Het thema Verlichting blijft degenen die -meestal via mijn privé-mail- reageren als maar boeien. Opgelucht of teleurgesteld wijzen zij op mijn opmerking in de rechterkolom, dat ik mij niet als verlicht beschouw. Zij hebben dan niet door dat zij weer aan het vergelijken zijn. Is de één meer of minder? Ben ik verder dan hij? Is hij verder dan ik? Wat moet 'ik' doen om 'Dat' ook te krijgen? En als hij het toch niet is, moet ik zijn stukjes dan geloven???
Waarom schrijf ik dan zoiets? Niet voor niets. Dat antwoord staat ook in de rechterkolom. Ik kom er zo op terug.
Ook leuk is de vraag die ik vaak krijg of ik een goede leraar voor de vragensteller weet, al woont de vragensteller zo wat bij mij om de hoek. Dat is zo iets als, wanneer je dreigt te verdrinken bij het zwemmen in zee, de eerste redder die zwemmend bij je arriveert te vragen of hij als de sodeju de reddingsbrigade van het dorp 20 km verderop wil waarschuwen dat je aan het verdrinken bent. En of ze op willen schieten met een boot te sturen.
Ja, je laat je tenslotte niet door gewoon maar een zwemmer redden.
Alexander Smit en zelfs Nisargadatta kregen ook dat soort vragen. Ze legden ooit geduldig aan bezoekers uit waar het om gaat in Advaita en kregen als dank de vraag van de bezoeker bij welke leraar je dit kon leren.... Men wil een leraar die verlicht is. Die Grote Beloften doet! Die Het Geheim kent. En dat graag wil laten weten. Of -en dat gebeurt ook regelmatig- men wil het echte antwoord helemaal niet weten.
Want weten ze wat dat antwoord is? Er is geen mens die verlicht is. Als er zoiets als verlichting is, is dat de realisatie dat je de persoon niet bent, dat je het lichaam niet bent. Dat je de Ene Geest bent, die alles is. Die al-Een ìs: er zijn geen anderen. Verlichting heeft niets met de zichtbare wereld te maken.
De Absolute Staat is het Wezen van alle verschijnselen. Het Ik van ons 'ik'. Ik en de Vader zijn Een. Waarbij Een geen telwoord is.
Dus wat valt er over te dragen anders dan dit inzicht? En wanneer dit gebeurd is, wat verandert er dan? Meestal niets natuurlijk. Er zijn geen problemen meer. Het denken (ofwel de zoeker) denkt dat het (hij) daarmee de weg geëffend heeft voor het verkrijgen van voortdurend wonderbaarlijk geluk. En wanneer dat uitblijft, dan wordt de leraar van zijn voetstuk gehaald.
Maar niemand kan de ander 'Het' bezorgen. Niemand staat los van zijn Oorsprong, niemand kan 'iets' zonder zijn zelf, anders kan je dit stukje niet eens lezen. De Staat van een Jnani -die volgens de geschriften maar één mens temidden van miljoenen kan 'verwerven'- kan nooit het resultaat zijn van de inspanningen geleid door het duale denken. Het 'gevolg' kan nooit zijn Oorzaak doorgronden, laat staan die naar zijn hand te zetten. Je kan God niet voor jouw ego-karretje spannen. De echte "Secret" is dat Alles jou doet en niet omgekeerd.
Totale eenwording met het Zelf (gepaard gaande met een totaal verdwijnen van het ego, het denken)is iets wat uit het Zelf komt, en niet iets wat via een trukendoos door het beperkte kan worden verworven. Ook de wens om een Jnani te willen worden is weer een beweging in tijd en ruimte. De beperking wil het Onbeperkte grijpen. Wat een aanmatiging! Het is de totale ontkenning van het wezen van de Bron zelf, die Alles is. Het conceptloze bewustzijn in/van jou is al de immer aanwezige Bron.
Het enige wat geen object is, het enige wat je niet direct kan kennen, is al wat je wezenlijk bent. Dat is al datgene wat je al die tijd aan het zoeken was.
