Leven Nu is één zijn met Dat-wat-is.
Leven Nu is eigenlijk niet eens de acceptatie van Dat-wat-is
Dat-wat-is is zoals het Leven Nu is.
Dit is het!
Er is niets anders.
En wie is het die zich er eigenlijk tegen verzet?
En zich dan –om verstandig te wezen of er baat bij te hebben- Dat-wat-is accepteert?
Dan is acceptatie geen Eén zijn met..., maar een deal met het verzet in je.
Maar ook dit is maar wat-er-is.
"Zie dat", zegt de Meester, "dan kan acceptatie echt transformeren in een totaal één zijn met Dat-wat-is."
Het ironische is dat verzet tegen het Nu (bvb bij ziek-zijn of bij een faillissement of bij een verloren liefde) toch ook exact is Wat-het-is.
Alles waar het moment Nu mee gevuld is, is Dat-wat-is.
Ook het oordeel van jou dat dit moment afwijst,
Ook de correctie vanuit een spirituele lezing inhoudende dat je het Nu moet accepteren,
Ook de pogingen van jou om daar aan te voldoen,
Ook de frustratie wanneer dit niet lukt,
Ook de partner of de ouder die jou zorgelijk om al dit nauwelijks te volgen gedoe aan kijkt,
Of zich berustend verbergt achter de afstandsbediening of de krant.
Elk oordeel is domweg wat dit moment is.
Het is de beweging van het leven.
Alleen jij bent werkelijk die ruimte waarin heel dit spel zich in af speelt…
Het werkelijke, onveranderlijke Nu.
.
En dan is de cirkel mooi rond (wat hij trouwens altijd al wàs) en ben je waar je nooit bent weggeweest.
BeantwoordenVerwijderenMooi toch!
"Alleen jij bent werkelijk die ruimte waarin heel dit spel zich in af speelt…"
BeantwoordenVerwijderenBen je niet het spel ÉN de ruimte en daarmee alles?
groet, Mark
De ruimte blijft maar de beelden vervliegen. Wat Nu is, is er Nu al niet meer, op het Onkenbare Zien na.
BeantwoordenVerwijderenOp dit vlak vervallen wij onvermijdelijk in paradoxen, aangezien het menselijke verstand geen toegang heeft tot zijn eigen bron. De werkelijkheid is totaal anders dan het denken zich ook maar voor kan stellen.
Kijk en zie.
BeantwoordenVerwijderenWees maar stil.
Verander niets.
Jij bent alles wat je wilt.
Er is geen worden.
Naar iets van morgen.
Open jouw ogen.
Kijk naar het heelal.
Voel je oneindig.
Je bent er al.
Groet John www.knappers.nl
Er is geen ik en geen jij,alleen een lege ruimte waaruit het leven stroomt een onvoorwaardelijke energie...Zijn..aanwezigheid.
BeantwoordenVerwijderenErgens kan ik wel verstaan dat het ook het verzet is tegen wat nu gebeurt. Maar aan de andere kant zolang je je verzet tegen wat nu gebeurt, ervaar je "het" niet. Je ervaart enkel je verzet op zo'n moment. Dus ik vraag me af of dat verzet toch nog niet opgegeven moet worden.
BeantwoordenVerwijderenOf zijn meesters ook soms slecht gezind?
Als echt alles geïncludeerd wordt, dan moet er ook niets meer gezegd worden.
Osho en Tolle hebben het vaak over dat meegaan met de stroom. Naadloos meegaan met dat wat is. Maar dat suggereert dat er vrijheid is om mee te gaan of te verzetten. Maar wie heeft die vrijheid? Het ego? Maar dat is nooit vrij. Dat bestaat uit louter gedachten. Het hele concept Ego is maar een gedachte. Dat wordt ook gezien en is daarmee gezien.
BeantwoordenVerwijderenDus in feite is Dat-wat-er-is altijd Dat wat er is. Wanneer je een oordeel nodig hebt of dat het is of niet, dan redeneer je vanuit de beperking van het duale.
Elke oordeel, elk denken verdeelt. Alleen dat-wat-ziet is onverdeeld. Want het is alleen zien, het is niet iets. Het is buiten alle beweging.
Toch nogal abstract allemaal. Stel ik ben ziek, ik voel me slecht. Ik hoor je al zeggen: Wie voelt zich slecht? Maar als ik ziek ben, zit ik echt wel vast in dat ziek zijn, in die pijn. Advaita vedanta wordt dan louter theorie. Is het mogelijk om in elke situatie, vrij te zijn van die situatie?
BeantwoordenVerwijderenHet 'stromende' leven en het Altijd Nu Zijnde bewustzijn treden gelijk op.
