Voor op een verjaardagsfeest: Er is alleen Leegte

V

Het grote inzicht van Advaita is dat je niet bent wat je ziet. Wat je van jezelf ervaart zijn gedachten, gevoelens, emoties, verlangens en alles wat met het kwetsbare lichaam te maken heeft.

Dat alles wordt moeiteloos (in de zin dat de persoon er geen enkele inspanning voor hoeft en kan doen) gezien of ervaren. En wanneer je gaat kijken naar datgene wat ziet, vind je steeds subtielere verschijnselen, maar nog steeds is er dat Zien, wat op zijn beurt nooit kan worden waargenomen. Je blijkt niet in jezelf te kunnen terugkijken.

Wanneer je -al is het maar heel even- alle gedachten en beelden kan laten vallen, wat blijft er dan over?

Zonder gedachten, zonder begrippen, kan er niets benoemd worden. Probeer het maar. Er is woordeloos 'Weten van Zijn'. Je weet -zonder enige twijfel- dat je bent, dat je bestaat. Alleen is er geen 'je' die bestaat. Het subject is onvindbaar. En zodra 'je' iets meent te weten, zijn er weer woorden, gedachten, beelden en is er weer dat te observeren imaginaire 'ik' dat meent dat het aan het roer staat van dat-wat-ziet.

Er is alleen zien, en niemand die ziet.

Er is alleen Bestaan, of liever Kennen, Weten van bestaan. Het lijkt op een stille ruimte, waarin alles verschijnt. Maar ook stilte en ruimte zijn weer begrippen.

Er is moeiteloos Bewust-Zijn. Je hoeft er niets voor te doen. Je kan er niet in en je kan er niet uit. Je bent het voordat er gedachten zijn. Je bent het voordat er het -foutieve- idee ontstaat dat je een 'iemand' bent. Die 'iemand' verschijnt in jouw zien. Het is een onderdeel van al het waargenomene.

Je bent geen 'iemand', je bent die woordeloze, identiteitsloze, totaal onvindbare en onkenbare Aanwezigheid. Naarmate je consequent steeds maar blijft kijken waar jouw wezenlijke kern is, verandert een theorie in 'weten.'

Je weet dat je bent, maar je weet nooit wie of wat je bent, anders dan deze Tegenwoordigheid.

Dat 'weten' is niet onderhandelbaar (dus begin er maar niet over op een verjaardag....), je wéét dat. Het is geen geloof, maar het klink- en klare eindpunt van zelfonderzoek. Je blijkt geen ding te zijn, geen mens. Je bent de onvindbare voorwaarde voor het kennen van de wereld. Dat waarin alles verschijnt. Onveranderlijk en niet te bedreigen.

Je bent het Absolute Einde van alle zoeken.

En wanneer de mens in jouw zien verdwijnt, verdwijnt ook zijn wereld en is er alleen Zijn, welke geen bewustzijn van zichzelf heeft.

De Absolute Staat, Eén en geen-twee.

Het absolute mysterie.


Foto: Heksenbal, © Harry van de Tuin