Uit Huang Po "In Eenheid zijn" Deel II paragraaf 18:
Vraag: Aangenomen dat dit allemaal waar is, welke specifieke toestand wordt er dan met het woord Bodhi (Verlichting) aangeduid?
Antwoord: Bodhi is geen toestand. De Boeddha heeft het niet bereikt; levende wezens ontberen het niet. Het kan niet bereikt worden met het lichaam en niet gevonden worden met de geest. Alle levende wezens delen nu al in Bodhi.
Dit is de enige werkelijke les, die er te leren is. Wij zijn allen Dat.
Rob
p.s.
Vragenstellers, die ik zoiets als bovenstaande heb geantwoord, nemen vaak niet de moeite om nog te reageren of mij te bedanken voor het uur of meer dat ik aan de beantwoording van hun vragen heb besteed. Zij gaan ongetwijfeld snel verder op zoek naar een leraar die hen wel de hemel op een gouden dienblaadje aanbiedt.
Beste Rob,
BeantwoordenVerwijderenEven een reactie op je artikel van 4 september j.l.
Ik dank je voor de prachtige artikelen die je schrijft. Ik kijk elke dag of je al een nieuwe hebt gemaakt.
Ik reageer echter niet omdat het zo klopt wat je schrijft; er valt niets aan toe te voegen.
Als je het hebt begrepen is het heerlijk daarover te lezen, of spreken met mensen die ook zo genieten van hetgeen ze gevonden hebben. Lieve groet, Els
Beste Rob,
BeantwoordenVerwijderenVolgens Els is er wel iets wat er gevonden kan worden voor de persoon.
Kennelijk geniet Els er van.
En zo denk ik er ook over, als je begrepen hebt dat de persoon een verschijning in het bewustzijn is in het immer aanwezige Nu, komt er een einde aan de valse identificatie met de persoon en daarmee aan het lijden van die z.g.n. persoon.
De hemel wordt op een gouden dienblaadje aangereikt door inzichtelijk te maken dat geen zelfstandig afgescheiden persoon bestaat.
Deze boodschap lees ik keer op keer in je artikelen.
Het immer aanwezig licht wordt niet meer verduistert door wolken van vragen en aannames vanuit de duale persoonlijkheid.
Je kan ook stellen dat het gewicht van de persoonlijkheid door transparantie is afgenomen, hij, de persoonlijkheid legt geen gewicht meer in de schaal, De persoon is werkelijk verlicht, niet door zijn verschijning te ontkennen, bij het ontwaken vanuit de slaap, maar door de vaststelling dat het slechts een object is zoals een pen of een fiets een auto of een boterham een merel of de buurman, of een racet
afgeschoten in de oneindige ruimte.
De begrenzing van het zichtbare bestaan wordt door bedachte grenzen bepaald, maar niet door de werkelijkheid, want deze is zonder wolken van aannames oneindig.
bedankt voor het delen van dit inzicht,
Hilco
Ja, de persoon is doorzien als louter een beeld in bewustzijn, maar dat wil niet zeggen dat het leven van de persoon niet gewoon doorgaat met zijn pieken en dalen. De persoonlijkheid hoeft na het inzicht niet direct op te lossen in eeuwige vreugde. Er zijn verslagen genoeg van het harde werken wat nog nodig is na de doorbraak.
BeantwoordenVerwijderenOok alle grootse ervaringen zijn tijdelijk en worden afgewisseld door andere gevoelens. Ook deze gevoelens worden gezien, en zijn daardoor doorzien als ook weer slechts tijdelijke toestanden. Verveling en opstandigheid worden gemeld. Totaal opgaan in het Ene betekent opgaan in het kenmerksloze. Stilte. Ruimte. Niet-ervaren. Maar er is geen persoon die dàt ervaart.
Ook een Nisargadatta had het vlak voor zijn dood met Ramesh Balsekar over zijn zorgen of zijn dochter het wel zou redden na zijn dood.
