Lijden wordt door veel spirituele leraren gezien als een Poort voor transformatie.
Lijden is meestal een beweging van het ego, van het denken. En daar willen wij het liefst van af. Van zowel het ego als het lijden (die in wezen hetzelfde zijn).
Nu wij weten dat alles een beweging van het Zijn is, moet het Zijn dus ook verbonden zijn met het lijden. Het Zijn zit aan de andere (de gewenste) kant van wat wij voelen. Wij hoeven dus niet in eenzaamheid en machteloos te blijven in ons lijden. Wij kunnen het Zijn in de vorm van zien, ervaren inschakelen om ons lijden te doorzien en dat doen wij door acceptatie van wat is.....
Wat wij kunnen en moeten doen is precies het tegenovergestelde van wat wij gewoonlijk doen als wij pijn, frustratie, angst of eenzaamheid voelen.
Wij keren ons in het vervolg niet af van dat lijden, maar wij keren ons er in volle openheid naar toe. Wij ontvangen het in onze ruimte. Buiten de woorden. Wij laten het lijden, als verschijnsel, wat het dan ook is, volledig toe in gewaarzijn, in aanwezigheid.
Wij kijken, voelen bewust wat wij voelen. Ook wanneer wij nog verzet voelen, laten wij ook dat toe. Alles wat je het liefst zou willen wegstoppen of wegjagen, laat je nu volledig toe in het volle licht van bewustzijn. Belangrijk is om geen labels, geen namen, te hechten aan wat je voelt. Het gaat om puur, onversneden, zien, puur in gevoel toelaten van wat is.
Ik noem dat vaak 'sterven' op mijn (meditatie)stoel. Want wat gebeurt? Het zien, het sensen, het voelen van alle pijn betekent is feite de aanvaarding van wat is. Wij voelen exact wat Nu is. Dit is het. Er is niet anders. Het kan tijdelijk zelfs nog erger worden, heviger. Aanvaard ook dat, want wat zich aandient wordt er alleen maar duidelijker door...
Aanvaarding betekent uit de sprookjes of de nachtmerries stappen. Het is een overgave aan Dat-wat-is. Leven Nu. Niet door wat te doen, maar door alles -zonder doel- toe te laten. En daarmee heeft het ego (welke de oorzaak is van alle lijden) geen munitie meer om zichzelf in stand te houden en te versterken.
Het afgewezene, de pijn, wordt bij acceptatie -door simpel alles toe te laten -vanzelf iets anders. Het ontpopt zich plotseling (of geleidelijk) als pure levensenergie, als Tegenwoordigheid. Plak er ook nu geen labels aan. Voel! Het Zijn wat aan de andere pool van het lijden zat openbaart zich als het Moment Nu, als de levende ruimte waarin alle verschijnselen een plek krijgen.
En door deze overgave door en van jou val je samen met het Leven zoals het is, en kan het Leven bij jou komen en van zelf doen waar jij altijd zo naar verlangd hebt.
Aanvullende aantekeningen
- toelaten betekent toelaten. Dus formuleer er geen doelen bij, want dan ben je onmiddellijk weer vanuit het duale ego bezig.
- sommigen zullen veel en veel meer te behappen hebben dan anderen. Niet alleen zit er dan méér om te verwerken of in te zien, maar veel van het lijden is van onpersoonlijke aard. Je hebt dan als taak een deel van het collectieve lijden van de mensheid mee te nemen.
- sommige mensen hebben als lot veel te moeten lijden en tegenslagen te verwerken. Dan helpt dit toelaten niet zonder meer.
ja Rob,
BeantwoordenVerwijderenhet leven kan soms verrassend zijn, zoals je tekst over de transformatie van het lijden. ik kon je evengoed een mailtje hebben gestuurd om te vragen hoe ik uit die hel vandaan kom waar ik steeds opnieuw in beland. het is niet nodig geweest dus, want dit zou je antwoord zijn geweest. het deed me terugdenken aan J.Krishnamurti met wie de zoektocht begon.(intussen al een hele tijd geleden). ik verslond al zijn boeken en bekeek alle video's die er te vinden waren. enkel die van hem, geen enkele andere leraar was betrouwbaar voor mij in die tijd. dat had ik ook aan hem te danken. daarna kwamen vele anderen, boeken en jawel, zelfs bijeenkomsten.
maar een persoon, een ego leert natuurlijk niet. er is nog steeds lijden, diep lijden. maar ook soms vreugde, diepe vreugde. mensen die nooit van advaita gehoord hebben kennen even grote dieptes en hoogtepunten. maar zoals je zegt, de een al meer dan de ander.
