Mijn leven????

.Twee succes-boeken op het ogenblik hier in Nederland hebben veel met elkaar te maken. Eindeloos Bewustzijn van de cardioloog Pim van Lommel en Een Nieuwe Aarde van Eckhart Tolle.

Eindeloos Bewustzijn gaat over BDE’s: Bijna Dood Ervaringen. Er zijn heel wat mensen die de hersendood overleefd hebben en met exacte details kunnen vertellen wat er tijdens die periode gebeurd is. Dat varieert van een helder zicht van wat er in de operatiekamer allemaal plaats vond tot ontmoetingen in andere sferen met inmiddels overleden familie of vrienden tot kosmische (eenheids) ervaringen.

Pim van Lommel heeft als arts zijn nek uitgestoken om deze ervaringen te rubriceren en er verklaringen voor te vinden die verder gaan dan hen af te doen als fantasieën van een stervend brein. Via de niet afdoende verklaringen vanuit de wetenschap komt van Lommel uiteindelijk tot de conclusie dat ons bewustzijn heel iets anders moet zijn dan een product van onze hersenen. Hij spreekt dan van een oneindig bewustzijn.

Eckhart Tolle geeft uiteraard vanuit zijn eigen beleving en inzichten een veel uitgewerktere visie op dit Oneindige Bewustzijn, daarbij refererend aan een oneindige stroom van getuigenissen van mystici uit alle tijden.

Hij wijst alleen al op de beperktheid van onze taal, welke een waar inzicht in de weg kan staan. Wij hebben het immers over ‘ons’ leven. Mijn leven.

Heb ik een leven, dan sta ik los van het leven, en als consequentie kan ik mijn leven dus verliezen. Wat ik nu heb, heb ik straks niet meer... Door nauwkeurig en geduldig te kijken kan je ineens ontdekken dat wat jij als jouw leven beschouwt de gebeurtenissen zijn die jouw persoon en jouw lichaam overkomen. Maar je kan ook ontdekken –en dit is het begin van het ontwaken- dat aan die ontdekking iets vooraf gaat: het ZIEN en ERVAREN van al die gebeurtenissen.

Achter mijn bestaan is er dus sprake van Bewustzijn van dat alles. In feite is dat Bewustzijn mijn werkelijke Leven. Het is het Eerste Feit. Ik ervaar niet het leven, maar ik ben het leven. Het Weten van bestaan is De Essentie. Is dat er niet, dan is er ook geen weten van bestaan. Dan is er in feite geen bestaan.

Zoals Tolle het zegt: Het Leven is de Danser en 'wij' zijn als personen de dans. Ik ben het Leven, dat zich tijdelijk uitdruk als de persoon Rob met ‘mijn’ tijdelijke lichaam en ‘mijn’ tijdelijke geschiedenis. Maar ik ben Rob niet. Ik ben het Leven, waarin Rob optreedt. En wat wij zijn kunnen wij niet verliezen. Wij kunnen het leven niet verliezen omdat wij geen leven hebben. Wij zijn het leven. Wij verliezen slechts de vorm.

Oprah Winfrey vroeg Tolle -tijdens hun internetcursus- daar op: “....en wat gebeurt er daarna?”

Waarop Tolle lachend antwoordde: “Let’s wait what happens! Don’t spoil the fun of not-knowing….”
Via de hier onderstaande link kan je de video's downloaden van de cursusavonden die Eckhart Tolle en Oprah Winfrey tot nu toe hebben gegeven. Anderhalf uur per keer. Het afspelen vraagt om iTunes of QuickTime player.

Nee...niet NU!

.
Ik heb nieuwe buren. Al drie maandenlang geboor, geklop en geschuur. Geen ankerloze spouwmuren, dus alle geluid komt extra versterkt mijn huis binnen. Ik geraakte door dit alles Paas-zaterdag weer hevig in Tijd door intens te verlangen naar een toekomstig moment waarin het weer stil zou zijn. Maar ja, er was geen ontsnappen aan dat-wat-Nu-is.

Alles is NU. Hier. Wat was, is niet meer (een herinnering, wat een gedachte is, en die herinnering is er Nu), wat straks komt, al is het een nano-seconde 'later', is er nog niet. Het kan hoogstens een verwachting zijn, maar ook die verwachting (wat ook een gedachte is) is altijd Nu.

Alles en iedereen, het totale Universum, bestaat alleen Nu, in dit Ene Moment. Zijn-Tijd noemde de Japanse Zenmeester Dogen dit. Wat waar is, is Nu alleen Waar. Alleen Nu besta ik inclusief mijn lichaam, mijn gedachten en de hele wereld.

Mijn inademing (NU) wordt NU gevolgd door een stilte (nog steeds NU) en inmiddels Nu is er weten van de uitademing. NU, NU, NU, NU.

Ofwel Nu lijkt NUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU (lang te duren), zeker wanneer er -nog steeds nu- luid getimmerd en geboord wordt, maar het is alleen Nu. Dit Moment (wat geen tijd kent).

En toch is er die ervaring van tijd, van duur. Van de lengte van dit stukje.

