De Getuige????

.

Ik had laatst een ‘zoekende’ vriend (die heel erg in zijn denken zat) uitgelegd hoe non-dualiteit begrepen moest worden. Zijn vrouw zei wat weken later -enigszins geringschattend- “O ja, je hebt hem over de getuige geleerd, hè!”

Nee dus! Juist niet!

Het essentiële punt wat begrepen moet worden is dat er niet een iemand is, die wat kan inzien of begrijpen. De zoeker en de vinder is geen persoon, geen persona, geen lichaam met een boel verstand.

De eindrealisatie van het zoeken naar je-zelf is dat er niemand te vinden is. Er kan dus ook niemand verloren gaan. Maar er is ook niet een iemand die een enorm inzicht heeft gekregen.
De hoofdprijs is Absolute Leegte.

Alles wat je ziet zijn objecten, kenmerken, onderdelen, gedachten etc. maar steeds weer is er die realisatie dat er ‘iets’(want zo denken wij) moet zijn dat dit allemaal ziet . Maar het zien kan nooit het zien zien, laat staan dat er achter dat zien iets (een iemand) is dat ziet. Zodra men meent dat er iets gezien wordt is dat weer een object van/in het zien. Het Zien blijkt een niet te nemen vesting te zijn. Iets -een object- kan geen andere ietsen (objecten) zien. Alleen niet-iets kan ietsen (objecten) waarnemen. Alleen de totale afwezigheid van geluiden kan geluiden waarnemen. Alleen de totale afwezigheid van licht kan licht waarnemen. Alleen het absoluut bewegingsloze kan bewegingen waar nemen.

Er is alleen zien, en dat zien is op zich niets, onzichtbaar, onkenbaar, dus on(be)grijpbaar.

Ik ben niet een ding, ik ben geen verschijnsel, ik ben dat wat alle objecten bevat, maar ik (en dus ook jij) ben geen voorwerp, ik ben geen ding, ik ben niet-iets.

Niets dus.

Buiten tijd en ruimte.

Daarom is er ook niemand die verlicht kan raken. De illusie iemand te zijn wordt doorzien, maar niet door een iemand.

Er is geen mogelijkheid dit verder nog te begrijpen.

Dit alles betekent het einde van het zoeken.

Er is alleen leven wat zichzelf leeft.

Of droomt.
.