het gebeurt wel eens dat de storm gaat liggen als de hele boel aanvaard wordt. meestal als het zo erg met me gesteld is dat er geen ontsnappen meer mogelijk is! als advaita, bewustzijn, al dan niet zoeken, bla bla bla... niet meer van doen is, maar ook daar heb 'ik' niks mee te maken. m.a.w daar kan ik niks voor doen of laten.
so???
als de storm niet gaat liggen en de hel blijft bestaan en zelfs de pijn van anderen gedragen moet worden, na al dat 'zoeken' of 'zuipen' tja... dan is dat een he(e)l moeilijk lot.
ik heb zoiets van: "let's blow the hole thing up"
interpreteer het zoals je wil, beste Rob, toch nog steeds bedank ik Bewustzijn voor mensen als jij en momenten als deze.
lieve groet, steff, (van een hele tijd geleden. remember?)
Het toelaten in dat wat is - is de overgave in Liefde - al wat is..
BeantwoordenVerwijderenHet Ego(geest)kent de tegenstellingen van het Leven en ervaart, Vreugde prettiger als Pijn en Ellende, dus wilt het liever Vreugde en Blijdschap (begrijpelijk van het Ego)het gaat erom dat je het Ego (gewoon laat), het denken wat komt en gaat ,je er niet mee identificeren is de acceptatie -dus eigenlijk doe je Niets,doordat je het gewoon laat gebeuren ,Hecht je er niet aan - en Zie hoe het Leven loopt en dat is , op den duur ga je het inzien hoe je je aan het Leven had vast geklampt door Angst en onwetendheid..
Zodra je het Door hebt en er geen Energie meer aan Geeft (gedachten)Ben je Los en Vrij in Dat Wat is..
Ik ben..
In Liefde
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenEen mooie bron vind ik Jan van Delden. In zijn laatste boek (met 4 uur aan dvd opname van zijn Stoelenverhaal)heeft hij het weer over de 102 Jantjes, die hij zelfs na zijn zelfrealisatie één voor één moest opruimen. Terwijl het grote inzicht was dat er helemaal geen Jantje was!
Maar dat is uiteraard zijn verhaal. Na zelfrealisatie blijft het denken wegen zoeken om de macht te herpakken. Daar moet dus erg goed naar gekeken worden.
En jij doet het zelf niet. Het doet allemaal zichzelf. Alleen Jij kijkt toe. Dat is wat wij ons steeds weer moeten realiseren door steeds maar weer te realiseren dat er steeds dat bewustzijn is. Dat is de start en het einde van dit Grote Verhaal dat leven heet.
Wil je er met meer humor naar kijken dan is mijn advies de India Retreat van Eckhart Tolle te bekijken. 6 dvd's, waar de belangrijkste inzichten aan bod komen, en de meeste misverstanden.
Dag Anoniem, (L) neem ik aan....
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is zo, maar dan ben je al bevrijd. Daarvoor moet eerst dit inzicht van het 'kunnen loslaten' (dus niets doen) ingezien, geaccepteerd en werkelijkheid worden. En in die periode zal er toch een initiatief genomen moeten worden om er wat aan te gaan doen om te leren niets te doen.
Alles op het spirituele pad is een paradox. Ook dit!
Maar je weet er alles van, weet ik.
Vroeger dacht je dat je vanalles was en zou worden en moest doen en zou bereiken.
BeantwoordenVerwijderenDan denk je dat je vanalles niet bent en niet moet worden en niet moet bereiken.
Het verhaal gaat in feite op dezelfde manier verder, enkel de plot verschilt.
Dag Freddy,
BeantwoordenVerwijderenJa, om thuis te kunnen komen, moet je eerst van huis weg gaan en dan daar ergens te verdwalen.....
En dat terwijl het gezochte al die tijd al aanwezig is.
Het Spel van Leelah
Dag Rob,
BeantwoordenVerwijderenof het verhaal van De Verloren Zoon, om 'dichter' bij huis te blijven.
ja Rob,
BeantwoordenVerwijderenik ken Jan. 6 jaar geleden was ik op een bijeenkomst in Brugge. tijdens de pauze kon je in een bos rondwandelen. ik liep alleen door het bos en plots kruisten we elkaars pad. dan hebben we wat gepraat. ik kreeg zijn persoonlijk mailadres en we hebben regelmatig gemaild. in september 1996 schreef ik me in om naar een 'stilte' week te gaan in het zuiden van Frankrijk. de dag voor ik ging vertrekken is mijn wagen 'letterlijk' in brand opgegaan. nu kan ik er enkel nog om lachen. ben er dus nooit geraakt en heb hem intussen ook niet meer gezien of gemaild. hij heeft ook nooit geweten waarom ik niet aanwezig was.
