Ik krijg al een poosje ook vragen of ik met The Secret werk.
Nee dus.
Ik citeer even een stukje uit het Algemeen Dagblad van 7 september van de hand van Jacquelien Nienhuis over de immense belangstelling voor The Secret.
“De Wet van de Aantrekkingskracht, waarop The Secret zich baseert, is een machtig instrument in de queeste naar geluk, zegt gespreksleider Paul Goldberg. Hij heeft er al een paar knappe staaltjes van gezien. ,,Ik heb mensen zien genezen van ernstige en zelfs dodelijke ziekten en cursisten die blut waren miljonair zien worden.’’ Goldberg, artiestennaam PaulG, geeft al jaren workshops over de Wet van de Aantrekkingskracht. Hij had naar eigen zeggen een topbaan in de New Yorkse vastgoedwereld voor hij besloot zich op spirituele zaken te richten. ,,Eerst kwamen we bijeen in kleine groepjes. Maar sinds een uitzending van Oprah Winfrey over The Secret blijft de telefoon rinkelen. Mensen uit alle lagen van de bevolking melden zich aan.’’
Hij is niet verbaasd dat The Secret juist nu de wereld verovert. ,,We zijn aangekomen in het tijdperk van Aquarius en staan dus open voor het spirituele. En 11 september fungeerde ook als alarmklok. Velen gingen op zoek naar de zin van hun bestaan. Toen The Secret kwam, viel het kwartje: Oh, dus zo kan ik gelukkig worden.’’
The Secret zegt: ‘Wie positief denkt en zich focust op wat hij of zij echt wil, zal dat uiteindelijk ook ontvangen. Dus positivo’s die de baan van hun dromen najagen, krijgen hem ook. Maar zwartkijkers kunnen er op wachten dat er ellende op hun pad komt.’
Ja, ja. Straf voor de zonde….. Het is een onthullend citaat, een beetje vergelijkbaar met de hel en verdoemenis die je soms wordt beloofd wanneer je een spiritueel georiënteerde e-mail niet wil doorsturen naar jouw familie en vrienden. Tsja, wanneer wij niet braaf luisteren volgt er dus ongeluk volgens The Secret. Eigen schuld. Gaan we dan weer terug naar de bedreiging met een straffende God uit het Oude Testament?
Zijn dit spirituele standpunten???? Hebben, hebben, hebben, met toestemming en actieve steun van het Hogere? Wij weten waartoe zo'n verknipte vorm van denken kan leiden. Gott Sei Mit Uns stond op de koppels van de Duitse soldaten gedurende de Tweede Wereldoorlog. Had Hij de rest van de mensheid in de steek gelaten??
The Secret is weer de zoveelste loot aan de stam van het Positieve Denken. Dominee Peale zei ooit "Samen met God ben ik altijd in de meerderheid". Ja en dan stromen de gelukzaligheden uiteraard moeiteloos naar je toe. Of niet?
Vanuit het standpunt van Advaita of Zen is dit allemaal onzin. Het is een deel van het duale Spel dat kennelijk gespeeld wordt. De één heeft geluk en de ander ongeluk, ongeacht de persoonlijke inzet. De bedenkers van dit soort bewegingen zijn degenen die er per definitie zeer wel bij varen. En is de hype verdwenen wordt er wel weer wat nieuws bedacht op basis van een oud thema.
Maar in plaats van je te verlekkeren met de cadeaus die het positieve denken je belooft, is het m.i. verstandiger te kijken wie je nu in feite bent. Wie is die één die geluk heeft en wie is die ander die pech (die dus niet naar de Boodschap wilde luisteren) heeft?
En wat je dan uiteindelijk vindt, is dat er geen onafhankelijk ‘ik’ is, dat de show opvoert. Er is geen eigenstandig persoon die besluit om positief te worden of depressief, om succesvol te worden of een ‘loser’ te blijven. Wie besluit?? Alle ervaringen zijn bewegingen, objecten, in bewustzijn en dat geldt ook voor de zgn. ervaarders van die ervaringen. De ervaarder blijkt ook een object van ervaren. Alleen het ervaren, het kennen, het zien blijkt onkenbaar. Alles en iedereen is het onkenbare bewustzijn dat zich uitdrukt als jou. Niet via jou, want er is geen autonoom jou te bekennen.
Dus wees niet teleurgesteld, want er is niemand die teleurgesteld kan zijn.
Dat dat zelfstandig denkend object zijn eigen lotsbestemming kan bepalen is het gevolg van de eerste gedachte een individu te zijn. Deze wereld van nietszeggende gedachten kan natuurlijk iedere gewenste vorm aannemen en de waarneming van de vorm is reëel als de interperatie ervan dezelfde weg gaat. Dit gedoe bouwt alleen maar verder aan het geweld dat je is aangedaan een zelfstandig denkend object te moeten zijn. De werking is ook nog eens volledig uit zijn verband gerukt, verkrijgen heeft slechts ten doel inzichtelijk te maken niks nodig te hebben.
BeantwoordenVerwijderenRené
Ja, zo is het. Je hebt ooit de vraag opgeworpen waarom ik mij druk maakte om dit soort zaken, wanneer alles tot de werking van het Ene behoort.
BeantwoordenVerwijderenHet mysterie is natuurlijk dat Eenheid in manifestatie zijn eigen problemen schept door onwetendheid te laten bestaan. Het lijkt wel een Nintendo-game, welke bedoeld is om onoplosbaar te zijn.