De sequentie van gedachten in de vorm van een ogenschijnlijke op-één-volging van herinnering en verwachting geven de illusie van de op-één-volging. Maar het vindt allemaal NU plaats.

De conclusie is: Je ziet de wereld dus omdat er denken is. Gedachten geven de illusie van een op-een-volging van gebeurtenissen. Dat is dus de Grote Illusie van Tijd.

Laat maar eens een mooie vaas op de plavuizen vallen. Nu (je pakt de vaas), Nu (laat je hem vallen) en Nu (is die stuk).

De vaas is herinnering, wat Nu is, is een kamer vol glas splinters en het voornemen Nu om op dat op te ruimen. Maar het laten vallen van die vaas kan nooit meer ongedaan gemaakt worden. Alles vervliegt, alleen het Nu niet. Niets is vast of blijvend. Het Zijn is de eeuwigdurende ongrond van ons vluchtige bestaan.

Maar nog altijd is het hier Nu. Nu bevat alles wat Nu is. Alleen Nu -als het moment van het feitelijk gebeuren- verandert niet. Nu is als Ruimte. Waar zou Ruimte naar toe moeten gaan als er tijd zou bestaan?

Het is altijd Nu, alleen de inhoud verandert.

Een fijne Pasen werd het uiteindelijk toch. Ik ben ten einde raad rond een uur of zeven naar boven gegaan en heb heel vriendelijk gevraagd hoe lang dit allemaal nog ging duren. Dat het beneden niet uit te houden was. Dat snapten zij ook wel. Met een vriendelijke handdruk ging ik weer naar beneden en even later was het stil. Heel stil. De stilte rees op en bleef de hele avond tastbaar.

Gebrek aan zelfvertrouwen?

.
Zonder het oneindige universum was ik er niet:
Ruimte is nodig om er in te kunnen bewegen.
Zonder de bouwstenen van het heelal was ik er niet:
Ik heb een aarde nodig om op te kunnen lopen.
Ik heb een lichaam nodig om op de aarde te kunnen lopen.
Zonder de zon was ik er niet:
De aarde en zijn bewoner(s) hebben licht en warmte nodig.
Zonder de overige planeten en maan was ik er niet:
Zij houden de aarde in een stabiele baan om de zon,
Net ver genoeg en net niet te dicht bij,
Precies de juiste temperatuur, de juiste afwisseling der getijden.
Zonder zuurstof en alle andere elementen was ik er niet:
De zee, het land, planten, dieren en mensen hebben elkaar nodig om te (over)leven.
Zonder zuurstof en voedsel was er geen leven mogelijk,

Maar....

Zonder ‘mij’ als bewustzijn was er niets van dat alles!
Zonder bewustzijn zou er geen weten van leven zijn,
Weten van leven = Leven

Wanneer ik nu ’s nachts naar het donkere en twinkelende Universum kijk,
Realiseer ik mij dat het Universum er is omdat ik er ben.
Wanneer ik nu naar de wereld kijk,
Realiseer ik mij dat de wereld er is omdat ik (er) ben.

Ik als bewuste aanwezigheid, maar nooit als de woorden die het Onkenbare willen beschrijven.
Het onbeschrijfelijke is (onvindbaar) dat-wat-ik-ben.
Zodra de illusie is weggevallen dat het zoeken en het willen begrijpen via woorden mogelijk is,
Openbaart Het zich als dat wat ik in essentie ben.
................................
Zodra de mond weer opengaat, ontstaat er iets dat er al weer buiten staat.
.

Spiritueel Ego

.
Een e-mail-vriendin van mij (ik noem haar Y) die de laatste maanden aan het ‘ontwaken’ is, had van de week een pittige discussie met haar leraar. De leraar bleef benadrukken dat zij haar Zijn moest zoeken, terwijl zij, al e-mailend met mij, haar Zijn al als reeds Aanwezig en Bewust had gerealiseerd.

Zij vroeg hoe ik over die discussie dacht.

Ik schreef haar het volgende:

Er zijn twee reacties mogelijk:

1) een duale

Ja! De meeste spirituele leraren lijken een 'doel' in verschijnselen buiten zichzelf te zoeken. In plaats van te vertrouwen/overgeven in/aan de wijsheid van het Zijn is er toch een doener, die een stadium wil bereiken dat er nu nog niet is.

Zodra je zoekt schep je ruimte tussen wat-je-bent en wat-je bent. Maar Zijn kan nooit een object zijn! Er valt dan ook niets te zoeken. Want er valt niets te vinden.

Wat uiteindelijk doorzien wordt is de illusie dat er wat te zoeken valt! Geef je je dan werkelijk vol-uit over, dan ben je Leeg en kan de Leegte jou vullen.

En daarom zijn er ook bij alle grote leraren reeksen aanwijzingen van wat je als zoeker/leerling kan en moet doen. Deze wijzen op een soort van doen, terwijl zij weten dat de overdracht van Zijn tot Zijn plaats vindt. Doe 'ik' niets, dan zal het Niets het werk doen. Sailor Bob:" I'm speaking from no-body to no-body". Alles is gericht op het uit-putten van de illusie dat er een eigenstandig persoon is die het Hoogste Zelf kan vinden.

