeantwoordenVerwijderenEr kan irritatie zijn maar er is niemand die geïrriteerd is.
Maar als er niemand geïrriteerd is, is er dan nog irritatie?
Het stille kennen van de irritatie doet de irritatie toch oplossen?
Het is niet zo gemakkelijk als je laat uitschijnen. We mogen de kracht van Maya niet onderschatten.
It is very simple but it is not easy.
It is the end of you.
And the you will do anything, to keep itself going.
Like discussing these things everlastingly...
I suppose I am guilty too.
There is nothing to discuss.
Vriendelijke groeten,
Tom
Dag Tom,
BeantwoordenVerwijderenMaya is niet iets wat werkelijk bestaat. Het is een woord wat de mens gebruikt om een 'staat'te beschrijven, die 'onwerkelijk'is. Het woord Maya is dus slechts een label. Een idee. Een naam.
Het enige wat werkelijk bestaat ben jij. Want er is weten dat je er bent, dat je bestaat. Van alles wat je ziet en meemaakt is het hoogst onduidelijk wat dat nu allemaal precies is en waar het vandaan komt.
Alles is ervaarbaar omdat jij er (bewust) bent. En je bent er alleen Nu, op dit moment.
Het Leven is 'eenvoudig' wanneer er overgave is aan het moment.
[Als ik het in het vervolg over jij of je spreek heb ik het niet over jou persoonlijk, maar over de mens als denker.]
Het denken wil weer weten, wil weten hoe het in elkaar steekt, wat er straks gaat gebeuren en wil weten waarom er niet gebeurt wat wij (ons denken) willen.
Er is alleen maar Nu, Heden, de altijd aanwezige bewuste ruimte waar in de dingen zich afspelen.
Daar is wat is. Is er irritatie is er irritatie, is er stilte is er stilte, maar het wordt niet meer met zich meegedragen, want Nu is er al weer wat anders.
De irritatie, het willen weten, het willen sturen, het ongeduld, het zijn allemaal tekenen van niet-aanwezig zijn. Je zit nog steeds in jouw gedachten.
Je accepteert het Nu niet, maar zit nog te broeden over het verleden, of wat je straks zou willen hebben. Allemaal denken dus.
Alleen het consequent kijken naar de gedachten lost de macht van dit denken op.
Nee, het is geen eitje, want de persoon gaat niet over het moment dat het inzicht ten diepste doorbreekt. Laat staan over het moment dat het Zelf zichzelf realiseert.
Maar je kan nu al beseffen dat het Zien de onkenbare en niet te lokaliseren 'kern' van jouw wezen is.
m.v.g.,
Rob