Ook het lichaam kent na het inzicht als tijdelijk verschijnsel zijn ups en downs. Het zal eens uiteenvallen en dat gaat vaak gepaard met ziekten, die het voertuig slopen. Zonder pijn gaat dat niet.
Het grote inzicht is dat je niet in essentie dat lichaam en die persoon bent. Je bent het kennen van alle tijdelijke verschijnselen. Je bent niet mee gebonden aan dat kleine plekje dat Hilco, Els of Rob heet. Het tijdelijke plekje is doorzien en daarmee gezien. Je bent geen mens meer, maar onkenbaar Bewustzijn. Er zal van alles met de persoon gebeuren na het inzicht, maar het is niet de persoon die Verlicht is. Dan ga je weer uit van de beperking. Die persoon (incl. lichaam) is een verschijning, een beeld in Dat wat Werkelijk is. Door er de kwalificatie 'verlicht' aan toe te voegen hou je heel subtiel dat sprookje in stand dat er voor de persoon wat te verwerven is.
Rob
Vreugde en genieten is uitermate verdacht als dit een inzicht betreft. Er lijkt eerder een einde te komen de immaginaire kwestie nog langer te kunnen velen.
BeantwoordenVerwijderenRené
Dag Hilco en Rob,
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie antwoord. Het klopt helemaal dat ik de "persoon" ben die geniet.
Evenals Rob de "persoon" is, die in zijn nawoord schrijft dat mensen niet de moeite nemen hem te bedanken.
We weten wie we werkelijk zijn en ook dat we deelnemen aan het toneelspel van de wereld. Dat hoort bij elkaar, dat is één.
Je zou niet kunnen begrijpen wie je werkelijk bent als je het toneel van de wereld niet hebt leren kennen.
Rob schrijft over verveling.
Uit de boeken van Neale Donald Walsch krijg je inspiratie, van verveling kan geen sprake zijn, want je bent een deel van God, een mede-schepper waardoor er eindeloze mogelijkheden voor je zijn. Lieve groet beiden, Els
Dag Els,
BeantwoordenVerwijderenJa, wat de 'persoon' Rob betreft: vandaar dat boven aan het stukje staat: Bericht vanuit het relatieve. Ik wist donders goed, dat deze opmerkingen commentaar zou opleveren.
Dat medescheppende. Dat is dus volgens alle nonduale benaderingen een wijdverspreid misverstand. In Eenheid is slechts één Scheppende, en dat Scheppende is onkenbaar, onvindbaar, het totale absolute mysterie. Ook wel genoemd de Ene Geest of Bewustzijn. Dat is dus niet naar de hand van de wensen van de persoon te zetten. De persoon wordt gezien. In 'jou', in 'mij'. In wezen is er geen apart jou en mij. Het Ene is alles. Er is geen andere en er zijn geen anderen. Er zijn geen medescheppers. Wat in de zogenaamde materie door de mens wordt aangericht is de activiteit van het Onkenbare. Je bent als persoon niet actief als medescheppende. Je hebt geen eigenstandigheid, al lijkt dat soms zo. De activiteit is in zijn totaliteit afhankelijk van het Leven zelf. Het Leven uit zich niet via jou, maar als jou.
Probeer maar eens als persoon jouw denken gedurende 1 minuut te stoppen. Het lukt je niet. De persoon heeft er geen zeggenschap over. Je hebt ongeveer 65.000 gedachten per dag. Wie of kiest uit dat enorme aantal die ene gedachte, die wij dan "mijn beslissing" noemen? Het 'ik' is onmachtig. Het 'ik'is de gedachte dat 'ik' het allemaal doet. Via zelfonderzoek kom je er al snel achter dat er geen 'jij'of ík'is die het doet. De 'ik'wordt als gedachte ontmaskerd. Wie of wat doet het dan? Voor alle functies van het lichaam en het denken en voelen zijn 150 miljard hersenneuronen actief. Wie gaat daar over? De persoon? Hou jij dat constant in de gaten? Wie heeft gevraagd om een depressie of MS of kanker? Wie bepaalt het tijdstip van zijn eigen geboorte of het eigen sterven?
