Ik besta.
Daar van ben ik heel zeker. Dit besef kan mij nooit worden afgenomen.
Wij denken dat de gedachte "Ik ben" staat voor wie wij in essentie zijn. Maar waarin verschijnt die gedachte? Wie neemt die gedachte waar?
Er moet dus iets eerder aanwezig zijn dan de gedachte, anders was er geen weten van de gedachte "Ik ben".
Die Eerste Instantie, die tevens de Laatste is, is Aanwezig Bewustzijn. Ik ben er, ik besta, en ik weet -ook zonder gedachten- dat ik besta.
Dit moet wel de voorwaarde van alle bestaan zijn, want zonder deze permanent aanwezige achtergrond zou er geen weten zijn van een 'ik' en een wereld.
Die Eerste Instantie is tevens de Laatste, want dit objectloze Zijn is ontraceerbaar voor ons. Wij zijn in onze essentie geen object, wij zijn dàt dat objecten bevat en waarneemt. Wij bestaan zonder woorden, zonder gedachten. Wanneer er geen woorden en gedachten zijn, is er vol-uit Zijn. Wij vallen niet uit elkaar zonder gedachten.
Zodra er de eerste gedachte "Ik ben" is, is er onmiddelijk een Ander. De wereld buiten mij. De gedachte "Ik ben" is de Zondeval. Daarmee zijn wij afgescheiden geraakt van het Paradijs van onze Natuurlijke Staat. Een Staat zonder denken, zonder afscheiding, zonder af-zonde-ring. Wij vallen uit de Eenheid in Dualiteit, de wereld van verschillen en tegenstellingen.
Hoewel de Natuurlijke Staat immer in ons aanwezig is als louter onze Bewuste Aanwezigheid raken wij al denkend en identificerend met ons 'ik' snel verloren in de wereld van de veranderingen, die naast genot ook veel lijden met zich meebrengt. Wordt het ons teveel, dan wenkt onze Natuurlijke Staat ons terug via het verlangen naar die verloren gegane Oerstaat.
Die terugweg kan alleen maar leiden naar die objectloze, gedachtenloze Oerstaat, die ons werkelijke Wezen is.
dag Rob,
BeantwoordenVerwijderenfijn dat er een weblog is. er zijn eigenlijk (voorlopig)geen vragen. wel noem ik me een zoeker. (dat zal blijken uit volgende zinnen). er wordt gezocht ook al wil ik het niet, omdat ik snap dat het onzin is te zoeken naar iets wat er altijd al is, hier en nu. maar ik wil het natuurlijk altijd Zien, en altijd dat vertrouwen hebben.op zijn beurt zie ik ook daar de onzin van in. verstandelijk kan je het dan wel allemaal inzien en inzien dat dat verstandelijke ook verschijnt in de Stilte en blij zijn om dat alles (want soms komt er een héél eenvoudig soort aanvaarden, wat helemaal niet spectaculair is, dan is er enkel het gevoel dat alles klopt, dat het Waarheid is)toch is er geen garantie dat het zo blijft. plots(na een nachtje slapen of een zware wolk-gedachte) verduisteren gedachten dat vredige gevoel van vertrouwen in die Stilte en lijkt het wel allemaal larie en komt de angst opzetten etc... dat het nooit helemaal gezien zal worden en dat het allemaal zelfhypnose was of iets dergelijks. floep, weg vertrouwen.
beste rob, misschien is dit wél een vraag , zonder vraagteken dan.
groeten steff.
vorige reactie werd niet vermeld bij comments(comments : 0). bij dezer zal het misschien wel lukken.
BeantwoordenVerwijderensteff.
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenWij zijn zo eindeloos gewezen op de Grote Ervaringen, die het bewijs moeten zijn van Verlichting, dat door ons over het hoofd is gezien dat het niet om ervaringen gaat, maar om het ervaren zelf. Dat wat elk moment van je leven al vanzelf aanwezig is en in werking is, al voordat je kon denken en praten. Dat ervaren bèn je dus al, dus er hoeft inderdaad niets gezocht te worden. Het enige wat 'je'kan doen is te doorzien dat het 'ik' of 'mijzelf' louter uit denken bestaat, en dat het 'ik'dus nooit de kern van je wezen kan zijn. Die ware kern is het Kennen, wat op zijn beurt niet gekend kan worden. Dus onze mind kan er niets mee. Dat implodeert bij gebrek aan een hanteerbaar doel. 'Ik', 'je' doen het niet. Wat je kan zien of ervaren kan je nooit zelf zijn. Dus of die ervaringen nu hemels zijn of dat ze uit lijden bestaan, maakt voor het ervaren niet uit.