Tolle spreekt engels hé, ik ook, maar er ontgaan mij teveel woorden om echt goed mee te kunnen. das steeds mijn handicap.
trouwens alle 'woorden' zeggen me zo weinig nog. terecht zeg je tegen anoniem: "maar je weet er alles van,weet ik".
mooiste voorbeeld daarvan -en ik wil hierbij niet beledigend zijn tegen anoniem, want misschien heeft hij/zij het wel tenvolle begrepen, maar dan kan ik dus niet beledigend overkomen, dus dat probleem is dan ook van de baan- is te vinden op het forum dat Jan Kersschot heeft gestart. wat een boel vol onzinnige discussies over advaita. Jan Kersschot is de enige die je nooit meer te zien krijgt. hij laat de kippen blijkbaar maar wat kakelen en opscheppen met hun kennis over advaita.
het valt me op hoe de laatste tijd mensen op forums, en weblogs, maar ook steeds meer in bijeenkomsten wat komen zeggen over wat ze 'weten'. als je er niets van zou afweten zou je denken dat ze het allemaal gezien hebben. maar wat zouden ze daar dan nog gaan zoeken?
advaita is precies de nieuwe new age geworden.
wat mezelf betreft, ik lees bijna niks meer, ik ga niet meer naar satsang, tenzij misschien als satsang hier naartoe zou komen. ik heb geen vragen meer en er zijn geen antwoorden. maar er is nog steeds die identificatie met lichaam en geest, vandaar dus ook dat diepe lijden. moet ik nu enkel afwachten en hopen dat ook dat aanvaard wordt?
groet steff.
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenJa!
Wij hebben het hier over iets dat 'ons' doet en niet omgekeerd. Uiteindelijk kom je ook via Advaita bij het punt waar Christus op uit kwam: "Heer hier sta ik met lege handen.....Niet mijn wil maar Uw wil geschiedde." Of woorden van gelijke strekking.
In die zin was de bijdrage van Anoniem (hoevaak moet ik nu nog vagen of men zo beleefd wil zijn zijn of haar naam ff onder de bijdrage te zetten)wel toepasselijk. Er is geen 'ik' wat dan maar ook op dit gebied kan afdwingen. Het feit dat je al zo lang belangstelling voor deze materie hebt, geeft al aan dat je van binnen uit in deze richting wordt gestuurd. Ontwaken kan in een moment of gedurende jaren en jaren. Het komt dan aan op vertrouwen.
hadie Freddy,
BeantwoordenVerwijderennog een verassend toeval; ik bekeek zopas je gebruikersprofiel en zag dat je in gent woont. ik ook!
steff.
Dag rob en steff
BeantwoordenVerwijderenHet Lijden is er omdat je(denkt)dat je je ermee identificeerd !alleen- dat is ook weer schijn ,want als je Ziet - hoe het denken komt en gaat is er nauwelijks identificatie mogelijk!
Het lijkt!! dat je ermee identificeerd omdat je niet anders gewent bent om met het denken dat continu aanwezig is..
Net als de Aanwezigheid Zelf. Het Zelf..
Het denken het denken laten - net zoals de Aanwezigheid is...
In Liefde
Loes
Hello everybody (zeg ik dan maar, dan heb ik jullie allemaal gedag gezegd),
BeantwoordenVerwijderenhet is geen kwestie 'je' te verlossen van het 'lijden'.
Er is immers geen verlossing, geen lijden, geen wie of wat dan ook.
Ware bevrijding houdt immers vanzelf in dat er geen bevrijding van het leven mogelijk (laat staan nodig)is omdat er niets anders is dan dat.
Rob,
BeantwoordenVerwijderenals er vertrouwen is, is het oké idd. maar daar zit het hem net. als er na 16 jaar met deze materie bezig zijn (welliswaar niet steeds zo intensief, omdat er heel veel gedronken werd in periodes en dan was er de zorgeloze drinker en aldus geen zorgen en dus ook niet echt zoeken. want wanneer gaat iemand op zoek? toch steeds als hij iets mist? iets tekort komt? lijdt?) nog bij momenten geen vertrouwen is dan, ja dan...
en nu moet ik weer weer denken aan Jan van Delden die me tijdens onze ontmoeting in dat bos zei dat hij het jammer vond dat er zoveel van zijn vrienden waren die het 'opgaven'. dat zei hij echt zo.
bij momenten was 'steff' zo iemand. gewoon leven en er niet meer mee bezig zijn, dan blijft de identificatie met lichaam en geest natuurlijk bestaan.
en dan verschijnt er het berichtje van Loes en dan kan ik enkel zeggen , zo is het Loes, dat weet ik allemaal wel. help! wie begrijpt wat ik zeggen wil?
steff.
ha, dus Loes is de anonieme!