Avaita en Zen hebben het Pad van Neale Donald Walsch ver achter zich gelaten. Dat is een sprookjeswereld vol imaginaire gebeurtenissen. Dan is er een God, die je als iemand buiten jouzelf kan spreken. Gewoon in jouw eigen taal. Een duale god dus. Dus uiteindelijk sterfelijk. Maar wel vol liefde.
Troostrijk, maar voor wie?
Hier gaat het om wat Werkelijk is. Wat je werkelijk bent.
Rob
Dag Rob,
BeantwoordenVerwijderenWij zijn met elkaar een eenheid, er is inderdaad geen apart '"jou en mij". Ik noem het absolute, die eenheid "God".
Als jij inderdaad de boeken van Neale Donald Walsch goed gelezen hebt, weet je dat daarin staat dat God niet is afgescheiden van ons. (o.a.Pag. 119 in "De God van Morgen")
Er bestaat geen duale God. Vanuit het "absolute" (God samen met wie wij allemaal werkelijk zijn, als één geheel)vindt de schepping plaats.
En waarom zouden Advaita en Zen verder reiken dan de boeken van Neale Donald Walsch? Omdat het een oude traditie is? Komt God niet in het heden tot ons d.m.v. allerlei uitingen als boeken, films, gesprekken, zoals wij voeren e.d.?
Ik heb genoten van Advaita, De bijbel, de boeken van Osho, N.D.Walsch.
In vind dat je daar uit moet halen wat voor jou waarheid is en het overige moet laten voor wat het is.
Eerst even dit. De reactie van René kwam vanochtend pas bij mij binnen ter goedkeuring. Hij was echter al veel eerder geschreven.
BeantwoordenVerwijderenEn dan nu 'Dat'...
BeantwoordenVerwijderen"God samen met wie wij werkelijk zijn" kan niet. Een is Een, en dat is vanuit het duale denken niet te begrijpen. Alleen al het geven van een naam er aan is feitelijk al een stap te ver. Schepping vindt ook niet feitelijk plaats, want dat zou tijd inhouden. Alles is Nu zoals het is. Alle beweging en alle ontwikkeling zijn een product van het denken.
Wat zegt Zen verder. Huang Po zegt: De zichtbare wereld is onlosmakelijk één met zijn Bron. En toch (of liever dus) zijn zij beiden leeg. Er is niet zoiets als het Ene dat het andere schept.
Het Ene is voor ons onkenbaar dus er valt ook niets over zijn werking te vertellen. In die zin noem ik de boeken van Donald Walsh (ze staan op mijn boekenplank) sprookjesboeken. Alle aanwijzingen van 'God' hoe we de wereld moeten inrichten zijn wel aardig om te lezen, maar heeft natuurlijk niets te maken met de Onkenbaarheid van het Absolute.
Pure Zen en Advaita houden zich enkel bezig met de realisatie van wie je werkelijk bent en niet met hoe je je dagelijkse leven zou moeten invullen. En wat je werkelijk bent kan je alleen “Zijn”, maar dat is nooit wat je ervaart. Zelfs stilte wordt ervaren. Door wat?
René schrijft: "Vreugde en genieten is uitermate verdacht als dit een inzicht betreft. Er lijkt eerder een einde te komen de immaginaire kwestie nog langer te kunnen velen"
Ik denk dat hij gelijk heeft. Want wie of wat beleeft die vreugde dat genieten? Aan het einde van de zoektocht is er het boven alle twijfels verheven weten van wat je feitelijk bent. Dat! Dan is dat zoals het is. Zodanigheid.
En heel deze discussie, dit lezen, dit schrijven wordt dus gekend. Door dat onkenbare‘Dat’-dat wat wij in essentie zijn- waarover wij het hier hebben.
Er is alleen maar zijn zonder betekenis, nihilisme doet dit het meest recht, hoewel paradoxaal genoeg het hier besprokene dat ook omvat.
BeantwoordenVerwijderenRené
Ja, dat klopt. Het Zijn is het kenmerkloze. Het Neti-neti. Niet dit- niet dat.