Dus wacht niet op De Ervaring die je moet bewijzen dat je het snapt. Wanneer je het snapt, kan je er in ontspannen, en de volgende morgen kan je je weer ouderwets druk maken wanneer je de trein gemist heb. Maakt niet uit. Het doorzien van de waarheid zal zijn gevolgen hebben, maar jij gaat er niet over.
Rob
Steff schreef:
BeantwoordenVerwijderenbedankt voor je vorig antwoord. zou je me tevens in het volgende wat duidelijkheid kunnen scheppen?:
de Stilte, de Leegte, de Ongrond, Bewustzijn,... allemaal woorden die naar Dat verwijzen. woorden die verwijzen naar wat we werkelijk zijn. om die reden wordt Dat ook Ware Zelf of Ik genoemd. dat vind ik nu net een moeilijk iets. waarom wordt het Onpersoonlijke ook °Ik° genoemd? we zijn miljoenen jaren gewoon het woord °ik° te gebruiken om de persoonlijkheid, het ego aan te duiden. is het niet zo dat er helemaal geen ik-gevoel is in Dat? Niets, geen gevoel, geen persoon, geen object,... hoe kan je dan zeggen: Dat is wat je BENT! Dat ben IK! ????
groeten steff
Dag Steff,
Jawel, maar de Ongrond, ofwel Ons Wezen heeft weet van 'zijn' bewuste aanwezigheid. Het ìs die Bewuste Aanwezigheid, dat Kennen van er te zijn. In ons denken wordt dat gevoel, of dat weten vertaald als de gedachte "Ik ben..". Het is de kern, de bron van alle leven, en er is voortdurend weten van leven. Anders was er niets. Wanneer geen weten van leven zou zijn, wie zou wat kunnen meemaken?
Je hebt het over het onpersoonijke. Ook jouw persoon wordt gezien door het Kennen. Het persoonlijke kan zichzelf niet zien. Daarvoor moet er iets zijn dat buiten het persoonlijke staat. Er is dan geen denken, en er zijn geen woorden nodig om het besef te hebben van aanwezigheid. Hoewel je niet exact weet wie of wat je bent, je weet donders goed dàt je er bent.
Dat is die ongrond. In woorden van Sri Ramana het Ik van het ik.
Groet,
Rob
dank u, Rob.
BeantwoordenVerwijderenik weet idd donders goed dat ik er ben. altijd is het Ene er, zonder Dat geen persoon, geen wereld.
maar hoe zit het dan in de diepe slaap? is er dan het IK van het(slapende)ik? wordt de afwezigheid van de persoon dan ook Gezien(klinkt wat vreemd hé: afwezigheid Zien) door Dat?
en als je sterft? dan gaat wel degelijk het licht uit? dan is niets meer om te verschijnen in de Ongrond? en wat is dan het verschil met de diepe slaap?
groeten steff.
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenWel, wat verwacht je wanneer je gaat slapen? Dat je weer wakker wordt. Tijdens de slaap blijft er een continuïteit werkzaam. Je vetrouwt daar op. Je weet ook 's ochtends dat je heerlijk geslapen hebt, of juist niet. Er is dus een herinnering aan. En wie hield die herinnering vast. Jij sliep! Intussen klopte je hart door, groeide jouw haar en werd je eten verteerd.
De diepe droomloze slaap is een metafoor voor het Zijn zonder beelden. Eerst zijn we een persoon, daarna doorzien we dat we bewustzijn zijn van de wereld incl. de persoon, en daarna komt er een staat van objectloos Zijn, de Oerstaat, waarin geen wereld is. Wel, ga je niet graag slapen? Mensen worden gek wanneer hen langdurig slaap wordt onthouden. Wij verlangen naar een goede slaap. Zie maar eesn wat er wordt afgeslikt om lekker te kunnen slapen.
Tijdens de droomloze slaap is er een weten zonder woorden en zonder beelden. Weten van er-zijn. Het geheugen kan van deze ervaring niets opslaan, want dat werkt met woorden en beelden. Er is alleen de herinnering van heerlijk geslapen te hebben.
En de dood......bewustzijn blijft, maar wat daar exact gebeurt??? Bij vrijwel elke cliënt van mij komen er herinneringen boven uit vorige levens, zonder dat ik daar op aan stuur. Ik ben bij een aantal sterfgevallen aanwezig geweest of vlak daarna er bij gekomen. Na de lichamelijk dood was er voor alle aanwezigen duidelijk de ervaring dat er een gewijde sfeer rond het lichaam kwam te hangen, tot de dag van crematie of begrafenis toe.
Ik verwacht en wéét dat Bewustzijn zich buiten tijd en ruimte bevindt en altijd (Nu) is.
Dat het niet onderhevig is aan geboorte en dood, want het bevat beiden....
Groet,
Rob