Dit is niet persoonlijk!

Een zelf-aandrijvende 2-takt hometrainer

Wanneer je denkt dit te lezen als individu (waarvan je denkt dat dit een autonoom, zelfstandig wezen met een eigen identiteit betreft), dan zal je de kern van de zoektocht nooit begrijpen. Tenzij Genade de hele rommel in één keer bij je opruimt.

De Taal weet het al: individu is afgeleid van in-di-vide: on-deel-bare, waarbij vide nog eens 'leeg' betekent. Met andere woorden, je bent niet verdeeld, afgescheiden van de wereld. Je kan niet eens zelfstandig bestaan. Je hebt als persoon het Heelal niet gemaakt, de Aarde niet gebakken, jouw eigen lichaam niet samengesteld en alle water en eten kan je ook niet zelf verzorgen. En toch meent menig-een dat hij of zij het allemaal zelf doet (vooral de successen!) en dat er een vrije wil bestaat.

Vergeet het maar.

Dus zodra er bij een mens het gevoel bestaat dat er 'meer' moet zijn dan dit materiële leven, is die impuls al 'gegeven'. Iets van binnen beweegt zich richting het willen kennen van de werkelijke Identiteit. De Russische mysticus Ouspensky noemt dat het proces van Zelfherinnering. Het Zelf wil zich weer in jou herkend hebben. Zoals het startpunt al geen persoonlijk proces is, is ook de aard en duur van de zoektocht geen resultaat van een individuele beslissing en inspanning.

De persoon doet het niet. De persoon is machteloos omdat er geen autonome persoon bestaat. Zoek deze maar eens op! Je treft 'buiten' een sterfelijk lichaam aan en wanneer je naar 'binnen' (in wezen is dit ook buiten) kijkt, tref je alleen gedachten en emoties aan, die ook maar gewoon hun gang gaan, en die zich niet aan jouw wil onderwerpen. Stop maar eens een minuut met denken, of stop onmiddellijk met woedend zijn. Je kan het niet.

'Jij' doet het niet. Jouw denken heeft geen enkele toegang tot zijn Oorzaak, het Onkenbare Zijn. Je kan gewoon absoluut niets doen. Iets anders moet in 'jou' in beweging komen en blijven, tot het Inzicht toeslaat dat er alleen onpersoonlijke Bewuste Aanwezigheid is, waarin alles gezien wordt, inclusief het lichaam, het denken en emoties. De vroegere 'Jij' dus......

Je bent in wezen dus Kennende Leegte (vide).

Bestaan

Het is in je

En het is om je heen

Maar er is geen ‘je’ of ‘jou’

Geen grens

Geen richting

Niet vóór, niet achter

Niet groot of klein

Het is overal en nergens

Het is geen ding, geen geur, geen kleur

Buiten elk begrip

Het is niet-Iets

Het is geen ervaring

En ook niet Dat-wat-ervaart

Onvindbaar en toch altijd aanwezig

Als Er-Zijn

En als Wéten van Er-Zijn

Maar zodra je kijkt

Maar zodra je er over gaat denken

Verbergt het zich voor eeuwig

Maar ervaart desondanks alles, wat aan jou voorbij trekt

Niet vóór of na

Geen tijd

Hier, maar niet als plaatsbepaling

Nu, maar niet als tijdsbepaling

Zoeken is dus zinloos

Gewoon Zijn, Ervaren, is de enige ‘zin’

Die standhoudt

Je Bent

Foto van: http://www.bigfoto.com/

Sterven tijdens het Leven.

De ironie van elk boek en elke website over Advaita en elke satsang is, dat er geen enkele lezer of bezoeker baat kan hebben bij de geboden uitleg, oefeningen of wijsheid.

Het gaat er niet om dat de lezer of de bezoeker méér van iets krijgt. Het is de bedoeling dat hij of zij compleet met lege handen komt te zitten. De doener komt aan zijn einde. De persoon zal -wanneer in Nu dan ook- uiteindelijk doorzien worden, als gevolg van het voortdurend er op gewezen te worden dat Aanwezigheid of Bewustzijn Datgene is wat altijd en immer Leeft en de eigen identiteit is.

