Nondualiteit

Geen vraag
Geen vragensteller
Geen antwoord
Alleen maar Dit

Hoe zou jij jouw eigen afwezigheid kunnen bereiken???

... Update ...

Er staat geschreven:

“Zoekt en gij zult vinden”

Als dat al destijds exact zo gezegd is....
Maar hier wordt gezegd:

"Het zoeken staat het 'gevonden worden' in de weg"

Vandaar de titel, ontleend aan John Wheeler.

Wat je zoekt bèn je al
Wat zoekt bèn je al
Wat je bent zoekt je
Hoe kan er dan ook maar iets gevonden worden?

Hoe kan Niets ‘iets’ bevatten?
Hoe kan Absolute Leegte vormen voortbrengen en bevatten?
Elk onderscheid tussen dit en dat, mij en jou
Moet dus wel illusoir zijn

Een product van louter gedachten
Die zelf niets anders zijn dan geluiden.
Die opkomen en wegsterven in de Stilte.
Kan een geluid waarheid bevatten?

Het Leven is nergens op gebaseerd
Het ìs
Maar wat het is Zal nooit gekend worden,
Door iets

Shõbõgenzo..... (Update)

Internet is een onvoorstelbaar medium in onze droom van het Leven.

Jaren ben ik op zoek geweest naar Eihei Dõgen's Shõbõgenzo.... Ooit had ik het in het Engels -meen ik bij Donner in Rotterdam- zien staan. Maar dat was toen erg duur en ik was toen blut.

Ik heb het daarna nergens meer kunnen vinden. Vandaag staat de complete tekst van 1144 pagina's in PDF formaat op internet. Men klikke deze KLIK aan.... Het downloaden duurt wel even: 8,47 Mb of zoiets als pdf, maar dan heb je ook wat.

Maar wat? Eihei Dõgen uit de dertiende eeuw wordt beschouwd als de grootste zenmeester uit de Japanse geschiedenis. Hij heeft een standaardwerk geschreven vanuit een diepe staat van verlichting. Hij heeft geen concessies gedaan aan de wetten van de normale menselijke logica.

Het lezen van dit werk is derhalve een voortdurende marteling voor het logische denken. Het onbeschrijfelijke wordt beschreven. Wat niet kan. Nergens kan je je aan vast houden. Probeer het maar niet te begrijpen, want het begrijpen vindt 'achter' (beyond) dit denken plaats. Lees al voelend, louter aanwezig zijnd, niet proberend om wat dan ook te verzilveren.

Kan je het niet volhouden is er een eveneens gratis alternatief.

Het andere meesterwerk "In Eenheid Zijn" van de Chinese meester Huang Po. Dit staat ook -zelfs compleet in het Nederlands vertaald (door Ad van Dun)- op het internet. Men klikke de KLIK-2 aan.

Dit werk is zeer toegankelijk en lijkt wel in deze tijd geschreven te zijn. Maar de Waarheid er in is even dodelijk voor het denken (en dus voor ons Ego) als die van Meester Dogen.

Veel leesplezier toegewenst deze Kerst.....

Rob

p.s. : daarna zijn alle woorden op.
p.s. 2: waarmee ik bedoel te zeggen dat de Waarheid juist niet in de woorden zit, maar op rijst uit de stilte (die Het zelf is).

De Wereld een droom?

Laatst vroeg iemand mij of wereld een droom was. Het voelde zo echt aan nadat de veel mediterende vragensteller door een van achter aankomende scooter van zijn fiets was gereden. Hij kon door zijn gekneusde ribben niet eens niesen of lachen zonder hevige pijnscheuten. Dit was echt!

Ik construeerde het volgende schema voor hem:

Wij zijn dus dat witte vlak wat uiteraard in 3D gezien moet worden. De aard van dat vlak, ofwel Bewuste Ruimte is onbeschrijfelijk. Daar kan niets over gezegd worden, want dan verval je weer in menselijk termen. In woorden. En wat je zelf bent kan je (als object) niet kennen. Dus het benoemen van dat Onkenbare is al een brug te ver.