Uiteraard komt de beweging uit het Zelf....

2) een nonduale

Alles is het Ene: het Ene is het Zijn, het Kennen, Aanwezigheid, kortom datgene wat 'achter' die woorden gewoon IS.

En dat Ene is getuige van alle verschijnselen in ons lichaam, in onze geest (denken, emoties etc) en de wereld. Alle verschijnselen komen op mysterieuze wijze uit het Ene voort, zijn er enkel NU, worden er door omvat, maar de werking van het Ene kunnen 'wij' nooit zien of begrijpen. Wij zijn zelf het -onkenbare- levende mysterie.

Wij kunnen het niet bereiken, niet zoeken, er niet uitvallen, niet benoemen.....enkel ZIJN.

3) En nu de betekenis van het gebeurde tussen Y en leraar:

De leraar en Y zijn allebei ongescheiden van het Ene. Alles is EEN. Alleen de rollen van de zichtbare verschijnselen verschillen. Y in actie is net zo duaal als de leraar. Beiden zijn zichtbaar, dus zijn object in/van het Zien.

In Y is er weten van de waarheid, ofwel het Zelf heeft zichZelf in haar herkend (want aan Y is er niets toegevoegd!!! Y wordt louter als ‘beweging’ gezien door ZichZelf, de Ene).

En bij die leraar is dat kennelijk (nog) niet zo. Die denkt nog nog dat er een verschil bestaat tussen wat hij nu is (n.l. op weg) en wat hij kan worden (als hij maar zijn best doet). Hij ziet niet dat hij al IS, dat het Zijn er al IS en hem elke moment als leraar vol-uit Ziet.

Maar zodra Y in discussie gaat met deze leraar zit Y op het zelfde niveau als de leraar. In dualiteit.

Zie je -schreef ik Y- hoe subtiel dit is? Ik zat zelf net gisteren en vanochtend te denken over mijn eigen rol op mijn Blog en op mijn website. Ik heb hier en daar nog al wat kritische opmerkingen over mijn voormalige lerares en andere door mij bezochte en gelezen leraren gemaakt.

Maar waarom zou 'ik' mij druk over maken over hen, wetende wat ik feitelijk ben.

Heb ik een verantwoordelijkheid om anderen op hun fouten te wijzen, wanneer zij er niet om gevraagd hebben en er geen behoefte aan hebben (want zij kunnen meestal moeilijk kritiek verdragen...zij hebben in elk geval nooit persoonlijk gereageerd…).

Dan trap ik -al oordelend- in de val van dualiteit. Dan is er -in het duale Spel- toch een Ego-Robje aanwezig die een ander wil terecht wijzen. Dan plaats ik -als persoon- mij hoger dan de ander. Dan is er dus vol-op dualiteit.

Ofwel ..dat gebeurt. Doe ik dat? Of voer ik een rol uit? Valt 'mij' iets kwalijk te nemen? Ik weet toch dat ik die 'persoon' toch niet ben.... Zonder het aanwezige Zijn kon ik -als Rob- niets en was ik niets. Mijn gedachten denk ik ook niet, dus wie doet het????? Dan zijn mijn ‘fouten’ ook maar gewoon dat-wat-is?

Wat ik werkelijk ben, het Onkenbare Bewuste Zijn, kijkt intussen onbewogen toe, maar het Leven zal –wanneer ik-Rob helemaal fout zit- mij op een zeker moment (on)genadig op mijn 'hybris' ofwel hoogmoed wijzen. Vlieg ik te hoog naar de hemel, zal het vet van mijn vleugels smelten en zal ik als Icarus neerstorten. Dan sta ik vervolgens weer met beide benen op de grond.

Dus de vraag aan Y was: Zie je de ego-momenten in jou-zelf? Zoals ik die in mijzelf zie?

Zodra jij of ik denken dat wij het beter zien of weten dan een ander hebben wij onszelf ogenschijnlijk boven die ander geplaatst en doen wij weer hevig mee aan het duale spel.

En jij, ik, die leraar en het Spel worden allemaal moeiteloos Gezien door het Onbenoembare, het Alomvattende welke wij nooit ter verantwoording kunnen roepen.

Dan belanden wij weer bij die twee mogelijk gezichtspunten. Wij kunnen het duale spel als deelnemer ervaren en (erg duaal) beoordelen, of wij kunnen alert en keuzeloos toe-Zien van momenten van dualiteit in ons zelf in de wereld......

Steeds maar weer moet er bereidheid zijn om ALLES te zien, ook –juist- elke beweging van en in onszelf. En laat de ander de ander......
Tot uiteindelijk er alleen maar Bewustzijn van Bewustzijn is.
..

Eckhart Tolle

Gisteren heb ik een nieuwe pagina toegevoegd aan het Chakraplein. Het werd te lang voor hier. Voor het lezen van mijn 'story' over Eckhart Tolle kan je de LINK hier onder aanklikken.