Het merkwaardige van een discussie, zoals we deze week even met elkaar hadden, is dat de meesten van de schrijvers weten dat er geen persoonlijk zelf is. En toch vertellen wij elkaar van alles. Of wij het weten! De werkelijke deelnemers blijken ieder voor zich onvindbaar. Via zelfonderzoek komt een ieder uiteindelijk uit op het moment dat je beseft dat je alleen het waarnemen van dit alles bent, en dat dit waarnemen van jou in een wereld er is, dankzij datgene dat wordt waargenomen. Dank zij een lichaam met zintuigen. Maar ook dat lichaam wordt gezien. Dat kan je nooit zijn. Dat is nooit de verklarende variabele. Wat ziet, dat wat je bent, blijkt en blijft onvindbaar.
Er gebeurt van alles, maar er is niemand te vinden die het doet.
Valt het lichaam weg (in diepe droomloze slaap) of na de dood (van het lichaam) dan is er geen waarnemen, dan is er geen weten van Zijn.
Dan is er wat anders.
Dan is er iets dat zich aan alle woorden en alle verbeelding onttrekt.
Weten van zijn, wordt ons verteld, maar Wat??? Wie???
Er kan nooit getuigenis van worden afgelegd, want er zijn geen beelden en woorden.
Wellicht benadert Stilte het nog het meest.
Maar wat is (zich) bewust van Stilte???
Wie weet van Niets?
. . . . . . .
(In Eenheid, in nondualiteit, is er geen dit of dat, niets dat wat dan ook ziet of kan begrijpen, geen woord, geen gedachte, geen daarnet en straks, geen hier en daar, geen beeld, geen iets wat uit wat dan ook voortkomt, geen geloof, geen ongeloof, geen vragen en geen antwoorden, geen enkel woord, zelfs geen spiegel, het absolute Mysterie.)
Nadat ik dit van de week geschreven had vond ik vandaag (12 juni) een mooie passende toespraak van Robert Adams. Zie de Link links onder voor deze satsang met Adams. Het betekent zo ongeveer het einde van deze weblog. De website van Ed Muzika, met veel info over Adams, waarvan de link hier rechts in de kolom staat, is grotendeels uit de lucht. Alle inhoud is echter in ons bezit.
Foto: (weer met grote dank) 'Stilte' op het strand van Zandvoort, van Harry van der Tuin © 2007
Harry van der Tuin maakt schitterende foto's.
BeantwoordenVerwijderenDat "dat je het waargenomene niet bent" en vervolgens dat je dat lichaam niet bent, vind ik zo'n gigantische sprong in duisternis. Het geeft bar weinig om de betekenis van ervaren middels dat lichaam en waaraan intinsieke vreugde kan worden ontleent. Niet de vreugde in persoon maar van Zijn.
Waarom? Wat is er mis aan ervaren??? Dat bevat alles. Alleen zit er geen klein sterfelijk ik-je als eigenaar achter.
BeantwoordenVerwijderenLeven is be-leven, en je ware zijn slijt er niet van en gaat er niet eens kapot aan.
Al is de film nog zo heftig, je loopt altijd ongedeerd de bioscoop uit.
Precies.. dat bedoel ik ermee. Er is niks mis met ervaren. Ik vind de uitspraak dat je het waargenomene niet bent alles ineens zo "dood" slaan. Je lichaam stelt je in staat tot dat ervaren. Ik kan het evenwel niet grondiger met je eens zijn dat dat nietszeggende "ikje" op de voorgrond zich niet kan opwerpen als de eigenaar. De sterfelijkheid van het lichaam betekend einde ervaren. Niet iets waar naar verlangd zou kunnen worden om op te gaan in dat wat je werkelijk bent. Tenzij het leven lijden is natuurlijk maar dat doet de persoon, die je niet bent.
BeantwoordenVerwijderenNog een aardige intro van Robert Adams.
BeantwoordenVerwijderenMany of you come here because you think I know something, and you want a piece of the something that I know. You believe the something will make you become self-realized, perhaps. But in truth I know nothing. Then you come to me because you want a piece of the nothing. And you think if you know nothing you'll become self-realized. But in truth you have to know something to know nothing. It is the something that we'll talk about tonight.
What do you have to be to become nothing? What do you have to know to be nothing? To be nothing is a misnomer, for you make the nothing into some thing. If you're trying to be nothing, then you're trying to be something, aren't you? Because the nothing is something, that you're trying to become. Consequently, you should never strive to be nothing and you should never strive to be something, for they're both erroneous concepts. None of them really exist.
The question therefore is, "If something doesn't exist, and nothing doesn't exist, well what is?" And the answer is silence. Absolute silence. For the human mind and the human thinking, the human thoughts, can never comprehend what silence is. You try to put it into words, and you spoil it. There are no words that can interpret the silence, for when you go into the true silence, you go beyond nothing and something. Yet everyone has experienced this true silence who has gone beyond nothing and something, and appeared to have to first become something and nothing, in order to be silent.
Ik ga maar weer eens terug naar de Stilte na al dit geschrijf.
Ja zoiets van deze strekking schreef ik al (in het engels) aan Ikkyu. Als alles nonsence kun je je niet druk maken over zin of zinloosheid van wat je doet. Is het simpelweg datgene wat gedaan wordt, zonder enige betekenis. De stilte verlaat je ook niet en derhalve hoef je er niet naartoe.
BeantwoordenVerwijderen