Ruimte is zonder begin of einde en zonder tijd. Waar zou het naar toe moeten gaan? Uit wat zou het moeten oprijzen? en kan ruimte verouderen? Het is als Niets, als Leegte. Maar het is ook niet niet iets. Het allemaal (dat Niets) bewustzijn. Weer een woord. Maar wij weten niet waar dat woord voor staat.

Theoretisch kan je spreken van een vormloos bewustzijn, wanneer er geen vormen zijn waar te nemen. Denk hierbij aan de droomloze slaap. En wanneer er vormen te zien zijn is er dus sprake van een 'vorm-bewustzijn.'

Door het ontstaan van de allereerste ‘ik’-gedachte bestaat er onmiddellijk afscheiding. Dualiteit. Waar een ‘ik’ is bestaat er direct een ander (of wat anders). En die ander (inclusief de hele wereld) is buiten mij…zo lijkt het althans. Het begin van het lijden, want het ‘ik’ is afgezonderd van zijn oorzaak, wat het ‘ik’ direct buiten zichzelf projecteert. Er is nu een permanent ervaren tekort.

Door het ontstaan van het idee van het afgezonderde 'ik' (een idee dus: want wàt zou buiten ruimte kunnen bestaan) is er een wereld van overdag en een wereld van dromen. Maar dat zijn werelden van geboren worden en sterven. Wat nu is verdwijnt weer. Permanent geluk is daar in onmogelijk.

De werkelijkheid leren kennen zoals die is, Een-wording, kan dus alleen gerealiseerd worden door het doorzien van de eerste scheiding: de ‘ik’ gedachte. Wanneer dat eerste ‘ik’ moment wordt doorzien als slechts een gedachte, een object in het zien, dan is er de realisatie dat jijzelf in wezen dat Zien moet zijn.

Alles, dus ALLES, wordt in Mij gezien (niet als Rob...er is slechts MIJ...IK…Het Ik van het kleine 'ik'….en dat allemaal zonder de woorden die hier noodzakelijkerwijs gebruikt worden). Er is dus niets buiten mij. Alles manifesteert zich in mij. Ik ben bewustzijn, derhalve zijn alle in mij gemanifesteerde vormen noodzakelijkerwijs niet materieel. De persoon Rob en de vragensteller zijn allemaal objecten in/van het zien. Het zijn ver-schijn-selen, en die zijn niet wat zij schijnen..... zij schijnen harde concrete objecten, maar het zijn vormen, beelden in bewustzijn.

Die eigenschap is ons altijd voorgehouden als behorend bij de wereld der dromen, maar het geldt dus ook voor de wereld die gezien wordt wanneer wij zogenaamd wakker zijn.

Dus de wereld der dromen en de wereld van vormen zullen qua substantie in niets van elkaar verschillen. Het is allemaal bewustzijn (Let wel....weten wij veel wat bewustzijn is....)

Een proefje: Doe je jouw ogen dicht en ervaar je (jouw) oneindige ruimte en doe je dan ineens de ogen open, dan is de ruimte die je a.h.w. buiten ziet diezelfde ruimte.....er is geen verschil tussen innerlijk en uiterlijk. Het Universum zit ook in jou, buiten jou, maar jij, de kijker, staat daar buiten. Maar er is geen buiten. Taal kan alles bedenken en suggereren, maar daarmee wordt het nog geen werkelijkheid.

Die vragensteller en het stellen van de vraag en het hier beantwoorden op deze Blog door een mij zijn allemaal gebeurtenissen in de Droom.

Waar is de Dromer van deze droom?

Die is er niet. Het is allemaal DROOM.

Alles is ondeelbaar wat het is.

p.s. de Link verwijst naar een soortgelijk stuk: Kennis & Zijn, Non-dualisme en (Radicaal) Constructivisme, van Chinmayo

Ganesan over Robert Adams

.