BeantwoordenVerwijderentrouwens ik ben het niet helemaal met je eens Loes. want 'ik' kan niet denken. er wordt gedacht dat 'ik' denk.
het is allemaal maar gepraat, het beleven blijft uit! en iedereen doet hier maar een beetje alsof hij verlicht is.
steff
Steff,
BeantwoordenVerwijderenWat er m.i. bij jou aan de hand is, is dat je (of iets als jij) nog steeds een verschil ervaart tussen wat-het-nu-is en wat -het-eindelijk-eens-een-keer-zou-moeten-zijn.
Dàt is lijden! Want daarmee los je het nooit op! Acceptatie van Nu is de enige weg. Hoe dat Nu er ook uit ziet of aanvoelt. Elk afwijzen van de huidige toestand, elk weg willen lopen versterkt alleen maar de persoon die zijn lot afwijst.
Daarmee blijven tijd en ruimte, dus dualiteit, krachtig in het zadel. Op elk stukje winst volgt automatisch een stukje verlies. Dat is een wet.
Die verschilservaring is ooit door Saswitha mooi beschreven. Dat gevoel van tekort zet aan tot het zoeken. Maar kan ook direct leiden tot de ontdekking dat je bewustzijn zelf bent, dat toeziet op dit ogenschijnlijke conflict tussen een niet bestaande persoon en zijn niet bestaande afgewezen werkelijkheid.
De enige oplossing is goed kijken. Alles over te geven aan Zien (het Zijn). Wat gebeurt er exact, wat voel ik, wat wil ik en dan uiteindelijk zich te realiseren; "Wie is het die hier mee bezig is?
En die vraag kan de persoon nooit beantwoorden. Dus ook het denken niet.
De vraag "Wie ben ik en wie overkomt dit?" is de beroemde vraag die tot volledige overgave leidt.
Want er is nooit een antwoord in woorden of in de vorm van een gevonden 'vorm/verschijnsel'.
Dus wat Freddy zegt is dus helemaal waar. Maar dat is alleen waar vanuit het perspectief van de Ene. Dan is er niemand die ook maar iets beleeft!
Dus dat totale niet-doen is er, wanneer er niemand meer is om wat dan ook te (willen) doen.
Rob
idd Rob,
BeantwoordenVerwijderenpitbull steff.
'als God het huis niet bouwt, vergeefs is het werk van de arbeid!
maar begrijp je dat ik geen vertrouwen kan hebben in mensen die niet ontwaakt zijn en het toch zo mooi en zelfs juist kunnen zeggen? die geven je dan advies, tot hun eigen achtertuin in brand staat.
daaaag
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenJa, dat begrijp ik.
Maar gezien dat daaag er is m.i. sprake van een misverstaan.
Ik had het niet over vertrouwen in leraren of would-be-leraren, maar in vertrouwen in het Leven zelf. Dat je uiteindelijk daar komt waar je moet wezen.
Waar het hier op deze Blog om gaat is steeds weer dat de ogenschijnlijk persoon tot op zeker moment wat kan bereiken op het gebied van inzicht.
Tot het inzicht er is dat er geen autonoom levende persoon bestaat, maar dat je het zien er van bent.
'Sailor' Bob Adamson noemt dit punt 'The Understanding". Daarna ben je klaar!
Daarna is er n.l. niemand meer, geen persoon meer, die nog wat kan doen. Er is weten wat het Zien is (Zien=Zijn=jouw ware Jij), maar het Zien is nooit en te nimmer kenbaar. En er is weten dat het Object Persoon zichzelf nooit kan aansturen.
De persoon is klaar, afgedaan, want door-zien.
Je weet dat je altijd Nu bent, de totale beleving van het moment. Maar zelfs een woord is daarna al te veel, want het is weer het object dat spreekt en een woord wat kenbaar is.
Sailor Bob hecht verder weinig waarde aan alle verlichtingsverhalen. Dat zijn ook maar tijdelijke ervaringen van een Niemand. "Lucky for them" zei hij letterlijk. Want wie zou er prat kunnen gaan op de revenuen van verlichting? Dat wat ons alles is? Dan is er toch weer een persoon aan het woord. Althans, dat wordt waargenomen.