Want het waargenomene (de denker, de persoon)kan nooit waar nemen. Hij wordt waargenomen door wat wij werkelijk zijn. Dat moet dan ook de enig werkelijke oplossing zijn. Het Onkenbare zegt niets, de persoon weet niets. Je kan alleen maar zijn. Elke poging tot begrijpen doet je weer als een pinball-bal in de duale flipperkast belanden. Bont en blauw beland je uiteindelijk weer in het verzamelbakje.
Het denken moet wel de dader zijn. Dat schept verschijnselen en schept voorkeuren en afwijzingen en schept het ik waar wij zo trots op zijn.
Wanneer je accuut stopt met denken of nalaat er enige aandacht aan te geven, gebeurt er iets! Er is dan alleen dat-wat-er-is, louter aanwezigheid. Geen hier of daar (want dat zijn weer gedachten), geen goed of fout (idem). Just being.
Dus 'niet denken' en 'gewoon maar aanwezig zijn' luidt dus het devies. Ons zien is al het Zijn.
Klaar is Kees.
Als ik me afvroeg waar je je druk over maakt liet jij telkenmale weten dat niet te doen. Het is simpel de werking van dat wat plaatsvindt blijkt. Het lost niet op door er een naam of betekenis aan te geven en de vrede dat god dat weet is vals en misleidend. Aan gewaarzijn ontrekt zich niks en het heeft niet de eigenschap vast te houden. Het onaanwijsbare kan dientengevolge zeker geen vaste plaats krijgen indien het niet met een zekere regelmaat zou worden bevestigd.
BeantwoordenVerwijderenRené
Ik ontving gisteren weer een niet ondertekende anonieme reactie. In principe plaats ik deze niet. Dan moet ik maar raden wie er reageert en vanuit wat? Dus graag de volgende keer een naam er onder. Ik kan wel raden wie er deze keer reageerde, maar ja, stel dat ik er naast zit…..
BeantwoordenVerwijderenWat gezegd werd was het volgende: “Rob, als de wereld van het relatieve niet bestaat waarom reageer je en oordeel je dan vanuit het relatieve?”.
Ik heb nooit gezegd dat die relatieve (duale) wereld niet bestaat, maar dat die wereld geen eigenstandige werkelijkheid heeft zonder het alomvattende (nonduale) Zijn. Wanneer je je werkelijke aard wil begrijpen, moet je het veranderlijke leren doorzien. Er is geen andere weg. Ik heb het hier op deze Blog al meer dan 100 keer uitgelegd. Soms wordt die tegenstelling vergroot om maar te laten zien, dat de wereld (inclusief de combinatie lichaam, denken, voelen) niet jouw wezen is. Wanneer er geen bewustzijn is, is er geen (weten van een) persoon. Je bent omdat je weet dat je bent en omdat de jouw dragende & voedende wereld er is. Dus wanneer er een grote vrachtauto op je af stormt is het handig om er voor weg te springen. Je weet maar nooit, tenslotte… Ook al is alles ‘slechts’ ervaren, wanneer je de kans krijgt zou ik die ervaring maar vermijden.
Nondualiteit is onkenbaar omdat het geen tijd en ruimte kent. Het maakt geen deel uit van de wereld. Het reageert niet! Het heeft geen eigenschappen in de wereld van het relatieve. Het onttrekt zich aan alle waarneming. Het vuur kan het niet verbranden, het zwaard kan het niet klieven etc etc. Maar er is continu waarnemen. Het is er en het is er niet. Het Zijn is Nu Een met het relatieve, zoals het filmdoek tijdens de projectie van de film één is met de film. Het relatieve kan slechts bestaan dankzij het filmdoek. Het Zijn is altijd, de film verandert constant. Geen moment is het zelfde. Wat nu gebeurt, realiseren wij ons een moment later en wanneer wij het moment benoemd hebben is dat moment al weer verleden, een herinnering met een verhaaltje van het denken. Alles is inmiddels al weer nieuw en tegelijkertijd voor ons al weer oud. “Alles stroomt” zeiden de Grieken, behalve het Zijn, dat alle beweging bevat. Zie het als de ruimte waarin alles plaats vindt.
De relatieve wereld staat geen moment stil. Nu is dan ook geen bevroren tijdstip. Nu is de waarneming, de realisatie.
Zoals René al schreef “Aan gewaarzijn ontrekt zich niks en het heeft niet de eigenschap vast te houden. Het onaanwijsbare kan dientengevolge zeker geen vaste plaats krijgen indien het niet met een zekere regelmaat zou worden bevestigd.”
Zo is het. Het relatieve is er omdat er beweging is, omdat er bewustzijn is van die beweging en kennelijk is dat er allemaal om de ‘niet aanwezige aanwezigheid’ van het Onkenbare te realiseren. Zelfrealisatie van het Onbeperkte via het beperkte.
Maar aangezien het Onbeperkte onkenbaar is, is ook de werking er van niet kenbaar. Wij kunnen als denkende ‘waargenomene’ alleen maar speculeren over het wat en hoe van het Onkenbare.
De wereld van het relatieve is er. Nu, hier. Alleen Nu, Hier. De rest is denken, herinnering of verwachting. Geen moment hetzelfde en alleen bestaanbaar via het bewust zijn er van.
Daarom kan ik als persoon, als denker, als het relatieve, uitsluitend reageren vanuit het relatieve, bij gratie van het Onkenbare. Ik kan alleen maar reageren als relatief wezen, via relatieve instrumenten als denken en voelen. En er is in feite geen zelfstandig ‘ik’ dat dit allemaal doet.
Het wordt allemaal gedaan.
Het niet-relatieve is pure alomvattende en onkenbare stilte. Dat zwijgt voor eeuwig.