De Indiase leraar Ganesan is ooit drie jaar bij Robert Adams geweest, die hij beschouwde als een groot Mahatma.

Dit is een mooi verhaal over wie je werkelijk bent. Ik heb hier geen vertaling, dus het is even goed luisteren.

Eerst maar even kijken voor dit verder te lezen.

Aan het eind, vlak voor de clou, heeft Ganesan het over Robert's ziekte. Adams had Parkinson. Soms was hij daardoor ineens 'weg' en kon zich niets meer herinneren van wat hij daarvoor gezegd had. In dit geval was hij helemaal niet weg, maar kristalhelder.

De clou is dus dat wij niet de persoon zijn, niet de bundeling van fysieke en mentale eigenschappen. Wij zijn het 'Ik ben' uit de zin "Ik ben Piet, Klaas, Leny etc."

En aangezien dit 'zijn' het kennen zelf is, is het onkenbaar en blijft er alleen absolute stilte over.

De video is afkomstig van de website van Premanada 'Blueprints for Awakening'. Bij hem rusten ook de rechten. De directe link naar dit fragment is hier onder. Via de gevonden pagina kan je naar het hoofdmenu waar nog meer fragmenten staan van veel meer Indiase leraren (m/v).

De dood is het Leven zelf

.

Op mijn website Het Chakraplein heb ik op de pagina http://www.chakraplein.nl/leven_en_sterven jaren geleden een stukje geschreven over een plotselinge ervaring tijdens een film in het Omniversum in Den Haag. De kern van de ervaring was dat een plotselinge ‘uitbraak’ van leven in een Australische woestijn na een langdurige regenperiode en het massaal sterven van  miljoenen vissen en vogels na de terugkeer van de droogte mij deed zien dat het leven zich collectief uitdrukt in een veelheid van vormen wanneer de omstandigheden daartoe gunstig zijn en dat wanneer die omstandigheden weg zijn, dat massale leven zich weer in zichzelf terugtrekt. Er bestaat helemaal geen individueel sterven.

Alle vormen zijn tijdelijk. Maar het leven –dat ook elke vorm aan stuurt- blijft onveranderlijk aanwezig. Wat ogenschijnlijk dood gaat blijft leven. De vorm is een uitdrukking van het vormloze. 

Maar ja, zeg dat maar eens als troost bij het overlijden van een geliefde.

Tijdens een retreat van Eckhart Tolle in Costa Rica een paar jaar geleden kwam Tolle tot zijn eigen verbazing tot het zelfde inzicht van de paradox dat dood in feite het Leven zelf is. 

Hij sprak er over dat wij leven in een wereld van vormen. Vormen onderscheiden zich van elkaar door hun ‘anders’ zijn. Groot-klein, kleurig-kleurloos, hard-zacht, goed-slecht etc. Wij als mens (in de combinatie lichaam, denken en emoties) zijn ook een vorm. Maar wat wij werkelijk zijn is het zien, het ervaren van de wereld van vormen. Aangezien het zien niet te zien is en het voelen niet te voelen is wat wij in essentie zijn onvindbaar en onkenbaar. Wij zijn in wezen vormloos. De vormen komen op uit het vormloze en verdwijnen er weer in bij het sterven. In wezen schenkt het leven leven,wat wij kunnen ervaren bij de geboorte van een kind.  En bij het einde van de vorm gaat het leven er in weer op in Zich Zelf. Het si in wezen nooit weggeweest en zal ook nooit weggaan.

Het kind komt vanuit het niets. Eerst is er niets en dan ineens loopt er een vrolijk kind door je huis te huppelen. Maar bij het verdwijnen van de vorm verdwijnt de persoon, het karakter ook in het niets. Dat weten wij wanneer wij naast het lichaam van een overledene staan. Er is nog wel een vorm, maar de essentie is onvindbaar.

Deze is weer opgegaan in het Niets. Dat noemen wij dood. Maar in de dood keert terug in Dat wat in essentie Leven is. In wezen is er geen dood. Het is Leven.