BeantwoordenVerwijderenZolang er een wereld en een lichaam zijn zijn er de tegenstellingen.
De wereld der vormen blijft dus alle aandacht opeisen in de vorm van vreugde tot en met ellende. Alleen is er het inzicht (en de ervaring) mogelijk dat de mens die het allemaal overkomt in wezen steeds gezien wordt (als object). Je bent dus niet de mens, maar dat Ziende Bewustzijn. Dat Inzicht kan een eind aan het lijden betekenen. Niet dat de kwellingen voorbij zijn, maar het lijden aan het lijden is dan voorbij.
Er zijn guru's die beweren dat zij permanent in een toestand van bliss verkeren, maar dat geldt niet voor ieder-een.
Ik schrijf bewust ieder-een, want in feite is elke ervaring van elk bewust wezen de ervaring van/door het Ene. Maar dat kan niet lijden, alleen waarnemen. En die waarneming is er dus, zolang er een ervaren van een wereld is.
Je hebt blijkbaar heel veel over non-dualiteit gelezen. Al die kennis heeft zich in je hoofd verzameld en nu komen die non-duale termen en zinnen eruit.
BeantwoordenVerwijderenHet komt over als iets waar je heel diep over nadenkt en is dat nu niet juist wat we niet zouden moeten doen?
Waar sta jij?
Ben je echt niemand?
als er lichamelijke pijn is,dan is dat zoals het is en ik ben de waarnemer ervan..en alleswordt gezien vanuit het ene- dat wat is..tja wat is dan het Lijden hè!
BeantwoordenVerwijderenillusie
Bovenstaande bijdrage is de laatste die uit anonieme bron geplaatst wordt. Wij zijn alleen Een, maar het is best aardig -ook voor de andere lezers- te weten wie achter een reactie steekt.
BeantwoordenVerwijderenp.s.
Ik moet volgende week voor een gruwelijke sessie naar de tandarts. Ik nodig hierbij 'Anoniem' uit deze illusie van mij over te nemen.
Praten wij daar na verder....
Reactie op Tom
BeantwoordenVerwijderenDe reactie van Tom (van een paar reacties terug) ontdekte ik vanavond pas, toen ik weer eens inlogde op mijn Blog. Normaal krijg ik de reacties direct via de mail binnen en kan ze dan plaatsen. Maar dat mailtje had ik niet ontvangen (of was verborgen in de absurde hoeveelheden spam die de laatste tijd binnenkomt).
Inhoudelijke reactie op Tom:
BeantwoordenVerwijderenJe hebt de Weg van Overgave (Bakhti)en de Weg van Kennis (Jnana).
Twee honorabele wegen. De Jnana heeft twee van de grootste leraren van de vorige eeuw opgeleverd.
Mijn weg is die van Jnana. Beide wegen komen uiteindelijk bij hetzelfde punt uit. Inzicht dat er niets te vinden valt. Geen onafhankelijk bestaand ik, geen God, geen Kenbare Oplossing. Je stuit uiteindelijk op de onneembare muur van de Onkenbaarheid van het Kennen. Alles is er al. Je bent al wat je zoekt. Onvindbaar. Alle kennis blijkt slechts een weg van het inzien dat er niets te weten valt om tot Dat te geraken. En Dat is voor ons Niets. Het denken kan er niets mee en gaat er woorden voor verzinnen. Je kan het vele namen geven als Hart, Liefde, God, het Zelf, maar zelf zwijgt het eeuwig. Het is de onveranderlijke Aanwezigheid Nu die/dat via het object 'jou' ziet, hoort, voelt, ruikt, proeft... Jijzelf bent tevens object in het Zien. En zonder Zien is er geen Object Tom of Rob of Wereld.
Zodra iemand meldt uit ervaring te weten wat Dat is, is het ego aan het woord, de afsplitsing. Het Niets is niet te ervaren. Het dichtste bij komt Stilte, Ruimte, daar waar het denken geen greep op kan krijgen.
Daarom wordt hier het begrip Verlichting ook niet gebruikt en zelfs afgewezen (zie mijn profiel op de eerste pagina van de Blog)..
Het is niets iets wat bereikt kan worden, niet iets wat kan worden toegevoegd aan een persoon.
Want wat zou bereikt moeten worden? Het Absolute Mysterie waar geen Ik versus een Ander is. Wie er dan nog om iets te melden?
En waar sta ik? Ik sta niet. Er is weet van de Ongrond. Maar geen weet er van als een Object met kenbare eigenschappen. De Ongrond ziet het leven van de schrijver hier en van de wereld waarin geleefd wordt.
Alles wat gekend wordt ben ik niet en wat ik werkelijk ben is onkenbaar. En dat geldt voor iedereen.
Dus.....wie stelde ook al weer de vraag?