Het enige wat je werkelijk bent en nooit anders kan zijn is de bewuste aanwezigheid Nu. Daar kan niets bij en daar kan niets af. Daar valt niets aan te vergroten of te verdiepen. Puur onkenbare Aanwezigheid.
Daarmee zijn alle sprookjes en sprookjesvertellers doorzien, dacht ik zo.......
nee hoor,
BeantwoordenVerwijderengeen misverstand, gewoon omdat ik ermee door kon zei ik zomaar daaaag en vergat mijn naam onderaan te schrijven.
groet steff.
ach ja, nu zaai ik de verwarring, ik dacht dat je aangezien dat daaag dacht dat het niet 'steff' was die dat neerschreef maar iemand anders. te vlug gelezen en te vlug willen rechtzetten.
BeantwoordenVerwijderenik weet dat je het niet had over vertrouwen in leraren, maar wel over vertrouwen in het Leven zelf.
ik bedoelde vertrouwen in de mensen die op deze blog schrijven.
steff
Dag Steff,
BeantwoordenVerwijderenJa, nu is het mij weer duidelijk.
Ja, wat de deelnemers betreft hier:
Eindeloze discussies zoals bij Jan Kersschot zijn hier eigenlijk niet geweest.
Het scheelt wanneer er geen boek geschreven is....
En wanneer er anoniemen zijn die zich dwangmatig op andere deelnemers storten kap ik dat af. Dan is het advies dat ze hun mailadres maar door geven of beginnen hun eigen Blog.
Met groet!
Rob
ik wou nog een foutje rechtzetten omdat het de lezer zou kunnen verwarren. toen ik zopas alle gesprekken van deze dag nog eens doornam zag ik dat ik me ernstig vergist heb van datum toen ik schreef dat ik naar een 'stilte' week van Jan van Delden zou gaan (zie 3:29 pm). ik schreef: -god weet waarom- in '1996' dat moet zijn '2006' natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderengroeten steff.
Dat was dan een schrikkeldecennium....:)
BeantwoordenVerwijderenLijden toelaten zoals rob stelt..
BeantwoordenVerwijderenToelaten tot de ruimte in je zelf.
Maar dan moet je die ruimte in jezelf wel eerst scheppen.[Volgens mij kan daar meditatie voor zorgen.]
Maar wie( wie niet ?) gehecht is aan het aardse bestaan wil/kan die ruimte maken voor het lijden? 'Nee, dat wil ik niet: ik wil succes en liefde'
Zelf lijd ik net als steff aan de niet ontwaakte mens.Word er afgesneden van. Zal ook wel de bedoeling zijn. Nu maar gauw verlicht raken dan is dat leed ook over.
gr. jan de fries
Dag Jan,
BeantwoordenVerwijderenJe hoeft het lijden niet op te zoeken. Dat komt vanzelf wel, en dan is het zaak wat je dan voelt (of denkt) volkomen bewust te zien en te ervaren. Er is bewust zien van wat op dat moment is. Je voelt eerst als basis jouw innerlijk lichaam en vandaar ga je naar het voelen toe van wat je als lijden ervaart. Benoem het dan niet meer!
Neem louter waar. Maar blijf aanwezig, ga niet helemaal op in de ervaring. Die ervaring wordt immers gezien tegen de achtergrond van bewustzijn, van ruimte (wat het zelfde is)
Die ruimte komt vanzelf, wanneer je kijkt en ervaart. Ontwaken betekent in feite heel eenvoudig uit het denken stappen en dan zien, ervaren, ruiken, horen.....en dan beseffen dat jij in essentie dat altijd aanwezige onpersoonlijke en onkenbare Zien bent, bewustzijn.
Bewustzijn dat er altijd al is, je hoeft er niets voor te doen. HET IS WAT JE BENT! Daarom is het in feite krankzinnig om er naar te gaan zoeken. Want het enige waarmee je kan zoeken is Bewustzijn zelf.
En laat je niets wijs maken door al diegenen die je eeuwig geluk en zaligheid beloven na 'Verlichting'. Er bestaat geen verlichting, het is geen beweging, er ligt geen pakketje klaar. Je kan het niet ervaren! Zelfrealisatie is de realisatie van het Zelf (in jou) van zijn eigen aanwezigheid Hier en Nu.
Het heeft in wezen niets met Jan, of Rob of Steff te maken. De vorm is alleen een (tijdelijk)hulpmiddel bij de zelfrealisatie.