Plots wordt 'men' zich bewust dat alles -waar men jaren in geïnvesteerd heeft, zich zorgen om gemaakt heeft en gekoesterd heeft- niet méér is dan louter een beeld in Bewustzijn. Ik zie de wereld inclusief mijzelf. De illusie van dagelijkse 'ik' als de centrale doener lost op en alleen het Zien blijft over als de bron van alle ervaring.

Wij weten dan dat wij geen mens zijn, maar Ervaren.

Het moment van dit Inzicht kan nooit worden afgedwongen, want er is nooit een onafhankelijke persoon geweest die wat kon doen.

Na deze schokkende ontdekking (ont-dekken: de bedekking van wat er al was wordt weggetrokken) kan de persoon niets meer. Alles wordt gedaan. Er is geen persoon meer die doet. Dat was altijd al zo, maar nu is er bewustzijn van dat Feit.

De wereld gaat gewoon door, lichaam en persoon blijven actief, maar toch is er iets fundamenteels veranderd.

En wat dat dan is, daar gaat deze Blog m.n. over....

Ben je er???

Een vraag aan jou, terwijl je nu naar het scherm kijkt:

"Ben je aanwezig?"
"Ben je bewust van jouw aanwezigheid?"

Kan je deze vragen ontkennend beantwoorden?

Nee, want je weet dat je bestaat, dat je er nu bent. Dit is wat je in wezen bent. Bewuste Aanwezigheid. Zij is er altijd. Ook in diepe slaap. Want er is een weten dat je goed geslapen hebt. Je verlangt zelfs naar een diepe droomloze slaap. Je gaat er kennelijk niet verloren. Je bent dan verlost van al die gedachten en emoties. Lekker jeZelf zijn!

Blijf bij dit gevoel er te zijn. Verlies je niet in de wereld om je heen. Zie dat het hele leven aan het Zien voorbij trekt. Niets van wat wordt ervaren is blijvend. Alleen jij, als Aanwezigheid, bent er altijd.

Dit is het einde van de zoektocht. Dit ene Inzicht, deze ene her-Kenning van jouw Aanwezigheid. Inzien dat het Kennen er altijd al was.

Meer valt niet te doen. Er valt niets te zoeken, want je bent al Aanwezig en Bewust. Er is geen apart (beperkt) bewustzijn aanwezig dat het alomvattende Bewustzijn moet zoeken en kan vinden. Jouw dagelijkse bewustzijn ìs al Dat.

Je hoeft nergens naar toe. Je Bent er al. Je bent altijd Hier, Nu. Waar je ook bent, jij bent het Waarnemen, Ervaren. Je bent niet in tijd en ruimte. Je kan dan ook nooit verloren gaan, of er uit vallen.

Niets kan nog gedaan worden. Het wereldse leven gaat gewoon door, maar jouw Aanwezigheid is niet meer de doener. De doener, jouw ego is niet de hoofdpersoon. Hij is doorzien als een verschijnsel in Bewustzijn. Het ego heeft geen zelfstandig bestaan. Zoek en vindt het ego. Je zult alleen gedachten aantreffen, herinneringen, gevoelens. Zij komen op en verdwijnen. Alles wat je ziet kan je nooit Zelf zijn. Altijd is dat Zien aanwezig als de voorwaarde voor alle beweging.

Het lijden wat wij ervaren, wordt ook doorzien. Er is zien van lijden. Zien kan zelf nooit lijden. De spiegel wordt niet beschadigd door datgene wat weerspiegeld wordt. Dit is bevrijding. De Poort heeft altijd opengestaan. Het ‘ik’ dat altijd gekoppeld was aan het tijdelijke lichaam en de immer veranderende persoon is nu het ‘Ik’ dat voor het Leven Zelf staat.