BeantwoordenVerwijderenZodra je objectieve kenmerken gaat koppelen aan de on(be)grijpbare Leegte is er onmiddellijk dualiteit, een veld vol tegenstellingen. En dualiteit start altijd met denken. Denken schept tijd en ruimte. Dat noemen we dan 'Schepping', maar die Schepping gaat wel gepaard met alle tegenstellingen en de gevolgen van dien. Het lijden doet zijn onmiddellijke entree.
Om dan nog verder op de discussie m.b.t. Neal Donald Walsh terug te komen: Ga je met 'God' praten zoals Walsh dat doet, dan praat je met een afsplitsing, een objectief iets, dat weer deel van de duale wereld uitmaakt. Daarmee is die God tot een tijdelijk deel van het Geheel gemaakt. Want waarin verschijnt deze 'God'??? In iets anders, anders had Walsh er geen kennis van. En wat is dit anders???
Bewustzijn. De kennende 'ruimte'.
Walsh heeft weet van zijn gesprekspartner. Het is onmiddellijk een verhouding van subject(Walsh) tot object ('God'). God is tot ding gemaakt.
Kijkt Walsh nog dieper, dan ziet hij zich (Walsh) zelf als object in het Zien. En kijkt hij dan waar dat Zien vandaan komt, zal hij zien dat het Zien niet te zien is. Het Zien blijkt dat onkenbare, onvindbare subject te zijn, het enige waar de mens geen vat op kan krijgen. Waar niets over te vertellen valt, anders dan dàt onze onverklaarbare bron moet zijn.
Daarmee is onze bron gevonden, maar je kan er niets mee!
Zodra er één beweging is (altijd een gedachte), wordt deze gezien, als kenbaar object, en er is weer dualiteit.
Daarom kan je ook niets doen om het Niets te bereiken.
Rob
Ik snap niet hoe dit werkt, met reacties, maar ik reageer toch nog maar een keer.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het heel leuk wat hier geschreven wordt, en ik heb er helemaal niets aan toe te voegen.
Ik persoonlijk verlang altijd enorm naar zoiets als 'bevrijding' en het doorgronden van het lijden op deze wereld en ik zou ook nog graag even mijn angst voor ziekte en dood willen oplossen.
Maar niets van dit alles...
Er is nog wel iets wat me bezighoudt. Ik geloof nog altijd dat als je ziet wat 'dit'alles is, dat het persoonlijke gebeuren niet zoveel aandacht meer vraagt ( als vanzelf niet). Ik geloof dat er dan niet meer zoiets als 'kwetsen en gekwetst worden' bestaat. Ik heb mij als kind altijd afgevraagd waarom Jezus zich aan hetkruis liet nagelen, hij liet zich kwetsen immers, zomaar... waarom dan toch...Volgens mij omdat hij het kwetsen niet meer zag, het had geen inhoud voor hem.
Maar goed, zolang ik dit geloof koester ik ook de hoop dat ik mijn persoonlijkheid kwijt raak en dit is dan weer een valkuil.
( oja, ik ben anoniem omdat ik dan makkelijk kan posten, maar ik heet annette)
"Volgens Els is er wel iets wat er gevonden kan worden voor de persoon.
BeantwoordenVerwijderenKennelijk geniet Els er van.
En zo denk ik er ook over, als je begrepen hebt dat de persoon een verschijning in het bewustzijn is in het immer aanwezige Nu, komt er een einde aan de valse identificatie met de persoon en daarmee aan het lijden van die z.g.n. persoon."
Het vreemde is, het lijkt alsof er een weg te gaan is, en het lijkt alsof er geen weg te gaan is,en het lijkt alsof er mensen bestaan die niet doorzien en mensen die wel doorzien.
Het punt is, is dat ik álles geloof wat beweerd wordt: ja, er is een weg te gaan en nee, er is geen weg te gaan. Ja, er zijn mensen die doorzien en nietdoorzien en nee, iedereen doorziet. Het kan namelijk allemaal tegelijktijdig.
Volgens mij dan.